เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ณ ห้องต้องประสงค์ บ้านเลขที่ 34. . .t.
04 ครั้งแรกก็เจ็บนิดนึง
  • นึกถึงตอนเด็กๆ
    นอกจากผีกระสือ ก็หมอฟันนี่แหละที่น่ากลัวไม่ต่างเลย
    (อันที่จริง มีอะไรที่น่ากลัวกว่าผีกระสือและหมอฟันอยู่อีกเหมือนกัน
    แต่ไว้ค่อยเล่าคราวหลัง เดี๋ยวไม่มีอะไรเล่า)

    การไปหาหมอฟันแบบจริงจังครั้งแรก
    คือตอนอายุ 23 เพื่อไปผ่าฟันคุด
    และนี่คือใบนัดไปตัดไหม --->>> ไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่เป็นประโยคบอกเล่า

    อันที่จริงหมอก็มือเบามากนะ ณ เวลานั้น
    แต่บังเอิญเจอคนที่มือเบากว่าตอนผ่าครั้งที่ 2
    ผ่าฟันคุด 2 ครั้ง 3 ซี่ หน้าไม่บวม ไม่เป็นหนอง จบสวยงามทุกครั้ง

    ตอนผ่าครั้งแรกคือ กลับมาบ้านหน้ายังชา ไม่รู้สึกอะไร
    ระหว่างนั่งเล่นคอมอยู่นั้น อยู่ดีๆก็เจ็บขึ้นมาเฉยๆ แล้วก็เลยแหกปากร้องลั่นบ้าน
    คนไม่เคยไง

    ช่วงนั้นดูแลสุขภาพช่องปากดีมาก ค่อยๆแปรงฟัน บ้วนปากด้วยน้ำยา

    ที่ตลกคือ ทุกคนงงมาก ว่าไม่แสบหรอ ใช้น้ำยาบ้วนปาก
    แต่คือชอบไง ชอบความแสบร้อน เหมือนซ้อมกินน้ำจากกระทะทองแดง

    กว่าจะถึงวันตัดไหมก็ดำรงชีพอยู่ได้ด้วยโจ๊ก ปีโป้ถ้วย และโยเกิร์ต
    อยู่ไปได้ยังไงก็ไม่รู้

    ตามบัตรนัดตัดไหม ลงวันที่ 13 มี.ค.59
    แสดงว่าไปผ่าวันที่ 6 มี.ค.59

    ทุกครั้งที่ไปทำฟัน ไปกับแม่ตลอดเลย
    ไปกับแม่แล้วรู้สึกอุ่นใจ กลับบ้านก่อนยาชาหมดฤทธิ์แน่นอน
    เพราะแม่พาขึ้น Taxi



เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in