ผมเริ่มรู้จักเพลง "ในคืนที่เราเจอะเจอกันครั้งแรก" ตอนเรียน ม.3 (แหงล่ะ ก็เพราะเพลงนี้มันออกมาตอนนั้นพอดี)

เพลงของพี่บอยเพลงนี้ทำให้คนฟังรู้สึกอินได้ไม่ยาก โดยเฉพาะหากคนฟังรายนั้นมีความรู้สึกแอบชอบใครอยู่ แต่ไม่อาจสานสัมพันธ์กับเขาหรือเธอได้ในโลกความเป็นจริง

ช่วงปิดเทอมใหญ่ก่อนขึ้น ม.4 ที่บ้านส่งผมไปเรียนซัมเมอร์ที่อังกฤษ หลังจบคอร์สแล้ว พ่อแม่ก็มารับผมไปเที่ยวต่ออีกประมาณหนึ่งสัปดาห์

ช่วงเวลาสั้นๆ นั้นนั่นเอง ที่ผมมีโอกาสได้รู้จัก "พี่สาวคนหนึ่ง"

เธอเป็นลูกสาวเพื่อนพ่อ กำลังเรียนปริญญาโทอยู่ที่เคนต์ แล้วเข้ามาเที่ยวลอนดอนช่วงนั้นพอดี

ผมกับเธอได้พบกันในการกินอาหารมื้อค่ำคืนหนึ่ง เธอเป็นผู้หญิงหน้าแป้นๆ หมวยๆ น่ารัก มีลักยิ้มทรงเสน่ห์ เจ้าเนื้อนิดๆ ตัวไม่สูงเท่าไหร่ (เตี้ยกว่าผม ซึ่งขณะนั้น ยังสูงไม่ถึง 170 ซม. เยอะพอสมควร)

แต่เธอเป็นคนมีอัธยาศัยดีมากๆ เธอพยายามชวนผมคุย ด้วยการเล่นมุกหยอกล้อต่างๆ นานา แต่ผมกลับเอาแต่ก้มหน้าเงียบ

จริงๆ แล้ว ผมไม่ได้ไม่อยากคุยกับเธอ แต่ผมกำลังเขินอายอย่างหนัก ตามประสาเด็กนักเรียนโรงเรียนชายล้วน ที่ไม่ค่อยได้มีปฏิสัมพันธ์กับหญิงสาวแปลกหน้ามากนัก

(ตอนเข้าคอร์สซัมเมอร์ก่อนหน้านั้น ผมก็เคยพยายามจีบเพื่อนผู้หญิงชาวไทยคนหนึ่งที่ไปเรียนภาษาด้วยกัน แต่ผมไปทำพลาดอีท่าไหนไม่ทราบ จนเธอแสดงอาการรังเกียจรังงอนและไม่ยอมพูดจากับผมอีกเลยในช่วงสองสัปดาห์สุดท้ายของการเรียน)

สรุปแล้ว ผมจึงแทบไม่ได้พูดคุยอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับพี่สาวคนนี้ระหว่างรับประทานอาหารค่ำมื้อนั้น

กลับถึงโรงแรมที่พัก หลังจากอาบน้ำแปรงฟันเสร็จ ผมขึ้นไปนอนบนเตียง หยิบเทปคาสเส็ตต์อัลบั้มชุด Simplified ของพี่บอยมาใส่ซาวด์เบาท์โซนี่คู่ใจ แล้วกรอเทปให้ไปหยุดตรงจุดเริ่มต้นของเพลง "ในคืนที่เราเจอะเจอกันครั้งแรก"

พอเพลงดังกล่าวบรรเลงไปถึงจุดจบ ผมก็กรอกลับไปยังจุดเริ่มต้นใหม่ ผมทำอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมฟังเพลงนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนตัวเองเผลอหลับใหลลง