“นายเห็นฉันเหรอ”

เบรนดอล ที่เคยเชื่อมาเสมอว่าห้อง ๆ นี้มีเขาเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว จนกระทั่งวันหนึ่งในเดือนตุลาคมที่เบรนดอลค้นพบว่าห้อง ๆ นี้ไม่ใช่ของเขา หรือกับมิลลี่ (แมวที่เขาเลี้ยงไว้) อีกต่อไป แต่ที่นี่ยังเคยเป็นของไคล์ (ผีในห้อง) มาก่อนด้วย และดูเหมือนว่าจะคงเป็นเช่นนั้นต่อไป

“ฉันไม่มีวันย้ายออกไปไหนแน่”

“ผมจะไม่ยอมให้นั่นเปลี่ยนแปลงทุกอย่างไปเหมือนกัน”

หลังจากนั้น สิ่งไม่มีชีวิตเย็นเยียบแสนอบอุ่นก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตแสนสามัญของนายหัวฟักทอง

ความรู้สึกของเราที่มีต่อเรื่องนี้ — เป็นหนังสือที่เขียนโดยนักเขียนไทย คุณ @giftmeme (twitter) ที่ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังอ่านหนังสือแปลดี ๆ สักเรื่อง บรรยากาศตะวันตก วันฮาโลวีน และ slice of life ที่เรื่อย ๆ อบอุ่นและละมุนใจ ทว่าก็ขมปร่าและน่าเสียดาย สิ่งที่เราชอบมากเป็นพิเศษคงไม่พ้นความสัมพันธ์และบทสนทนาของตัวละคร มีความน่าสนใจในถ้อยคำต่าง ๆ อ่านแล้วรู้สึกได้รับการปลอบประโลม เป็นหนังสือเล่มแรกของปี 2022 ที่เรายกให้เป็นหนังสือเล่มโปรด คงเพราะลึก ๆ แล้วเราทุกคนต่างก็มีช่วงเวลาที่เงียบเหงา แต่ก็มีช่วงเวลาที่นึกถึงแล้วมีความสุข และเรื่องนี้ก็บรรยายความรู้สึกและความธรรมดาเหล่านั้นในชีวิตออกมาได้อย่างครบถ้วน ทำให้เรารู้สึกถึงความหวังที่จะมีความสุข และหวังให้ตัวละครหลักในเรื่องมีความสุขด้วยเช่นกัน เราพบเจอชีวิตระหว่างบรรทัดของหนังสือเล่มนี้ และนั่นเป็นสิ่งที่ดีเหลือเกินของการอ่าน

? — “ที่จะบอกก็คือ เธอมีชีวิตอยู่ไปอีกนานแสนนานได้นะ แล้วเรื่องว่ายน้ำนั่นจะหัดเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าทะเลหรือมหาสมุทรน่ากลัวเกินไปก็เริ่มจากสระว่ายน้ำก่อน ถ้าตอนนี้หนาวเกินไปก็แค่รอหน้าร้อนมาถึง”

 / october to remember /