เวลาบ่ายแก่ ๆ เสียงเซ็งแซ่จากภายในห้องเรียน บ้างคุยเรื่องสัพเพเหระ บ้างก็หยิบงานขึ้นมาทำ บ้างก็ตั้งกลุ่มเล่นเกม คาบที่ควรจะได้เรียนคณิตกลับกลายเป็นคาบว่าง หลาย ๆ คนดีใจเป็นอย่างมาก เพราะพวกเขาต้องเรียนคณิตทุกวันและครูคณิตก็เข้าสอนอย่างสม่ำเสมอ ไม่เคยขาดเลยสักครั้ง จนเด็กในห้องบางคนถึงกับพูดว่า เบื่อหน้าครูคณิตจะแย่ และคาบนี้ยังเป็นคาบสุดท้ายของวันศุกร์ บรรยากาศในห้องจึงเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยกันอย่างมีชีวิตชีวา ส่วนเขาเลือกที่จะฟุบนอนลงบนโต๊ะ แต่เสียงในห้องดังเกินไป เขาจึงได้แต่ฟุบโต๊ะเหม่อมองออกไปทางหน้าต่าง แต่สายตาของเขาดันไปโฟกัสคนที่นั่งข้างต่าง ตอนนี้เธอกำลังนั่งหันหลังคุยกับเพื่อน

เขาเห็นเธอแล้วนึกถึงหน้าร้อน ความสดใสและร่างเริงเปรียบเหมือนไอศกรีม ทำให้คนรอบข้างมีพลังบวกและรู้สึกสดชื่นเมื่ออยู่ใกล้  ใคร ๆ ก็อยากทำงานด้วย ทั้งใจดี เข้าอกเข้าใจคนอื่น เป็นเด็กกิจกรรมซึ่งต่างกับตัวเขาลิบลับ ริมฝีปากของเธอแดงฉ่ำมีขี้แมลงวันใต้ปากทางด้านซ้าย เหมือนเนื้อแตงโมที่มีเมล็ด รอยยิ้มที่เปรียบเหมือนแสงอาทิตย์ในหน้าร้อน ร้อนแรงและรู้สึกเจิดจ้า เมื่อสบสายตาคู่สวยนั้น เหมือนดำดิ่งลงไปในทะเลที่ไม่มีสิ้นสุด หัวของเขาว่างเปล่าและรู้สึกสบายตัว

 เขาหลุดออกจากภวังค์เมื่ออีกฝ่ายมองเขาและยิ้มจาง ๆ ให้ เพราะไม่แน่ใจว่ามองตนอยู่หรือเปล่า เป็นการยากที่จะเขาแสร้งเหม่อต่อได้เพราะเขาเผลอกระพริบตา ร่างกายมันตอบสนองของมันเอง เขายิ้มกลับไปให้ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ 

.... รู้ตัวอีกทีเขาก็ว่ายกลับฝั่งไม่ได้แล้ว

เสียงรอบข้างเบาลงเสียงของเธอกลับเด่นชัดขึ้นมาในหู เสียงหัวเราะและเสียงหยอกล้อของเธอเหมือนเสียงคลื่นที่ซัดกระทบฝั่งฟังแล้วรู้กสึกสบายใจ ลมโชยเข้ามาทางหน้าต่าง ไล่พัดความร้อนภายในห้องเรียน เขาผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้  รู้ตัวอีกทีตอนที่เพื่อนที่นั่งข้างๆ ปลุก เขาเงยหน้าขึ้นมาเห็นทุกคนกำลังวุ่นกับการเก็บสัมภาระและการทำความสะอาดห้องเรียน เขาลุกขึ้นหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายแล้วเดินออกจากห้องเรียนไป

เขาปิดสมุดบันทึกลง สมุดบันทึกนี้คือสมุดที่เขาไว้ใช้หัดเขียนนิยายช่วงม.3  โดยการที่เขาจะนำเรื่องในชีวิตประจำวันของตัวเองมาบรรยายเป็นนิยายเพื่อเป็นการฝึกซึ่งจะเปลี่ยนสไตล์การเขียนทุกวัน นักเขียนที่เขาชื่นชอบแนะนำว่าถ้าอยากแต่งนิยายเก่ง ๆ ควรจะฝึกเขียนบรรยายสิ่งต่าง ๆ เขาเลยเลือกวิธีนี้เพราะมันง่ายและฝึกการนึกภาพในหัวด้วย 

เขากลับมาอ่านสมุดเล่มนี้ก็เพราะว่าได้ดูหนังเรื่องIt’ Summer  Film เห็นตัวเอกได้ออกไปทำสิ่งที่ชอบ ทำให้เขานึกถึงช่วงที่ตัวเองมีไฟกับการเขียนเขาจึงกลับมาอ่านมันอีกครั้งและเขาก็ได้รับรู้ว่าตัวเองมีความสุขกับมันแค่ไหน แต่พอขึ้นม.ปลายมาเขากลับทิ้งมันไปด้วยเหตุผลส่วนตัว 

เรื่องราวที่เขาได้อ่านเมื่อกี้เป็นเรื่องสุดท้ายที่เขาได้เขียนในสมุดเล่มนั้น เขาได้แต่นึกแล้วก็สงสัยว่า

ทำไมเขาถึงไม่เขียนว่าตัวเองเกลียดหน้าร้อน ?

--------------------------------------------------------------------------------------------

ถ้าอ่านแล้วงงก็ไม่ต้องตกใจนะคะ　เราตั้งใจให้ทุกคนสงสัยเหมือนกับตัวเอก 

ทุกคนสามารถคิดได้ตามสบายเลยค่ะ เพราะเราก็ไม่รู้เฉลยเหมือนกัน //โดนตีหัว 

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ !

ขอให้ทุก ๆ วันเป็นวันที่ดีของคุณค่ะ ：）