ทุกอย่างเริ่มขึ้นแบบที่ตัว'ดอเนียล'ยังไม่ทันตั้งตัวใดๆ...หรือยอมรับสิ่งใด
"อะไรน่ะ?"
เด็กหนุ่มผมทรงสกินเฮดใส่เสื้อผ้ากล้ามสีขาว ตัวของเขาสูงเกือบเท่าประตูได้ เขามีร่างกายที่กำยำมาก เขามีแผลที่จมูกเป็นขีดยาวไปถึงแก้มด้านซ้าย และก็มีกระเต็มตัว
เขาคว้าข้อมือคุณน้าแจ็คการีนไว้ สีหน้าของเขาไม่ตลกด้วยเลย
"พูดใหม่อีกทีครับ คุณน้า"
"..."
แจ็คการีนก็ไม่แพ้กัน
"...ทำใจดีๆนะ ดอเนียล...พ่อแม่เธอ"
.
.
.
.
ความจริงอันน่ารังเกียจคืออะไรนะหรอ? พ่อแม่ของดอเนียลตายเพราะเมาแล้วขับ พวกเขาตกลงแม่น้ำ ตายคาที่
ดอเนียลไม่อยากยอมรับเลย ว่าพวกเขาคือพ่อแม่ของตน ดวงตาสีเขียวของเขามองไปที่สุสานสองหลุมที่กำลังถูกฝัง ใจจริงเขาไม่อยากมาด้วยซ้ำ แต่
"พี่จ๋า! พี่จ๋า! คุณพ่อคุณแม่ไปไหนหรอคะ?"
เด็กสาวตัวน้อยวัยสามขวบผมสีส้มยักโซกฟูฟ่อง ในชุดโลลิต้าสีฟ้า ดอเนียลอุ้มเด็กหญิงขึ้นมาในอก
"พ่อแม่ไปที่สบายแล้วล่ะจร้าจูเน่ แล้วพี่ๆอีกสองคนล่ะจร้า?"
"อยู่กับคุณน้าแจ็คการีนค่ะ"
จูเน่ชี้นิ้วเล็กๆไปทางต้นไม้ที่สามน้าหลานยืนเล่นกันอยู่
•ไล่อันดับ พี่-น้อง•
ดอเนียล-พี่คนโต-17ปี
เธมิส-พี่คนรอง-13ปี
แมนดี้-รองสุดท้อง-11ปี
จูเน่-คนเล็ก-3ปี
มาทดลองก่อนนะคะ เดี๋ยวมาลองเพิ่ม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in