ชายหนุ่มนั่งอยู่ที่ม้านั่งไร้ไฟสาดส่องของสวนสาธารณะที่อยู่ไม่ไกลจากหอนอก สักพักก็หยิบเอาบุหรี่ออกมาสูบอย่างสงบ
"เฮ้อ..."
ควันเทาพ่นออกมาหลังนิโคตินกลุ่มแรกถูกสูบเข้าปอดไป แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นคู่รักที่กำลังพลอดรักกันอยู่ไม่ไกล
"เหอะ" เรียวตาไหววูบก่อนเขาจะแค่นหัวเราะออกมาก แต่ไม่นานนักในหัวก็นึกอะไรขึ้นมาได้จนจำต้องยกยิ้มพอใจ
จะเป็นยังไงนะ...
เขาถอนบุหรี่ออกจากปากก่อนเดินเข้าไปหาคู่รักนั่น ทั้งคู่ดูประหลาดใจไม่น้อยเมื่อเห็นเขาเดินออกมาจากเงามืด เขาชอบนักแลสีหน้าแบบนี้...แต่นี่คงไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจนจำต้องออกแรงเดินมาถึงตรงนี้เป็นแน่
ชายหนุ่มเพียงยิ้มละไมเป็นการทักทายอย่างเป็นมิตรและเดินเข้าใกล้ทั้งสองมากขึ้นอย่างไม่เกรงใจจนห่างกันไม่ถึงหนึ่งช่วงเท้า
"สวัสดีครับ จำกันได้ไหม"
เสียงทุ้มนุ่มเอ่ย ทั้งสองยังคงมึนงงกับการมาเยือนนี่ ปากที่เคยกล่าวคำหวานดูจะหนักอึ้งไปเมื่อได้เห็นใบหน้าของเขาชัดขึ้น สุดท้ายด้วยความหน่ายเขาจึงเอาบุหรี่ที่ค่อยๆมอดไหม้ขึ้นมาสูบลึกๆอีกครั้ง
ควันเทาลอยคุ้งออกมาจากปากได้รูป ความหวานของคู่รักถูกเจือปนด้วยควันขมของบุหรี่ เขาเหยียดยิ้มชอบใจบรรยากาศนี่ ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปที่ข้างหูของฝ่ายชาย
"เมื่อวันก่อน...แฟนคุณลีลาดีมากครับ ลองไปหาบุหรี่มวนนี้ใต้เตียงดูสิ..."
ว่าจบเขาก็ผละออกมาและยื่นบุหรี่ที่ยังไม่มอดดับดีให้พร้อมยิ้มพราย มือที่ว่างตบบ่าอีกฝ่ายเบาๆก่อนจะหันไปฉีกยิ้มให้ฝ่ายหญิงที่ยังคงงุนงงสับสนในสถานการณ์ที่เป็นอยู่...หรือไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาคนนี้คือใครและทำอะไรอยู่
เขายกยิ้มอีกครั้งก่อนจะเสยผมขึ้นไปและยักคิ้วให้อีกฝ่าย ราวกับว่าหากได้เห็นใบหน้านี้ชัดๆพร้อมกับท่าทีนี่เจ้าตัวคงได้รู้คำตอบของการกระทำนี้
"ก้านเชอรี่น่ะ ผมพันได้ตั้งนานแล้วล่ะครับ ขอบคุณที่ตอนนั้นเสียเวลาสอนให้...อย่างแนบชิด"
พูดออกมาเหมือนจะย้ำเตือนความทรงจำ ใบหน้าของเจ้าหล่อนบิดเบี้ยวไปตามความคิดที่ว้าวุ่นสับสน เขาเพียงยิ้มน้อยๆเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวจากนั้นก็หันหลังผละออกมาโดยไม่คิดจะใส่ใจว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นเช่นไรต่อ...
"ขอให้มีความสุขครับ"
พึมพำออกมา หากทั้งคู่ยังสนใจเขาคงจะได้ยิน แต่ตอนนี้ไม่ต้องคาดเดาก็คงรู้ว่าควันเทาที่แทรกซึมเข้าไปในบรรยาการอันหอมหวานนั้นบัดนี้ได้สัมฤทธิ์ผล… กลายเป็นม่านบางๆบังตาและปลุกเร้าความขุ่นหมองในจิตใจของทั้งสองฝ่าย...
ชอบ...ชอบมาก
ขอให้มีความสุข ขอให้สนุกครับ
ใบหน้าคมคายเปื้อนยิ้มดูสุขสมไม่เหมือนครั้งที่นั่งอยู่คนเดียวในเงามืด ร่างสูงเดินไปตามทางอย่างไปทุกข์ร้อน จากนั้นสิ่งที่อยู่ในหัวก็มีเพียงแค่...
"วันนี้จะลองกินข้าวกล่องอันไหนที่เซเว่นดีนะ"
----------------------
***See you later***
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in