ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ในชีวิตฉันไม่เคยได้เรื่องสักอย่าง ไม่มีอะไรโดดเด่น ไม่สวย ไม่รวย ไม่มีโชค 

มันเริ่มต้นตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย การใฝ่รู้ใฝ่เรียน ทำให้ฉันค้นพบว่ามันไม่ระโยชน์จนเมื่อมันใกล้จะถึงจุดจบที่มันเริ่มชัดเจนในเรื่องของการศึกษา ฉันเรียนได้เกรดที่พอใช้ ที่ใครเขาว่า ต้องสามขึ้น ใช่ฉันทำได้ แต่แล้วไงในเมืื่อฉันผ่านมันมาอย่างล้มลุกคุกคลาน ร้องไห้จนนับไม่ถ้วน ทะเลาะกับเพื่อนจนชั่งแมร่ง ฉันจบมันมาได้โดยที่ไม่มีความรู้สึกดีเลยสักนิด มันทำให้ฉันคิดว่าฉันจะต้องอยู่กับมันไปทั้งชีวิตจริงๆหรอ

ไม่ ไม่มีทาง ฉันมองย้อนตัวเองว่าฉันรักอะไร อะไรทำให้ฉันมีความสุข อะไรที่ทำให้ฉันคิดว่าฉันจะอยู่กับมันได้ทั้งชีวิต มันคือจุดเริ่มต้นของความสนใจที่เป็นเหมือนกับดัก ความดื้อด้านของฉันมันทำให้ฉันอยากทีี่จะแปลกแยกและทิ้งความรู้ที่เรียนมา แต่อย่างว่าความเป็นจริงมันไม่ใช่อย่างงั้น คุณจะไม่เดินชนเจ้าของสำนักพิมพ์พร้อมกับต้นฉบับของคุณ งานเขียนของคุณคนจะเห็นไม่ได้เยอะขนาดนั้น ภาพวาดของคุณไม่มีทางดังถ้าไม่มีคอนเน็คชั่น ความพยายามมันสู้ความเด่นดังไม่ได้ 

แน่นอนว่านับวันชีวิตฉันไม่ได้มีแค่ฉัน มนุษย์ทุกคนมีครอบครัว อาทิเช่น ฉันและพ่อแม่ ฉันพยายามเริ่มต้นใหม่กับสิ่งที่ฉันชอบ แน่นอนว่าสิ่งหนึ่งที่ต้องเสียคือเวลา ในขณะที่เพื่อนๆนับต่อ คุณเริ่มต้นใหม่ เรื่องบัดซบ ความเบื่อหน่าย ความกังวลทุกอย่างจะแล่นเข้ามาในหัว คุณจะเริ่มไม่ม่ีคามสุขและมีแต่ความทุกข์ และความทุกข์นั้นจะดึงดูดพลังงานทุกอย่างไปจากคุณ นี่แหละคือกับดัก

ความฝัน ทุกคนบอกว่าให้ตามความฝัน แต่มันคือกับดัก คนสิบคนออกมาเล่าว่าเขาประสบความสำเร็จยังไง แต่มีคนอีกกี่คนไม่รู้ที่ไม่ประสบความสำเร็จและไม่เคยออกมาเล่าให้คุณฟัง

วันนี้ฉันมาถึงจุดนึง จุดที่เคว้งคว้างกับทุกอย่าง จุดที่สงสารพ่อแม จุดที่รู้ว่าฉันมันดื้อด้าน จุดที่รู้ว่าตัวเองเป็นตัวถ่วง ฉันกลับมาคิดย้อนว่าทำไมฉันถึงไม่เป็นเหมือนคนอื่น เป็นคนธรรมดาที่ไม่ต้องคิดเยอะ แค่ใช้ชีวิิตไปตามทางเดิน ทำไมฉันต้องพยายามสร้างเส้นทางของตัวเองด้วย 

มากไปกว่านั้นความเฮงซวยยังไม่จบ เมืื่อคุณดูไร้ประโยชน์จากคนในครอบครัว แม้ว่าคุณจะพยายามทุกอย่างแล้วก็ตาม รายการร้องเพลง เซอร์ไวเว่อร์ ฉันอยากจะทำให้มันหายไป เด็กสิบขวบร้องเพลงช่วยพ่อแม่ใช้หนี้ แทนที่มนุษย์จะคิดว่าเด็กสิบขวบทำไมต้องแบกภาระเยอะขนาดนี้กลับคิดว่าคนอย่างฉันอายุเท่านี้ทำไมถึงทำแบบเด็กพวกนั้นไม่ได้ เพื่อนมัธยมจบแค่มอหกมีลูกก่อนแต่งแต่ขยันทำงานมีเงินเป็นแสนๆส่งให้ครอบครัว ใช่สิมันดีใช่ไหมล่ะกับการไปเป็นผีน้อยหน่ะ ได้เงินสมใจแล้วรายงานตัวกลับก็ไม่โดนอะไรแล้ว ไม่มีคดีแถมมาพร้อมกับเงินก้อนโต มันดีใช่ไหมล่ะ ใช่มันดีเพราะมีเงินก้อนใหญ่เลี้ยงดูพ่อแม่ได้ แค่มีเงิน ใครจะสน!!!

สิ่งที่ฉันทำตอนนี้มีหลายอย่าง ฉันทำทุกทางเท่าที่ฉันทำได้ ที่หนักสุดคือความเศร้าของฉันที่มันไม่เคยหายไป ฉันบอกใครไม่ได้ ฉันรู้ว่าในเมื่อตัวภาระอย่างฉันสร้างอะไรไม่ได้ก็ไม่ควรก่อปัญหาเพิ่ม มันคือกับดักอีกทางที่ฉันเผชิญ มันเป็นเหมือนคุกที่ขังตัวฉันไว้ หรือแม้กระทั่งความคิดของฉัน มันไม่มีอิสระอีกแล้ว ฉันร้องไห้ทุกวัน ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองป่วยไหม ฉันอยากฆ่าตัวตายทุกวัน ทั้งๆที่ฉันไม่อยากคิด ฉันไม่อยากให้ตัวเองมีปัญหาอีกแล้ว มันย้อนแย้งที่อยากตายแต่ฉันก็ตายไม่ได้เพราะมันคงจะมีปัญหาเพิ่มมากขึ้น ฉันโดนดักทุกทาง ทุกทางเลยจริงๆ

เรื่องเล่านี้มันอยู่ในใจฉันตลอดเวลา การพิมพ์ในนี้ไม่ได้ทำให้ฉันดีขึ้นสักเท่าไหร่หรอก คีย์บอร์ดแทบจะพังตอนฉันพิมพ์และฉันไม่อยากซื้อคีย์บอร์ดใหม่ด้วย แต่แค่ต้องเอามันออกมา