ยังจัดการกับอารมณ์ที่รู้สึกโดนก้าวก่ายไม่ได้ คือ นิสัยมนุษย์น่ะ เราก็จะมีการยูเนียนสัมพันธภาพกันหลายๆส่วน บางครั้งไอ้ความสนิท หรือคิดว่าเราสนิทนี่ ก็อันตรายนะ การที่ใครสักคนคิดว่าสนิทกับเรา แล้วก้าวล้ำพื้นที่เรา หรือแสดงความคิดเห็นแบบไม่ผ่านสามัญสำนึกนี่ ถ้าเป็นเด็กก็คงบอกคงสอนแหละ ว่า บางเรื่อง ไม่เสือกกันเนาะ แต่ถ้าไม่เจอคนอายุแก่กว่า หรือคนที่นึกว่า การล้ำเส้นเรื่องส่วนตัว เป็นการใส่ใจกันปกติของสังคมไทย ไอ้จะบอกอย่าเสือก กุก็คงดูทรามอะนะ แต่...ก็ระเบิดไปจ้า 555555 เฮ้ย กุว่ากุมีปัญหาเรื่องการใช้ชีวิตบนปากคนนะ ปกติก็บอกตัวเองแหละ กุไม่ได้ดีหรือเลวบนปากคน แต่บางที เจอคนที่ใช้ปากยุ่งบนชีวิตเรามากๆ น็อตมันก็มีหลุดน่ะ

อย่างแรก รู้แล้วว่าตัวเองไม่ใช่คนที่อดทนเก่งห่าอะไรเลย โดนสะกิดนิดสะกิดหน่อย รู้ว่าเค้าพูดเพราะอยากเสือก ไอ้นี่ก็ยังมีอารมณ์ไปร้อนไปรนไปแก้ตัว ทั้งๆที่จริงๆ นิ่ง เงียบ ไม่ต่อปากต่อคำด้วยก็แล้วไป แต่ มันอดไม่ได้ สุดท้ายก็ไปกันใหญ่ เสียเวลา เสียอารมณ์ เสียจริต คราวหน้า ก็จะพยายามบอกตัวเองไว้ว่า กับมนุษย์ ขี้เสือกบางจำพวก ยิ้ม แล้วเงียบไป หลีกเลี่ยงการสนทนา เสวนาด้วย เป็นการรับมือที่ดีที่สุด ไม่งั่้น มันก็จะวนๆ กลับมาอารมณ์เสียแบบนี้ ไม่รู้จักจบจักสิ้น อย่างต่อมา จะกระทุ้งคืนเรื่อยๆ ว่า เสือก เสือก เสือก มึงกำลังเสือกเรื่องกุอยู่ กุจะกระทุ้งไปเรื่อยๆ จนมึงสำเนียกว่า มันล้่ำเส้นแล้ว มึงวุ่นวายแล้ว แต่สาบาน กุจะพยายามทำด้วยความสุภาพ ดีมั๊ย??

นอกน้ั้น มีร้อนรนเรื่องความสัมพันธ์นิดหน่อย อยากเอาให้ขาดละ  เริ่มรู้สึกตัวเองสามารถอยู่แบบลำพังได้ โดยไม่ต้องอาศัย ไอ้การพูดคุยหยอกเย้า แบบที่ผ่านๆมา คือ อย่างเมื่อก่อนรู้สึกตัวเองว่า ขาดหวานนะ จะหาคนมาเติมความหวาน ตอนนี้ เหมือนอยู่ได้ เฉยได้ สบายๆได้ แค่ แล้วที่นี้จะจัดการคนที่อยู่ในวงโคจรตอนนี้ัยังไง??

เฮ้ออ