เดินชมวัดจนเหนื่อย ก่อนกลับและกินไอศกรีมชาเขียวขึ้นชื่อซะหน่อย ว่ากันว่านี่คือไอศกรีมชาเขียวที่แท้ทรู รสชาติน่ะเหรอ..ก็ชาเขียวจริงๆ จืด ขมและ เหม็นเขียว นี่ไม่ใช่ทางของเรา 

ออกเดินทางกันต่อสถานที่ที่เรากำลังจะไปคือ ปราสาทโอซาก้า ประสาทที่มีชื่อเสียงเป็นปราสาทที่ใหญ่โต ไกด์เล่าให้ฟังว่าตัวปราสาทล้อมรอบด้วยกำแพงสูงใหญ่และขุดคลองรอบกำแพงเพื่อป้องกันข้าศึก ตอนนั่งฟังก็แอบคิดว่าคงไม่ใหญ่โตมากและคงกันข้าศึกได้ไม่มากเพราะนึกถึงการก่อสร้างสมัยก่อนคงทำอะไรไม่ได้มาก แต่เปล่าเลย...ของจริงคือกำแพงที่ใหญ่มาก สูงมากแล้วยังมีคลองที่ก็ไม่รู้ว่าลึกมากขนาดใหญ่ แต่จากที่เห็นนี่มันยิ่งใหญ่มากจริงๆ

ปราสาทโอซาก้าผ่านร้อนผ่านหนาวมามากจริงๆ เคยถูกทุบทำลาย เคยถูกไฟไหม้ ถ้าขึ้นไปชั้นบน ของตัวปราสาทจะเห็นรูปปั้นปลาหัวเสือสีทองบนยอดหลังคา ตามความเชื่อของชาวญี่ปุ่น เพื่อป้องกันอัคคีภัย ด้านหน้าตัวปราสาทมี Time capsule ที่ใส่สิ่งของในปี 1970 ลงไป และจะถูกเปิดในอีก 5,000 ปีข้างหน้า อยากรู้จังว่าของข้างในนั้นคืออะไรแต่ก็...อยู่ไม่ถึงอะนะ หรือจะเขียนจดหมายลูกโซ่บอกลูกหลานให้ตามไปดูให้หน่อยดีมั๊ยน้า

บริเวณทางเข้าปราสาทจะมีจุดจอดรถแล้วทุกคนจะต้องเดินเพื่อเข้าไปให้ถึงปราสาท ดูเหมือนนิดหน่อยแต่ไม่เลย...เพราะกว้างใหญ่มาก เดินสักพักถึงจะถึงประตูทางเข้าตอนเข้าก็ไปเป็นกลุ่มๆ ไม่หลงแน่นอน แต่ตอนกลับเนี้ยซิเพราะหลังจากทุกคนแยกย้ายเดินชมปราสาทกันเองทำให้เราต้องเดินกลับไปที่รถเอง และเรา...จำทางกลับไม่ได้!!! จำไม่ได้ว่าตอนเดินเข้าประตูมาจากทางซ้ายหรือขวา ไม่รู้จะเลี้ยวทางไหนลองเดินเดาสุ่มไปเรื่อย ทางก็คล้ายๆกัน นึกอะไรไม่ออกลองเดินตามกลุ่มนักท่องเที่ยวไว้ก่อน เดาว่าเขาคงเดินกลับรถ เหมือนเรา แล้วสัญชาติญาณก็พาเรามาถึงรถ อย่างปลอดภัย

     วัดคินคะคุจิหรือวัดทอง แต่เดิมเป็นที่พักของท่านโชกุน ทำให้นึกถึงการ์ตูนเรื่องอิคคิวซัง ท่านโชกุนกำลังนั่งคิดปัญหาให้อิคคิวแก้อยู่หรือเปล่า เป็นสีทองสะท้อนเงาในน้ำ สวยมาก ภาพในการ์ตูนกับภาพตรงหน้ามันเทียบกันไม่ได้เลย