dongho x daehwi

you / mine / apple

อีแดฮวีไม่ใช่คนที่ร้องไห้ง่าย ชอบฟูมฟาย หรือเป็นพวกงี่เง่างอแง เท่าที่จำได้ ถ้าไม่ได้ร้องไห้เพราะอาการป่วยจากร่างกายหรือบาดแผลใดๆ จนถึงอายุสิบเจ็ดปีเขาร้องไห้ไปไม่ถึงสิบครั้งด้วยซ้ำ

แต่ที่น่าสนใจคือจากสถิติทั้งหมด มีอยู่คนนึงที่ทำให้เขาร้องไห้ที่ลองนับด้วยนิ้วมือข้างเดียวกลับไม่พอด้วยซ้ำ (สามารถเรียกได้ว่าเกินครึ่ง)

ร้องไห้เพราะเขาไม่มารับตอนปอสาม ปอสี่ และปอห้า / ร้องไห้เพราะเขาไม่ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ให้ / ร้องไห้เพราะเห็นเขามีรอยฟกช้ำเต็มหน้า / ร้องไห้เพราะโดนหลอกว่าเขาจะไปเรียนต่อต่างประเทศ

และล่าสุด กำลังร้องไห้เพราะเขามีแฟน

คังดงโฮจะมีแฟนแล้ว

สมองของแดฮวีรับรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่พี่ชายข้างบ้านจะมีความรัก อายุตั้งยี่สิบสองละ แถมหน้าตาก็ดี ถ้าไม่มีแฟนสิถึงจะน่าสงสัย แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมเขาต้องร้องไห้กับเรื่องนี้ด้วย

หรือบางทีแดฮวีอาจจะเป็น...แค่เด็กขี้หวงคนนึงล่ะมั้ง

หวง, ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองด้วยซ้ำ

“เมื่อคืนร้องไห้หรอ” จินยองเอ่ยถามขึ้นในเช้าวันต่อมา แดฮวีโบกมือปฏิเสธพลางยิ้มย้ำว่าตัวเองสบายดี

“...”

ไม่เคยมีคนบอกหรอจินยองว่ากอดแล้วลูบหัวมันทำให้คนอยากร้องไห้อ่ะ

“ทำไมไม่บอกไปล่ะ” แดฮวีไม่ตอบ มีเพียงเสียงสะอื้นเบาๆ ที่เจ้าตัวพยายามกลั้นอย่างถึงที่สุดแล้ว 

จะให้บอกยังไง

จะให้บอกได้ยังไง

แดฮวีคิดไม่ออกเลย

“จำจีฮุนได้ใช่ปะ”

“อื้อ”

“วันนี้วันเกิดมัน”

จีฮุนเป็นเพื่อนจินยองที่แดฮวีรู้จักเพียงผิวเผิน แต่ได้ยินมาว่าเป็นคนแรงใช้ได้ และแน่นอนว่างานวันเกิดของคนแบบนั้น จะต้องมีของต้องห้ามสำหรับเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะแน่ๆ

“แอลกอฮอล์?” แดฮวีถามซึ่งจินยองก็ตอบด้วยการพยักหน้า 

แดฮวีนิ่งไปสักพัก เม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างคนกำลังใช้ความคิด

“แต่ถ้าไม่ชอบก็ไม่--”

“เอาดิ”

“…”

“มารับที่บ้านด้วยนะ”

———————————

ถึงจะเรียนชั้นเดียวกันแต่ด้วยระบบโรงเรียนที่ไม่มีการเปลี่ยนห้องเมื่อเลื่อนระดับชั้นทำให้แดฮวีไม่ค่อยคุ้นเคยกับเด็กห้องอื่นมากนัก อย่างที่พอจำหน้าได้ก็มีพัคจีฮุนที่เป็นเจ้าของวันเกิด อันฮยองซอบ พัคอูจิน แล้วก็จูฮังนยอน ที่เคยเห็นหน้ากันตอนเรียนพิเศษที่เดียวกัน

รสชาติของวอดก้าผสมเลม่อนไม่ได้ทำให้แดฮวีรู้สึกดีอย่างที่คาดหวังไว้

แล้วแดฮวีก็ได้เจอกับสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าเครื่องดื่ม

“ทำไมกลิ่นไม่เหมือนบุหรี่เลยอ่ะ” 

“อันนี้หรอ” เขาถามพลางยกอะไรบางอย่างที่รูปร่างคล้ายปากกาขึ้นมาด้วย 

“อื้ม”

“ลองมั้ยล่ะ” ไม่ใช่คำตอบของคำถามที่สงสัยแต่ก็คงจะพอทดแทนได้ แดฮวียื่นมือไปรับก่อนจะทดลองสูบโดยเลียนแบบจากการสังเกตมาสักพัก แต่เพราะยังมือใหม่และไม่เคยทำมาก่อนจึงทำให้แดฮวีสำลักและไอโขลกจนหน้าแดง ครั้นพอจะคืนให้ก็ถูกคะยั้นคะยอให้ลองอีกรอบ “คิดว่ากำลังว่ายน้ำอยู่สิ หายใจทางปากแทนจมูก” เขาว่าแบบนั้น

แดฮวีเอาปลายแท่งมาจ่อกับริมฝีปากอีกครั้ง พร้อมๆ กับเอาคำแนะนำมาปรับใช้ กลิ่นแอปเปิ้ลหวานๆ ฟุ้งไปทั่วประสาทการรับรู้ เมื่อเริ่มหายใจควันสีขาวก็พวยพุ่งออกมาจนทำให้ภาพที่กำลังมองเห็นกลายเป็นสีเทาพร่ามัวอยู่ชั่วขณะ 

ทว่ามันกลับทำให้ความรู้สึกของแดฮวีดีขึ้นอย่างประหลาด

แต่ก่อนที่จะได้รู้ว่ามันคืออะไร จินยองก็เดินดุ่มเข้ามาดึงของในมือออกไปส่งคืนให้เจ้าของแล้วลากแดฮวีออกมาจากตรงนั้น

“แดฮวี” จินยองพูดเสียงเครียด คิ้วทั้งสองข้างขมวดชนกัน “กลับบ้านเถอะ ที่นี่แม่งเละกว่าที่คิดไว้เยอะเลย” 

“ชวนมาเองแล้วก็ไล่กลับเองเนี่ยนะ”

“ขอโทษจริงๆ ไม่คิดว่าพวกควานลินจะมา”

“เออ เอาเถอะ ไม่สนุกเท่าไหร่หรอก ไม่ต้องทำหน้ารู้สึกผิดด้วย ไปละนะ”

แดฮวีโบกมือลาแล้วจึงเรียกแท็กซี่เพื่อกลับบ้าน ระหว่างทางมีสิ่งที่กวนใจแดฮวีไม่หยุดสองอย่าง หนึ่งคือไอ้แท่งรูปปากกานั้นมีความน่าสนใจมากทีเดียว ส่วนสองก็คือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ในสภาพสติไม่ครบถ้วนและแอลกอลฮอล์ที่หลั่งไหลไปทั่วร่างกายแดฮวียังสามารถคิดถึงดงโฮได้เหมือนตอนปกติ

โคตรเก่งเลยว่ะ

———————————

รถยนต์จอดเทียบประตูบ้านสีเข้ม แดฮวีจ่ายเงินให้คนขับ พยายามประคองร่างที่พร้อมจะทรุดตามแรงโน้มถ่วงโลกเอาไว้ ยังไม่ทันจะกดรหัสประตูบ้านก็เจอร่างที่คุ้นเคยยืนขวางอยู่

“ไปไหนมา ทำไมไม่รับโทรศัพท์” 

“วันเกิดเพื่อนบอกแม่แล้วด้วย” 

“ผับ?” 

“อื้ม”

“เดี๋ยวนี้คบเพื่อนแบบนี้แล้วหรอ”

“...อื้ม”

“เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”

“…”

“แปลกดี ทั้งๆ ที่คิดว่ารู้จักกันมาเกินครี่งชีวิตแล้วแท้ๆ แต่ความจริงคือพี่ไม่รู้จักเราเลยสินะ”

“...”

“พี่แอบผิดหวังนิดนึงได้ปะวะ”

ไม่ไหวเลยแฮะ

แดฮวีพบว่าพอเมาแล้วนอกจากจะทำให้เดินไม่ตรงแล้วยังทำให้ทักษะการกลั้นน้ำตาลดลงแบบฮวบฮาบอีกต่างหาก

“ก็ไม่รู้ว่าพี่คาดหวังอะไรในตัวเรานะ” แดฮวีพูดเสียงสั่น มือเล็กกำเข้าหากันจนปลายเล็บสั้นๆ จิกเข้าไปในฝ่ามือ “แต่ถ้าทำให้ผิดหวังก็ขอโทษด้วยแล้วกัน ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมายุ่งมาเป็นห่วงอะไรแล้วนะ” 

“…”

“อย่าทำให้ตัวเองลำบากไปมากกว่านี้เลย”

แล้วสถิติการร้องไห้ของแดฮวีก็พุ่งขึ้นเป็นเลขสองหลักจนได้

ดงโฮเพิ่งรู้สึกตัวว่าใช้อารมณ์มากเกินไปก็ตอนที่เห็นน้องชายข้างบ้านน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ถึงตัวจะสั่นจนเหมือนจะยืนไม่ไหวแล้วแต่กลับไม่มีเสียงสะอื้นอะไรออกมา 

“รู้ตัวมั้ยว่าทำผิดอยู่นะ”

“…” แดฮวีไม่ตอบ เอาแต่ก้มหน้าก้มตามองพื้นปล่อยให้น้ำตาไหลไปตามกรอบหน้าบ้างก็หยดลงพื้น

“โอเค พี่ขอโทษที่พูดแรงไป เรามาค่อยๆ คุยกันดีมั้ย” สุดท้ายกลายเป็นดงโฮเองที่ทนไม่ไหวกับภาพตรงหน้า เขาไม่รู้หรอกว่าเด็กดีของเขาไปเจออะไรมาถึงได้ตัดสินใจทำอะไรแบบนี้ 

“…”

“…”

“มีแฟนทำไมไม่บอก” 

“ห้ะ” ดงโฮเลิกคิ้วสูง

“จะต้องให้รู้เองหรอ ใจร้ายเกินไปแล้วนะ”

“เดี๋ยวก่อนนะ” ดงโฮรีบยกมือปราม เขาไม่แน่ใจว่าถ้าพูดกับแดฮวีตอนนี้ น้องจะรับเรื่องได้ถูกต้องมั้ย แต่ที่เขามั่นใจคือสิ่งที่แดฮวีรู้ในตอนนี้ ต้องไม่ถูกต้องแน่ๆ “ใครเป็นแฟนใคร”

“พี่” แดฮวีชี้มาที่ดงโฮ “กับเพื่อนที่ยิ้มหวานๆ”

“จงฮยอนหรอ”

“จะไปรู้มั้ยล่ะ”

แล้วดงโฮก็หัวเราะออกมาชุดใหญ่ เล่นเอาแดฮวีที่เพิ่งจะหยุดร้องไห้มองตามด้วยความไม่เข้าใจ ดงโฮเลยเปิดอินสตาแกรมของพี่คนนั้นให้เขาดู เป็นภาพผู้ชายสองคนนึง คนนึงเป็นเจ้าของแอคเคาท์อีกคนเป็นคนตาตี่ๆ

pockyjr : someone is turning 21 ♡ @optimushwang

พอลองเลื่อนดูรูปอื่นๆ ต่อให้ไม่สังเกตก็รู้ได้ว่าทั้งคู่เป็นแฟนกัน

แดฮวีอยากย้อนเวลากลับไปเมื่อวานแล้วบอกให้เขาในตอนนั้นใจเย็นๆ หน่อย...

“เข้าใจแล้วใช่มั้ย” 

“…” คนถูกถามพยักหน้าช้าๆ ความอายแล่นไปทั่วร่างกายตั้งแต่สมองลามไปยันปลายเท้า

“งั้นมากอดหน่อยมา” 

“…”

“…”

“ไม่เอา...ตัวเหม็น”

แดฮวีตัวเล็กลงหลายเท่าเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของพี่ชายข้างบ้าน ดงโฮพูดขอโทษย้ำๆ ว่าไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นพลางโยกตัวไปมาเหมือนกล่อมเด็ก แดฮวีรวบรวมความกล้าในการกอดตอบกลับไปก่อนจะซุกใบหน้าเล็กเข้ากับบ่ากว้างๆ 

แล้วเขาก็ได้พบว่าความรู้สึกของการลองสูบแท่งเหล็กรสแอปเปิ้ลมันยังดีได้ไม่เท่าความรู้สึกในตอนนี้เลย

“พี่ดงโฮ ต่อไปนี้ขอกอดวันละครั้งได้มั้ยอ่ะ”

“ไม่ได้” 

“…”

“ก็อยากให้กอดวันละหลายครั้งนี่นา” ว่าแล้วดงโฮก็ยิ้มกลับมาให้พร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นมากกว่าเดิม

สงสัยแดฮวีคงไม่ต้องไปตามหาแท่งสูบรสผลไม้อะไรนั่นแล้วล่ะ

เพราะคงไม่มีรสชาติไหนที่ทำให้เขามีความสุขได้เท่ากับคนตรงหน้านี้แล้ว

end.

recommend track : https://www.youtube.com/watch?v=hLjoc3E_4Ns