***

จองกุกโน้มใบหน้าลงจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่มอย่างอ่อนโยนริมฝีปากหนาที่กำลังบดขยี้ไปมามันทำให้ซอกจินผวาเฮือกจนต้องโอบรอบคอแกร่งไว้ให้แน่นกว่าเดิมดึงรั้งลำคอของคนตัวสูงให้เข้าใกล้ตนเองมากขึ้นอย่างเผลอตัวกลิ่นแอลกอฮอล์ยิ่งคละคลุ้งในโพรงปากสีหวานจนซอกจินต้องย่นคิ้วอย่างอึดอัดนิดๆฝ่ามือหนาอันร้อนผ่าวสอดเข้ามาในเสื้อของช่างสักลูบไล้ตามส่วนเว้าส่วนโค้งภายในของร่างกายผอมบางอย่างแผ่วเบาจนคนตัวบางกว่าขนลุกซู่

“อ๊ะ!..อือ..”ร่างบางกว่าสะดุ้งเฮือกเมื่อสัมผัสหยามจากปลายนิ้วเรียวยาวสะกิดที่ยอดอกสีหวานจนชูชันสู้มือใหญ่

“คุณเคยหรือเปล่าครับ”จองกุกถามด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม ซอกจินถึงกับผงะหน้าเห่อแดงไปถึงใบหูเมื่อเจอคำถามตรงแบบนี้

“กะ..ก็เคย...”

“แปลว่าคุณเป็นรุกเหรอ?”

“ฉันเป็นรับต่างหาก..”ซอกจินเบือนหน้าหนีเพียงหลบสายตาชวนเสน่ห์นั่น “..มองอะไรของเธอ” ริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อเม้มเข้าหากันแน่นอย่างเป็นกังวลจนจองกุกต้องก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากมนสวยอย่างปลอบประโลม ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยแก้มนิ่มเบาๆพร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

แสดงว่า...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับซอกจินแน่นอนว่าเขาดูเป็นคนมีประสบการณ์เรื่องอย่างว่าจริงๆ

แต่จองกุกอยากจะทำให้ดีที่สุด...เขาไม่อยากให้ซอกจินผิดหวังกับคืนนี้

“เราจะเรียนรู้ไปด้วยกันครับ”พลันปลายจมูกโด่งเลื่อนมาชนกันพร้อมกับคำพูดแสนหวานจากน้ำเสียงนุ่มทุ้มฟังดูอ่อนโยนทั้งดวงตาสีน้ำตาลอ่อนน่าหลงใหลสบตากันอย่างมีความหมายมันทำให้ร่างโปร่งบางแทบถูกหลอมละลายเสียตรงนั้น

จองกุกโหมดอ่อนโยนนี่มัน...หล่อเป็นบ้า

“จองกุก..ฉัน..” ร่างโปร่งบางเริ่มเม้มปากอีกครั้งราวกับลังเล“ฉันเริ่มกลัว..จริงๆนะ”

“เราจะเรียนรู้ไปด้วยกันครับ”จองกุกพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ เขาเขยิบลำตัวหนาแทรกกลางหว่างขาเรียวของซอกจินก่อนจะโน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากอย่างดูดดื่มลิ้นใหญ่แสนชำนาญสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากสีหวานก่อนจะตวัดเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กที่สั่นระริกอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูกแต่สักพักเหมือนสัญชาตญาณในตัวช่างสักจะถูกปลูกจนสามารถจูบตอบได้บ้างนั่นยิ่งทำให้แฮกเกอร์หนุ่มพึงพอใจกับแรงตอบรับ ริมฝีปากหนาดูดกลืนกินน้ำหวานจากปลายลิ้นเล็กอย่างกระหายไม่รู้จักพอ

“อึก..อะ อื้อ..”เสียงครางอันแผ่วเบาของช่างสักเป็นตัวปลุกความร้อนแรงในร่างกายของแฮกเกอร์หนุ่มได้เป็นอย่างดีอุณหภูมิในห้องเริ่มร้อนแรงขึ้นแม้จะเปิดแอร์ทิ้งไว้ก็ตามเสื้อนอนแขนยาวตัวใหญ่ที่ร่างโปร่งบางใส่อยู่ถูกปลดกระดุมอย่างรวดเร็วกางเกงขายาวตัวบางปลิวลงปลายเตียงด้วยฝีมือของร่างสูงเหลือไว้เพียงกางเกงชั้นในสีขาวตัวเล็กเท่านั้นที่ติดตัวช่างสักอยู่

จองกุกลากสายตามองเรือนร่างขาวเนียนที่มีรอยสักเฉพาะบางส่วนอย่างเชื่องช้าจนคนใต้ร่างเริ่มรู้สึกประหม่ามือใหญ่เริ่มลูบไล้แขนเนียนขึ้นมาบนไหล่บางอย่างแผ่วเบา ลายสักหลากหลายบนเรือนร่างถูกไล้ผ่านปลายนิ้วเรียวพาให้เจ้าของใจอ่อนฮวบ

“น..นี่...”เสียงอ่อนทุ้มเอ่ยตะกุกตะกักพร้อมถูกสายตาที่อ่านยากจ้องมองพักหนึ่งจองกุกกระพริบตาถี่ๆราวกับเรียกสติตัวเอง

วันนี้..เขาได้เห็นรอยสักใกล้ๆเสียที

ทุกลายช่างน่าหลงใหล...แม้กระทั่งเจ้าของที่มองยังไงก็ไม่รู้เบื่อ

มันคือการตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้นสินะ...

“ซอกจิน...เซ็กซี่มากเลย”สายตาเร่าร้อนและน้ำเสียงแหบโหยนั่นทำให้ร่างโปร่งบางสั่นพร่าร่างสูงพูดพร้อมกับที่มือหนาเกี่ยวกางเกงชั้นในสีขาวตัวเล็กออกจากเรียวขาเนียนจนเผยให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่าขาวผ่องตรงไหนที่ควรจะเนียนก็เนียนนุ่มจนน่าสัมผัสตรงไหนที่ควรจะขึ้นสีก็เป็นสีชมพูหวานอย่างยากจะห้ามใจร่างกายบอบบางอันแสนยั่วยวนทำให้แฮกเกอร์หนุ่มใจเต้นแรงจนแทบควบคุมไม่อยู่

“อ๊ะ..อื้อ! จ...จองกุก..”นิ้วเรียวมีรอยสักตัวอักษรซีริลลิกเริ่มสอดแทรกโคนผมดกหนาของอีกคนก่อนจะขยุ้มด้วยความเสียวซ่านเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวแนบลงที่ลำคอระหงส์จองกุกขบกัดจนขึ้นเป็นรอยรักสีแดงที่ลำคอขาวก่อนที่จะผละริมฝีปากมาพรมจูบที่หัวไหล่เนียนนุ่มจนถึงไหปลาร้าสวยยามที่ริมฝีปากร้อนของร่างสูงแตะสัมผัสลงบนผิวกาย ร่างโปร่งบางกลับสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่อยู่

“อ๊ะ..ยะ อย่า”เสียงหวานครางลั่นเมื่อมือใหญ่ลูบไล้เรียวขาแล้วค่อยๆไล้ลูบลงมาที่หว่างขาใกล้กับจุดอ่อนไหวที่ตั้งชันและปริ่มน้ำกามตรงส่วนปลาย

“..ผมจะทำเบาๆ สัญญา”ลิ้นยาวแลบเลียปลายนิ้วกลางและนิ้วนางข้างขวาของตัวเอง.... “ผมซื้อมาแต่ถุงยาง..ลืมซื้อเจลมา”น้ำเสียงเสียดายนิดๆทำให้ช่างสักเผลอคิดไป..

ที่หายไป..เพราะออกไปซื้อของพวกนี้

“อ๊ะ!...จ...จอง..”

“มาเริ่มกันดีกว่า” นิ้วกลางเรียวยาวชุ่มน้ำลายค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางสีสดของร่างโปร่งบางจนคนตัวเล็กครางลั่นจองกุกชักนิ้วเข้าออกช้าๆเพื่อปรับให้ช่องทางคับแคบคุ้นชินกับสัมผัสมือขาวมีรอยสักเกาะไหล่หนาของร่างสูงไว้พร้อมกับซุกใบหน้าที่แดงก่ำกับแผ่นอกกว้าง

ทั้งร่างกายที่ยังคงตอบสนองอย่างรวดเร็วทำให้จองกุกรู้ว่าช่วงทางนี้ของอีกฝ่ายนี่ไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับเขาแรงบีบแค้นบนบ่าหนาค่อยๆคลายลงเมื่อร่างโปร่งบางคุ้นชินกับสัมผัสแฮกเกอร์หนุ่มเลื่อนนิ้วกลางออกจนสุดอย่างช้าๆ ก่อนจะสอดนิ้วนางเข้าไปเพิ่มอีกนิ้วคราวนี้นิ้วเรียวยาวทั้งสองคลึงหาจุดกระสันไปทั่วภายในจนร่างโปร่งบางกระตุกวูบ

“ไม่! อ๊า..อย่า..ฮึก!”

“อยู่นิ่งๆ..”เสียงทุ้มปรามเมื่อเห็นหยาดน้ำใสคลอที่ดวงตากลมโตทั้งสองข้าง ร่างโปร่งบางคงจะเจ็บไม่น้อย..เขารู้ดีจากการที่นิ้วถูกตอดรัดแน่นคนตัวบางส่ายศีรษะไปมาบนเตียง

เจ็บ...เจ็บเหลือเกิน

“เดี๋ยวคุณก็จะรู้สึกดีเอง..ผ่อนคลายนะ..”

“มัน เจ็บ...”

“วันนี้คุณเป็นเด็กดี ซอกจิน..” ร่างโปร่งบางมองใบหน้าหล่อเหลาที่เอ่ยปลอบแล้วพยักหน้าดวงตาคู่สวยมีน้ำตาเอ่อคลอดูน่ารักน่าแกล้งความใคร่อยากที่ถูกเก็บซ่อนไว้ลึกๆถูกเปิดออกด้วยสัมผัสเร่าร้อนจนน่าใจหายริมฝีปากอิ่มถึงกับเอ่ยออกไปอย่างเว้าวอน

“ฉันแน่น...จองกุก..”

จองกุกกระตุกยิ้มมุมปากแล้วก้มลงค่อยๆครอบครองยอดอกสีหวานอย่างไม่รีบร้อนริมฝีปากร้อนดูดดุนไล้เลียมันเบาๆจนแผ่นหลังบางเกร็งรั้งลอยขึ้นไม่ติดเตียงพร้อมเสียงครางกระเส่าปลุกเร่าอารมณ์ที่กำลังพลุ่นพล่าน น้ำสีใสเปรอะไปทั่งยอดอกข้างขวาก่อนริมฝีปากร้อนจะเลื่อนมากระทำไม่ต่างกันกับอีกข้างร่างโปร่งบางรู้สึกมึนงงกับสัมผัสที่ได้รับร่างกายของเขารู้สึกเบาหวิวราวกับตัวเขาลอยได้...มันถูกมอมเมาจากแฮกเกอร์หนุ่มผู้แสนเก่งกาจและมากความสามารถทั้งเรื่องไอที เรื่องการเอาตัวรอด...และเรื่องบนเตียง

“ดะ..เดี๋ยว จ..จองกุก..อื้อออ”

นิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกถี่ขึ้นจนในที่สุดก็ไม่สะดุดกับจุดกระสันที่ทำให้ร่างโปร่งบางกระตุกไปทั้งร่าง

“อ๊าาา!!!...อึก อื้อออ..”ราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านไปทั่งสรีระ ร่างโปร่งบางครวญครางเหมือนถูกแตะเข้าที่จุดกระสันมือบางที่คลายออกตั้งแต่แรกฝังเล็บจิกที่ไหล่แกร่งของร่างสูงอีกครั้งฟันเรียงสวยขบริมฝีปากล่างของตัวเองเมื่อถูกร่างสูงขยับถี่ย้ำเข้าที่จุดไวต่อความรู้สึกจนน้ำสีขาวขุ่นไหลปริ่มออกมาจากแก่นกายของตัวเอง

ดวงตาคู่คมเหลือบลงมามองส่วนจุดอ่อนไหวก่อนมือใหญ่อีกข้างรีบกำรอยแก่นกายเล็กรูดมันขึ้นลงจนช่างสักหนุ่มได้แต่นอนครางกระเส่าบนเตียง

ดี... มันดีเกินไป....

“จองกุก....ฉะ ฉันเสียว! อึ๊ก! อ๊ะ!จองกุก..!”

“.....เรียกชื่อผมอีกสิครับ”

สิ้นเสียงแหบพร่า มือใหญ่ก็ชะลอจังหวะที่รูดแก่นกายทำให้คนตัวบางถึงกับทรมานเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝันแต่กลับต้องสะดุดใบหน้าสวยส่ายเร่าบนฟูกที่นอนนิ่ม

“พูดสิครับ..”

นิ้วเรียวยาวค่อยๆชักออกจากช่องทางรักร่างโปร่งบางอ้าปากหอบ ถ้าหยุดตอนนี้เขาตายแน่..จนที่สุดจองกุกดูท่าว่าจะไม่ใยดีจึงค่อยๆดึงนิ้วเรียวออกจากช่องทางจริงๆแต่กลับถูกขวางเมื่อเสียงหวานเอ่ยขอปากคอสั่นอย่างรวดเร็ว

“จะ จองกุก...อย่าหยุด ชะช่วยฉันด้ว...อ๊ะ อ๊ะ! อาา” ร่างโปร่งบางครางไม่เป็นภาษาเมื่อจังหวะที่หนักหน่วงกลับคืนมาแบบไม่ทันตั้งตัวสะโพกกลมลอยขึ้นจากเตียงเด้งตามจังหวะนิ้วมือเรียวที่สวนเข้าไปโดนจุดกระสันถี่ๆใบหน้าหวานขึ้นสีจัดจนน่าเอ็นดู ผมเผ้าพรมไปด้วยเม็ดเหงื่อกระจายไปทั่วเตียงสีขาว

ในที่สุดร่างสูงก็ทนไม่ไหวเขาถอนนิ้วเรียวยาวออกจากช่องทางสีสดรวมไปถึงมือที่กำลังกอบกุมแก่นกายเล็กก่อนจะจัดการถอดเสื้อแขนยาวมีฮู้ดของตัวเองออก รวมถึงปลดตะขอรูดซิบกางเกงยีนส์ลงรวดเร็วอย่างอดใจไม่ไหวเขาจัดการสวมถุงยางให้อาวุธคู่ใจก่อนจะแทรกแก่นกายร้อนตัวเองเข้าไปในช่องทางรักของซอกจิน

“อ๊าาาา!!!”

เสียงหวานครางลั่นจนร่างสูงต้องก้มลงจูบขมับเป็นการปลอบโยนช่างสักก้มลงมองดูร่างกายของตัวเองค่อยๆกลืนอวัยวะใหญ่โตนั่นเข้าร่างมันยาวเสียจนเข้าได้ไม่สุด...เขาไม่รู้เลย ว่าของจองกุกจะใหญ่ขนาดนี้...

ร่างสูงเอื้อมมือจับบั้นท้ายนิ่มแน่นเต็มมือกอบกุมเนื้อนั่นแล้วแยกมันออกจากกันก่อนจะขยับสะโพกของตัวเองเข้าออกเป็นจังหวะอย่างเชื่องช้าเขาหลับตาและกลืนน้ำลายกับความรู้สึกเสียวซ่านที่ถูกช่องทางรักนั่นตอดรัดจนแทบขยับเข้าออกไม่ได้เขาไม่เคยเจอร่างกายที่สวยงามและตอบสนองได้ดีขนาดนี้...

ซอกจินขบริมฝีปากแน่นเมื่อแก่นกายร้อนชักออกจากร่างช้าๆจนแทบสุดด้ามราวกับกลั่นแกล้งก่อนจะกระแทกเข้ามาใหม่ลึกจนแทบมิดด้ามพร้อมกับเสียงครางหวานที่ดังอบอวนภายในห้องไม่หยุด

“อื้อออ!!! จะ จองกุก! อ๊ะ! อื้อ...อ!จองกุก!!” เขาครวญครางกับความสุขสมที่มอมเมาไปทั่งร่างกาย ร่างสูงก้มลงโถมร่างกายลงคร่อมร่างโปร่งบางมือข้างหนึ่งรูดแก่นกายเล็กไปด้วยริมฝีปากร้อนก้มลงดูดเม้มที่แผ่นอกบางอย่างหนักหน่วงตวัดลิ้นยาวไล้เลียฝากรอยดูดคิสมาร์คเป็นจ้ำห้อเลือดไว้หลายแห่งจองกุกรู้สึกเจ็บและเสียวแปลบบริเวณบ่าทั้งสองข้างที่เล็บบางจิกแต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าความสดใหม่ของคนใต้ร่างมันทำให้เขาเสียวซ่านมากแค่ไหน

“....ซอกจิน อืม.. แบบนั้นแหละ...”แฮกเกอร์หนุ่มอดที่จะครางเสียงแหบพร่าด้วยความพอใจไม่ได้เมื่อแขนขาวบางทั้งสองข้างของคนใต้ร่างโอบรัดร่างกายเขาแน่นแล้วขยับแรงสะโพกนิ่มตามจังหวะที่ถูกตามเรียวขาขาวเกี่ยวกับสะโพกแข็งแกร่งตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้น

“อ๊าาา! อ๊ะ!! จอง..อื้อ! อึก..กอ๊าา!!”

“เด็กดี...”

ดวงตาคู่คมจ้องมองใบหน้าเซ็กซี่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงอารมณ์ของร่างโปร่งบางที่อยู่ใต้ร่างทั้งที่ร่างกายดูดิบเถื่อนแต่กลับยั่วยวนจนเขาแทบคลั่ง

“อ๊ะ! ฉะ ฉันจะสะ..เสร็จแล้ว…! อ๊ะ ยะอย่าหยุดนะ..! อ๊ะ อ๊ะ!!”

“อา..ซอกจิน..”

“อ๊าาา อะ จองกุก..! จองกุก!! จอง..!อ๊าาาา!!” ร่างบางเกร็งตัวแอ่นหลังขึ้นจากเตียงเมื่อปลดปล่อยในหัวสมองว่างเปล่าและขาวโพลนไปหมด ร่างโปร่งบางรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ฉีดเข้าร่างกายตัวเองจนล้นทะลักออกมาข้างนอก

ช่างสักลืมตามองใบหน้าหล่อเหลาของแฮกเกอร์หนุ่มที่หอบหน่อยๆอยู่เหนือร่างหยดเหงื่อเกาะตามไรผมดูเซ็กซี่เสียจนเขาอดไม่ได้ที่จะใช้แรงเฮือกสุดท้ายรั้งลำคอหนาลงมากอดแน่น

ดวงตาคู่คมตวัดมองอีกคนก่อนจะเอ่ยขึ้น“เหนื่อยมั้ย..?” เขาถามก่อนจะค่อยๆถอดแก่นกายออกแล้วกอดตอบร่างโปร่งบางกว่าอย่างปลอบโยนหลังผ่านศึก

“....” คำตอบกลับเป็นเพียงเสียงหอบหายใจ

“นอนพักมั้ย”ศีรษะเล็กที่วางพาดบนบ่าหนาพยักขึ้นลงเล็กน้อยมือใหญ่จับไหล่บางผละออกก่อนจะเห็นว่าใบหน้าสวยนั้นอ่อนล้าเต็มที“เดี๋ยวผมส่งเข้านอนนะครับ”

“เฮ้ย ว่าไงพวก”

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยกับเครื่องมือสื่อสารคนเดียวภายในห้องนอนกับร่างผอมบางที่ยังหลับใหลเขาโยนเสื้อฮู้ดและเสื้อผ้าของช่างสักลงในตระกร้าซักโดยไม่ลืมหยิบเสื้อฮู้ดตัวเก่งที่เพิ่งใส่ออกไปด้านนอกวันนี้ขึ้นมาดมก่อนจมูกสวยจะย่นเพราะเหม็นกลิ่นแอลกอฮอล์ที่แรงใช้ได้

[เออ..กูไปเก็บศพพวกเชี่ยนั้นมาล่ะเหนื่อยสัสๆ] เสียงเพื่อนสนิทดังมาตามสายพร้อมเสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ [ขอโทษแทนน้องกูด้วยล่ะกัน..ที่ทำเหล้าหกใส่มึงอ่ะ เหม็นแย่เลยดิ]

จองกุกถึงกับระบายยิ้มมุมปาก..

“ไม่เป็นไร อย่างน้อยมันก็ทำให้กูได้กำไร” เขาเอ่ยพร้อมกับหันไปมองร่างที่ยังหลับสนิทอยู่บนเตียง

[ห้ะ อะไรของมึงวะ?]

“อา..เปล่า คืนนี้สนุกมาก” จองกุกพ่นลมหายใจยาวๆ ก่อนจะยักคิ้วข้างหนึ่งเมื่อความคิดสนุกๆวนกลับมาอีกครั้ง “ไว้วันหลังชวนอีกนะ :) ”

 ________________________________________________________________

TBC.

ถ้าเจอคำว่า 'แอนดริว' or 'ณอห์น' สามารถบิดหูไรท์มาแก้ไขได้เลยค่ะ

<3

Note : NC ของไรท์เมื่อ 2-3 ปีที่แล้วก็จะฉาบโลนแบบนี้แหละค่ะ 55555 

เมื่อคืนมานั่งย้อนอ่านคือแบบ เครียดเลย จะลงไหนดี แก้หน่อยจะโอเคมั้ยวะ

สรุปก็ออกมาอย่างที่เห็นแหละค่ะ ใดๆหากมีข้อผิดพลาด โปรดให้อภัยไรท์ตอนม.ต้นด้วยนะคะ 

ส่วนตัวตั้งแต่ขึ้นเรือกุกจินมา ไรท์ไม่เคยลง NC ไหนที่ชัดเจนขนาดนี้มาก่อนเลย 55555555

ปล. ชอบหรือมีความคิดเห็นอย่างไร จะคอมเม้นต์ในนี้หรือกลับไปในจอยลดาก็ได้ค่ะ ชิวๆเด้อ