วินาทีที่ได้รู้ว่าเด็กในท้องเป็นลูกสาว ฉันรู้สึกราวกับเวลาหยุดเดินไปชั่วขณะหนึ่ง แต่วินาทีต่อจากนั้น ความคิดมากมายพลันหลั่งไหลเข้ามาราวกับจะทั้งปลอบใจและซ้ำเติมตนเอง มันคือคำสาปสินะ ในสมองฉันมีประโยคเช่นนั้น คำสาปตั้งแต่ยาย แม่ มาจนถึงฉันเอง ถึงแม้ยายจะมีทั้งลูกชายและลูกสาว แต่แม่ของฉันก็มีแค่ลูกสาวสามคน คำสาปนั้นตกทอดมาที่ฉันที่กำลังจะต้องให้กำเนิดลูกสาว ที่แสนอ่อนแอไร้พละกำลังอำนาจที่จะตัดสินใจเองได้ เป็นลูกสาวสินะ ฉันคิดถึงภายในสารของเหลวภายในร่างกายตนเอง คงมีสิ่งมีชีวิตสิ่งหนึ่งที่กำลังเจริญเติบโตอยู่ในนั้น แม้ฉันจะมองไม่เห็นหรือไม่แม้แต่จะรู้สึกถึงในตอนนี้ แต่ภายในนั้นคือลูกสาว อึดใจหนึ่งฉันนึกขึ้นมาว่าผลตรวจอาจจะผิดพลาด มันอาจจะผิดพลาด เรายังมีเวลาอีกหลายเดือนกว่าที่จะได้รู้ความเป็นจริง บางทีหลังจากคลอดออกมา อาจจะไม่ใช่ลูกสาวก็ได่ ความคิดนั้นทำให้ฉันโล่งใจขึ้นในเพียงชั่วขณะ ก่อนหันกลับไปฟังคำพูดแนะนำยาวเหยียดของหมออีกครั้ง โดยที่ทั้งหมอและสามีข้าง ๆ ฉันไม่ได้สังเกตเลยแม้แต่น้อยว่าฉันไม่ได้ตั้งใจฟังหมอตั้งแต่แรก ไม่มีใครรู้เลยว่าในใจฉันกำลังคิดหรือนึกถึงอะไร

หลังจากนั้นแม้ฉันและสามีจะตามซื้อของใช้เด็กที่บางอย่างก็เป็นของใช้สำหรับเด็กผู้หญิง ทั้งชุดรองเท้าและเครื่องประดับของเด็กผู้หญิง แต่ที่จริงฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเฝ้าฝันถึงเด็กผู้ชาย กิจกรรมที่ฉันอยากให้เด็กผู้ชายที่เป็นลูกของฉันได้ทำ การไปว่ายน้ำ เล่นกีฬา ทำกิจกรรมกลางแจ้ง ฉันเฝ้าพยายามจินตนาการถึงเสื้อผ้าเด็กผู้ชายและวิธีที่จะสวมใส่มัน เครื่องประดับแบบเด็กผู้ชาย รองเท้าผ้าใบกีฬา แว่นตากันแดด นาฬิกาข้อมือ สามีไม่ได้ท้วงติงอะไรเวลาฉันเลือกเสื้อผ้าบางชิ้นที่ดูจะสวมใส่ได้สำหรับทั้งเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง เพราะโลกภายนอกเริ่มเข้าสู่สมัยใหม่ที่ไม่ค่อยแบ่งแยกเพศกันมากเท่าไหร่แล้ว การคิดถึงการดูแลเด็กผู้ชายในจินตนาการทำให้ฉันสงบลงได้ ทุกคืนฉันหลับไปพร้อมจินตนาการนั้น เฝ้าภาวนาในลูกในท้องที่โตขึ้นเรื่อย ๆ กำเนิดขึ้นมาเป็นเด็กผู้ชาย แม้ผลตรวจจะชัดเจนขึ้นทุกทีว่าไม่ใช่ ฉันขอให้มีปาฏิหาริย์บางอย่าง จะมีการสลับตัวกัน พยาบาลจดข้อมูลออกมาผิด หรือลูกสาวตายตั้งแต่คลอดออกมา ทำให้ฉันกับสามีได้รับเลี้ยงเด็กผู้ชายกำพร้าที่เกิดในวันเดียวกับลูกสาวของฉันได้ทันที เรื่องอะไรก็ได้ที่จะทำให้ฉันได้ลูกชายในเร็ววันที่สุด

เมื่อวันคลอดมาถึง ฉันทรมานอย่างที่สุด ตลอดชีวิตที่ผ่านมาฉันไม่เคยเจ็บป่วยถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาลเลยแม้สักครั้งเดียว แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ลูกสาวร่างเล็กยิ่งกว่าบอบบางไร้อาจจะแม้แต่สัมผัสรับรู้ว่าโลกภายนอกต่างจากน้ำคร่ำของฉันมากแค่ไหน ลูกสาวนอนอ้าแขนขาที่ยังควบคุมไม่ได้ ร่างเหี่ยวย่นราวกับผิวหนังห่อหุ้มเป็นเพียงของเล่น ลูกสาวนอนไม่รู้เรื่องราวอะไรอยู่ข้างฉันเงียบ ๆ ฉันกลับไม่รู้สึกเลยว่าสิ่งนี้คืออะไรกันแน่ ที่ฉันรู้สึกคือราวกับว่าอวัยวะภายในชิ้นหนึ่งของฉันได้ถูกทึ้งถอนออกไปอย่างรุนแรง กลายเป็นร่างกายเล็กจ้อยตรงหน้า ฉันรู้สึกราวกับว่าในโลกนี้มีเพียงสิ่งเดียวที่อาจกล่าวได้ว่าเป็นของฉันอย่างสมบูรณ์วางอยู่ตรงหน้า แต่ฉันกลับรังเกียจเหลือเกินที่จะยอมรับความเป็นเจ้าของร่างกายเล็กจิ๋วเหี่ยวย่นนี้ ร่างกายที่ดีดแขนขาขยับเคลื่อนไหวอย่างอัตโนมัติราวไร้การควบคุม ร่างกายที่เป็นหนึ่งในอวัยวะของฉันขยับ ร้องไห้ และหายใจทั้งที่ฉันยังไม่ได้เอ่ยปากบอกให้ทำหรือแม้แต่นึกสั่งการ

ใคร ๆ ที่เข้ามาเยี่ยมในห้องผู้ป่วยของฉันต่างก้มลงมองลูกสาวของฉันก่อนจะพยายามบอกว่าเขาหน้าเหมือนฉันและสามีตรงไหน ตา หู จมูก ปาก หน้าผาก โหนกแก้ม เปลือกตา สันจมูก ทั้งที่ร่างกายเล็ก ๆ ของลูกสาวฉันมีเพียงอวัยวะที่ไม่ได้ต่างไปจากใครคนอื่นมากมายเท่าไหร่เลย ฉันแทบไม่อยากแยกออกเสียด้วยซ้ำว่าหน้าผากของเธอต่างจากแก้มและคางอย่างไร แต่ก็ทำเป็นพออกพอใจอย่างที่คิดว่าควรจะแสดงออกในตอนนี้ อย่างที่สามีของฉันแสดงออกต่อคำพูดเหล่านั้น

ฉันรู้ตัวก่อนหน้าที่มันจะเกิดขึ้นเสียอีกว่าฉันไม่มีน้ำนมให้ลูกสาวเลย ร่างกายของฉันใช้พลังงานไปจนหมดกับการก่อร่างสร้างร่างกายหนึ่งขึ้นมา มันจึงไม่มีน้ำนมเลยแม้สักหยดเดียว ลูกสาวพยายามดูดกลืนตามหาอาหาร ราวกับสัตว์ตัวจ้อยตาบอดหูหนวกที่มีเพียงสัญชาตญาณกัดกลืนกิน แต่ไม่มีอาหารให้เธอจากฉัน ราวกับฉันได้ให้เธอมากพอแล้ว คนอื่นจึงอุ้มลูกสาวออกไปจากท่าอุ้มอันเก้กังของฉัน ปล่อยให้ฉันที่อับอายดึงปิดเสื้อผ้าของตนเองกลับไป ก่อนจะพาลูกสาวของฉันไปกินอาหารที่อื่นจากนมในขวด ที่จริงตลอดเวลาที่ลูกสาวไม่อยู่ในสายตา ฉันยังภาวนาใหัเกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง บางประการ ความบังเอิญใดก็ได้ในโลก ที่ทำให้มีการแลกตัวลูกสาวของฉันกับเด็กผู้ชายที่ไหนก็ได้ เด็กผู้ชายคนไหนก็ได้ จะเป็นลูกชายอาชญากรที่โหดเหี้ยมที่สุด หรือเป็นเด็กชายที่เกิดมาอย่างพิกลพิการที่สุด พร้อมโรครุมเร้าอย่างถึงที่สุดจนพ่อแม่เลี้ยงดูไม่ไหว จะเป็นเด็กชายคนไหนก็ได้ ขอให้เป็นเด็กผู้ชายเถอะ ถึงแม้ตอนที่ลูกสาวของฉันโตขึ้นแล้ว ฉันก็ยังภาวนาในใจ ทุกครั้งที่เห็นเด็กผู้ชายที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูกสาวของฉัน หรือเด็กกว่าเดินเตาะแตะ ฉันแทบจะมองตามจนสุดสายตา เฝ้าภาวนา คิดน้อยใจว่าทำไมเด็กผู้ชายเหล่านั้นจึงไม่เป็นลูกของฉัน เด็กผู้ชายมีมากมายเหลือเกินในโลกนี้ แต่ทำไมไม่มีลูกชายของฉันในนั้นบ้าง แต่ทำไมเด็กคนที่ฉันต้องเที่ยวพาไปไหนต่อไหนข้าง ๆ ร่างกายของฉันจึงเป็นเด็กผู้หญิง แม้ว่าบางครั้งฉันจะไม่ได้เลือกให้เธอสวมชุดกระโปรง เธอก็ยังดูเหมือนเป็นเด็กผู้หญิง อาจเป็นเพราะในใจของฉันจำจนฝังใจไปแล้วว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิง ลูกสาวของฉันกระโดดโลดเต้นและปีนป่าย ขยับร่างกายไปมาเองอย่างอิสระโดยที่ฉันไม่เคยสอนหรือทำให้เห็น ช่างน่าแปลกใจเหลือเกิน ฉันคิดทุกครั้งที่มองตามร่างกายของเธอขยับเคลื่อนไหว ฉันแปลกใจที่อวัยวะของฉันสามารถทำงานเองได้อย่างอิสระเพียงนี้ หัวใจและปอดหรืออวัยวะภายในอื่น ๆ ที่ทำงานอัตโนมัติโดยที่ฉันไม่ต้องสั่งการ ก็คงทำงานเองอย่างอิสระเช่นลูกสาวของฉันเองเช่นนี้สินะ ฉันคิด ลูกสาวเป็นเพียงอวัยวะของฉันที่ทำงานอยู่ภายนอกร่างกาย แม่จะเคยรู้สึกอย่างนี้กับฉันบ้างหรือเปล่า ยายจะเคยรู้สึกอย่างนี้กับแม่บ้างหรือเปล่า หรือตอนที่แม่คลอดฉันออกมา ยายจะรู้สึกเป็นอย่างไร ฉันไม่รู้จะถามคำถามเหล่านี้กับใครเพราะฉันรู้ว่าฉันไม่เคยได้ยินใครถามคำถามเหล่านี้มาก่อน มันเป็นเรื่องที่ไม่มีใครพูดกัน

ฉันเห็นลูกสาวร้องไห้ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ฉันไม่เข้าใจสักนิดว่าเป็นเพราะอะไร น้ำตาของเธอดูราวไม่ใช่อวัยวะของฉัน เมื่อเธอโตขึ้น น้ำตาคงมาจากของเหลวอื่น ๆ จากน้ำที่เธอดื่มเข้าไปในแต่ละวัน ลูกสาวร้องไห้แล้วและร้องไห้อีก เธอพยายามพูดถึงเรื่องบางอย่างที่ฉันไม่เข้าใจ เสียงของเธอบางครั้งก็ฟังดูเหมือนเสียงที่สังเคราะห์มาจากอวัยวะภายในของฉัน เหมือนบางครั้งที่เราได้ยินเสียงหัวใจหรือท้องตัวเองร้องโครกคราก บางครั้งเสียงของเธอก็เหมือนเสียงอย่างอื่น คงเพราะอาหารอื่น ๆ ที่เธอกินลงไปที่ทำให้เธอเติบโตขึ้นขนาดนี้ รู้ตัวอีกทีเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ราวกับฉันได้เจอผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งในวันหนึ่งของชีวิต ฉันไม่ได้เห็นร่างกายเล็กจ้อยที่เป็นส่วนหนึ่งของอวัยวะของฉัน เหมือนวันที่เราอยู่ที่โรงพยาบาลหลังจากฉันคลอดเธอออกมาอีกแล้ว แต่ร่างเล็กจ้อยนั้นคงอยู่ที่ไหนสักแห่ง ฉันนึกถึงร่างเหล่านั้นของเธอที่ฉันเคยเห็น และยังจำได้เพราะภาพถ่ายมากมายที่เราเก็บเอาไว้ บางทีร่างเล็กจ้อยหลังจากคลอดของเธอที่รู้จักแต่วิธีการดูดกลืนน้ำนม อาจจะยังอยู่ในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในที่ห่างไกลที่ฉันไม่รู้จัก มีนางพยาบาลคอยป้อนน้ำนมจากขวดให้ร่างนั้นยังมีชีวิตอยู่ต่อไปในร่างนั้น ร่างเล็กจ้อยตอนลูกสาวสวมชุดกระโปรงสมัยอนุบาลก็อาจจะอยู่ในบ้านกับครอบครัวแห่งหนึ่งที่ห่างไกลเช่นกัน ใช้มือที่ยังจับช้อนส้อมไม่ถนัดคอยกินอาหารง่าย ๆ ที่ครอบครัวนั้นเตรียมให้ เพื่อให้มีชีวิตอยู่ในร่างนั้นตลอดไป ฉันนึกอิจฉาใครเหล่านั้นที่ได้เลี้ยงดูแลร่างเล็กจ้อยเหล่านั้นตลอดไป ได้ป้อนอาหาร ทำความสะอาดร่างกายให้ในทุก ๆ วัน ร่างเล็กจ้อยที่ยังเพ่งสายตาจ้องมองอย่างลึกล้ำเมื่อเราเล่าเรื่องให้ฟัง แม้จะเป็นเรื่องที่ฉันแต่งโกหกพกลมขึ้นมาอย่างถึงที่สุด เธอก็ยังตั้งใจฟังราวกับเป็นบทสวดที่สำคัญที่สุดในโลก

ลูกสาวดูเหมือนจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว ใครต่อใครก็ยังพยายามบอกว่าหน้าตาของเธอคล้ายฉันที่ตรงไหน ตา ปาก จมูก แก้ม หน้าผาก คาง แขน ขา เส้นผม จุดไหนต่อไหนที่พวกเขาจะมองเห็นและพูดถึงได้ เมื่อลูกสาวไม่ได้มีแววตาเป็นประกายตั้งใจฟังคำพูดของฉันอีกแล้ว ฉันก็รู้สึกราวกับเธอเป็นคนอื่น เธอคงเป็นอาหาร เป็นข้าวหรือเนื้อสัตว์เหล่านั้นที่ฉันเห็นเธอกินลงไปในทุกวัน อาหารเหล่านั้นทำให้เธอเปลี่ยนแปลง แต่แววตาบางอย่างที่ทำให้ฉันรู้ว่าลูกสาวยังเป็นลูกสาวของฉันยังไม่เปลี่ยนแปลง แววตาที่เกิดขึ้นจากเฉพาะคำพูดบางคำพูดของฉันเท่านั้น เมื่อฉันค้นพบว่าคำพูดเหล่านั้นทำให้ลูกสาวยังเป็นลูกสาวของฉันอยู่ ฉันจึงพยายามพูดมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แม่รักลูกสาว ลูกสาวเป็นของแม่ ลูกเป็นของแม่คนเดียว แม่มีลูกเพียงคนเดียว ลูกไปไหนไกลจากแม่ไม่ได้เลย แม่รักลูกมากที่สุด รักลูกมากที่สุดกว่าที่เคยรักใครมาทั้งหมดในโลกนี้ แม่จะไม่ยอมให้ใครมาพาลูกไปจากแม่ แม่จะไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับลูกของแม่ แม่รักลูกมาก รักลูกที่สุด รักลูกคนเดียว พ่อของลูกก็ไม่เคยรักลูกเท่าที่แม่รัก พ่อของลูกเอาแต่คอยกลั่นแกล้งให้ลูกไม่รักแม่ แม่จะตามลูกตลอดไป ลูกต้องอยู่กับแม่จนกว่าวันที่จะตาย แม่รักลูกตลอดไป แม่จะรักลูกตลอดไป แม่ไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรลูกของแม่ แม่จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด แม่รักลูกมาก ที่แม่ทำลงไปเพราะแม่รักลูก แม่รักลูกที่สุด ใครที่มากลั่นแกล้งลูกของแม่แม่จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด แม่จะไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับลูกของแม่ ลูกสาวของแม่ ลูกสาวของฉันค่ะ ก็แม่มีลูกสาวคนเดียว แม่ก็ต้องเป็นห่วงเป็นธรรมดา เพราะแม่รักลูก แม่รักลูกสาวมาก รักลูกสาวมากกว่าใคร แม่รักลูกสาวคนเดียว แม่มีลูกสาวคนเดียว แม่รักลูกสาวมากที่สุก รักลูกสาวมากที่สุด แม่มีลูกสาวเวลาลูกจพไปไหนกับใครแม่ก็ต้องตามไปดูสิ เพราะแม่เป็นห่วง แม่จะไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับลูกสาวของแม่ ลูกสาวของแม่เป็นของแม่คนเดียวเท่านั้น พ่อของหนูก็ไม่เคยรักหนูเท่าที่แม่รักลูกสาว แม่รักลูกสาวที่สุดตลอดไป แม่รักลูกสาวที่สุดตลอดไป

ตอนนั้นลูกสาวจะกลายเป็นของฉันคนเดียว แววตาของเธอจะเปลี่ยนแปลงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ คำพูดที่แม้แต่แม่กับยายก็ไม่เคยพูดกับฉัน แววตาของลูกสาวจะเปลี่ยนแปลงเมื่อฉันพูดอย่างที่ฉันรู้ว่าเธอเชื่อคำพูดเหล่านั้นของฉันสุดขั้วหัวใจ เธอหลบตาเพราะรู้ว่าฉันพูดความเป็นจริงที่เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ แม้เธอจะร้องไห้แต่ฉันรับรู้ได้ว่า ณ ช่วงเวลานั้นฉันควบคุมเธอได้ อย่างที่แม้ว่าฉันจะควบคุมสั่งการหัวใจตนเองให้เต้น หรือกระเพาะอาหาร หรืออีกหลาย ๆ อวัยวะของตนเองไม่ได้ แต่ฉันก็ควบคุมแขนขาของฉันได้ ควบคุมปาก การออกเสียง หรือการกระพริบตาของฉันได้ ณ ตอนนั้นฉันจึงค้นพบวิธีที่จะทำให้ลูกสาวของฉันเป็นของฉันตลอดไป เป็นสิ่งเดียวในโลกนี้ที่ฉันกล่าวได้ว่าเป็นของฉันอย่างสมบูรณ์ตลอดไป