หลังจากนั้น บทสนทนาของเราก็จบลงไป

แปลกดีเหมือนกันนะ "เขา" ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเราเพียงแค่สามวัน กลับทิ้งความรู้สึกอะไรบางอย่างไว้ให้จำนานมาจนตอนนี้รวม ๆ กันก็สี่ปีได้แล้ว ว่ากันว่าไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหนมนุษย์เราคงไม่อาจลืมรักแรกลงได้ มันคงจะจริงอย่างที่ใครเขาว่า

สารภาพตามความจริง ฉันจำไม่ได้แล้วว่าบทสนทนาของ "ฉัน" กับ "เขา" มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ ภายในวันไหน แต่ฉันจำได้ไม่ลืมว่าบทสนทนาของเรามันเกิดเพียงแค่สามวัน จากประโยคที่เขาพิมพ์มาอย่างไร้เยื่อใย

ก่อนหน้านั้นฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเราคุยกันมาเพียงสามวัน

ทุกอย่างที่เกิดขึ้น บทสนทนาระหว่างเรามันดูยาวนานมาก

นานเสียจน ในตอนนั้นฉันยกให้เขาเป็นโลกทั้งใบของฉัน 

แต่แล้วฉันก็ได้มารู้ว่า

"ฉัน" ไม่ใช่คนที่ "เขา" คุยด้วยเพียงคนเดียว

"ฉัน" ไม่ใช่คนที่ "เขา" อยากจะจริงจังด้วย 

 

ฉันตัดสินใจถาม

.

.

.

เขาตอบกลับมา

.

.

.

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่านประโยคนั้น

ฉันตัดสินใจหยุดบทสนทนา และความสัมพันธ์พี่น้องที่คุยกันทุกวัน ทั้งวัน ตลอดระยะเวลาสามวันที่ผ่านมากับเขา เขาไม่ผิดหรอกที่เขาจะคุยกับคนอื่น แน่นอนว่าคนทุกคนมีสิทธิ์เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง และฉันเองคงเหมือนคนโง่ที่ตกหลุมรักเขาได้เพียงในเวลาแค่สามวัน แต่ฉันไม่โกรธตัวเองเลยสักนิด เรื่องความรู้สึกเป็นเรื่องที่ซับซ้อนเกินกว่าจะทำความเข้าใจ ฉันตัดสินใจเดินหน้าต่อ และทิ้งเรื่องราวของเขาให้มันจบลงเพียงแค่นั้น

ในตอนนี้ ฉันไม่ได้รู้สึกรักเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ประโยคที่เขาบอกฉันว่า "เราเพิ่งคุยกันมาสามวันเองนะ" มันสร้างความเจ็บปวดให้ฉันทุกครั้งที่ฉันคิดถึงมัน

ขอบคุณที่เคยผ่านเข้ามา และสอนให้ฉันรู้จักใจเย็นกับความสัมพันธ์ รู้จักใช้เวลาในการศึกษาเรียนรู้ที่จะรักใครสักคน เพื่อที่จะได้ไม่มีใครมาพูดใส่ฉันอีกว่า