บางกอกน้อย, กรุงเทพมหานคร

วันนี้ฉันไปภูเขาที่มองเห็นพระจันทร์ได้ แม้จะเป็นภูเขาที่มนุษย์สร้างแต่ก็ถือว่าดีทีเดียว 

ฉันมักจะมาที่นี่เสมอเวลาที่ต้องการหยุดคิดสักพัก คุณคงนึกไม่ถึงใช่ไหมว่าคนอย่างฉันจะเข้าวัดเพื่อสงบจิตสงบใจ บอกเอาไว้ก่อนเลยว่าฉันไม่ได้มาไหว้พระขอพรแต่อย่างใด ส่วนเหตุผลที่ยอมทรยศข้อเข่าตัวเองเดินขึ้นบันไดมาสูงขนาดนี้ ฉันต้องขอเก็บไว้คิดดูอีกทีว่าจะบอกคุณดีหรือไม่ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในย่อหน้านี้ เพราะคุณอาจจะปิดจดหมายฉันแล้วพาลไม่อ่านข้อความที่เหลือ

คุณคงทราบดีอยู่แล้วว่ามนุษย์เราสามารถสร้างนามธรรมให้เป็นรูปธรรม สร้างสิ่งที่ไม่มีให้มีได้ สถานที่นี้ก็เป็นเช่นนั้น แม้จะเคยเป็นพื้นที่ฉ่ำแฉะ ไม่รู้ว่าเรียกถูกหรือไม่ แต่มนุษย์ก็สามารถเสกภูเขาสูงเท่าตึกเจ็ดสิบชั้นลงบนดินเลน ภูเขาที่ว่ามีชื่อบรมบรรพต บนยอดมีพระเจดีย์ขนาดใหญ่ซึ่งสร้างเลียนแบบวัดพระศรีสรรเพชญในสมัยอยุธยา แต่เปลี่ยนจากเจดีย์ย่อมุมมาเป็นเจดีย์ทรงระฆังฐานลาดอย่างที่นิยมในสมัยสุโขทัย ทั้งหมดที่ว่าเกิดขึ้นบนเกาะรัตนโกสินทร์ ผู้คนมักจะบอกว่าที่นี่เป็นเหมือนหม้อใบใหญ่ที่ถูกโยนวัตถุดิบหลายอย่างลงไปก่อนจะยกขึ้นต้ม และแกงที่ได้ก็คือประเทศไทย แต่ทุกสถานที่บนโลกก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่หรือ อะไรเล่าคือของแรกเริ่ม ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นมาโดยปราศจากการหยิบยืมและฉกฉวย หากจะเรียกให้สวยหรูหน่อยก็ต้องใช้คำว่า 'แรงบันดาลใจ' คุณคิดว่าฉันเหมารวมไหม อย่างไรก็ตาม ฉันคงต้องหยุดอธิบายข้อมูลเชิงประวัติศาสตร์ศิลปะเอาไว้ตรงนี้ เพราะมันเริ่มทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังทำข้อสอบข้อเขียน ทั้งยังรู้สึกเหมือนว่ากำลังเยินยอและค่อนขอดบ้านเกิดให้คุณฟังทั้งที่ความจริงตนเองก็ไม่ได้วิเศษวิโสไปกว่าใคร

ฉันคิดว่าคุณจะต้องชอบที่นี่ หากเป็นไปได้ฉันแนะนำให้คุณมาเวลาใกล้ปิด การเดินขึ้นบันไดสามร้อยกว่าขั้นพร้อมโต้ลมอ่อน ๆ ไปด้วยอาจทำให้เสียวไส้อยู่สักหน่อยแต่ก็ต้องลองดู จากบนนี้คุณสามารถมองเห็นคลอง ร้านค้า บ้านเรือน พิพิธภัณฑ์ ไปจนถึงพระบรมมหาราชวังและแม่น้ำเจ้าพระยาที่อยู่ไกลออกไป ท้องฟ้ายามค่ำที่กรุงเทพฯ มืดแต่ไม่ได้เป็นสีดำสนิท แสงไฟจากตึกยังสะท้อนให้เห็นเป็นสีแดง ส้ม เหลือง ขาว ปนกับสีเทา แต่คุณจะยังคงมองเห็นดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่บนนั้น ก้มลงมาก็จะเห็นท้องถนนที่เคยมีคนพลุกพล่านกำลังหลับไหล และหากโชคดีหน่อย (ถ้าจะกรุณานับว่าเป็นเรื่องโชคดี) คุณอาจจะมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเงยหน้านับปล้องไฉนอยู่มุมใดมุมหนึ่งของลานเจดีย์ ซึ่งเธอเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปทำไม 

คุณสบายดีใช่ไหม ฉันสบายดี ฉันหวังว่าคุณคงไม่เหน็ดเหนื่อยกับชีวิตมากจนเกินไป และหวังว่าคุณจะกินข้าวอิ่มทุกมื้อ ขอโทษที่ต้องบอกเอาไว้ล่วงหน้าว่าฉันไม่มีวันเลิกกินเผ็ดได้ ยอมแสบท้องดีกว่าจะต้องมานั่งกินอะไรไร้รสชาติ แต่เรื่องดีคือฉันกำลังพยายามเลิกสูบบุหรี่แม้จะเป็นไปได้ยากอย่างที่สุด ฉันเลยตั้งกฎให้ตัวเองสูบได้แค่สัปดาห์ละสองครั้งเท่านั้น ซึ่งน่าเสียดายที่เย็นวันนี้ฉันได้ใช้โควตาของทั้งสัปดาห์หมดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว 

ตอนนี้เป็นเวลาตีสองสี่สิบสอง คงต้องจบอีเมลฉบับนี้ไว้เพียงเท่านี้ ฉันแนบภาพภูเขาทองเอาไว้ให้คุณดัานล่าง และถ้าไม่เป็นการรบกวนมากจนเกินไป ฉันหวังว่าคุณจะอนุญาตให้เขียนถึงอีกหากมีโอกาส อ้อ ฉันบอกคุณเอาไว้ว่าไม่ได้ขึ้นมาบนนี้เพื่อขอพรใช่ไหม ความจริงแล้วฉันแค่ขึ้นมาดูพระจันทร์เท่านั้น คืนนี้พระจันทร์เสี้ยว ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกำลังมองตาหยี ๆ ของคุณเวลายิ้มน่ะ 

ปัจฉิมลิขิต. ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่นี่ หรือไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ใดบนโลกก็ตาม ได้โปรดรู้เถิดว่าฉันภาวนาให้คุณมีความสุขอยู่เสมอ

ศกุนตลา