“เอ๊ะ! ชานยอล ฉันบอกว่าจะนอนแล้วไงอย่านะ!”มือเล็กดันหน้าแฟนตัวสูงของตัวเองที่กำลังจะจู่โจมซอกคอของเขาที่โผล่พ้นออกมาจากสาบเสื้อคลุมขาเล็กถีบไปมาจนผ้าขยับไปมา ได้ยินเสียงซูโฮบอกว่าจะไปนั่งเล่นที่ห้องเซฮุนทำให้คนตัวเล็กดิ้นยิ่งกว่าเดิม

“พ...พี่ซู...อื้อ”ชานยอลจัดการปิดปากอีกคนก่อนจะใช้มือที่ว่างอยู่แกะปมเสื้อคลุมอาบน้ำพร้อมกับแหวกจนเห็นร่างเปลือยเปล่าเต็มตา

“หนาว...”

“เดี๋ยวก็หายหนาวแล้ว”ชานยอลยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะโดนมือเล็กตีเข้าที่ไหล่ เพราะพูดอะไรทะลึ่งแต่ก็นะตอนนี้เปลือยขนาดนี้แล้วก็ยิ่งกว่าทะลึ่งแล้วล่ะ

“อย่ามาลามกแถวนี้นะแล้วนี้รูดซิปกางเกงตอนไหนเนี่ย” แบคฮยอนพูดขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะเหลือบไปเห็นอะไรๆที่กำลังขยายดันต้นขาของเขาอยู่ภายใต้กางเกงในสีเข้ม

“ตั้งแต่เข้ามาในห้องละ”

“แย่อ่ะ ทำไมหื่น”

“ก็อยากใส่เสื้อคลุมอาบน้ำทำไมล่ะ”ยักคิ้วให้แฟนตัวเล็กก่อนที่มือซนๆจะเลื่อนไปแกล้งของรักของอีกคนจนแบคฮยอนต้องหวีดออกมาเสียงดัง “เสียงดังไปเหอะไม่มีใครอยู่ละ”

“ย่าห์...อ้ะ! อื้อ...ย...อย่า...”แบคฮยอนสะดุ้งไปทั้งร่างเพราะมือหนาเริ่มที่จะขยับขึ้นลงจนเขาต้องจิกเล็บลงบนเตียง

“แต่เด้งตัวตามมือฉันเนี่ยนะ”ชานยอลพูดอย่างติดตลกก่อนจะดึงแขนให้คนที่นอนแผ่อยู่บนเตียงลุกขึ้นมานั่งบนตักของเขาพร้อมกับแนบริมฝีปากที่ต้นคออีกคนแล้วดูดจนเกิดเสียงดังจ๊วบ

“อ้ะ...ไม่เอา ชาน... ด...เดี๋ยวเป็นฮื้อ...” แบคฮยอนพยายามหดคอหนีริมฝีปากอีกคนแต่ดูเหมือนร่างกายที่อ่อนปวกเปียกของเขาจะไม่ทำตามที่เขาสั่งเลยสักนิด

“ใส่คอเต่าน่า ไม่มีใครเห็นหรอก”ชานยอลกระซิบก่อนจะแกล้งงับติ่งหูอีกคนเบาๆ จนร่างเล็กสะท้าน“นี่...จำครั้งที่แล้วได้มั้ย”

“ค...ครั้ง อื้อ...ไหน”

“วีแอพครั้งที่แล้วไง”ชานยอลตอบแต่ก็ยังไม่หยุดจังหวะมือที่กำลังขยับอยู่ข้างล่าง“ครั้งที่แล้วฉันต้องช่วยตัวเองเลยนะ”

“อ่ะ...อื้อ”

“ครั้งนี้...ขอได้มั้ย”ชานยอลละมือออกจากแกนกายเล็กเปลี่ยนเป็นจับมืออีกคนมาวางบนเจ้ามังกรของเขาที่ตอนนี้ปริ่มน้ำจนซึมออกมาจากผ้าสีเข้มมือเล็กลั่นน้อยๆ ตอนที่ดึงกางเกงของอีกคนลงมาจนถึงหน้าขาก่อนจะเปลี่ยนไปใช้มือรูดแกนกายใหญ่ขึ้นลง ตอนนี้เขาไม่มีสติเสียแล้ว

แบคฮยอนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไรกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็รู้สึกเจ็บทีช่องทางทางหน้าหลังเสียแล้ว

“อ้ะ...เจ็บ”

“ใจเย็นสิ ทำไมไม่ใช่นิ้วก่อน”ชานยอลลูบกลุ่มผมสีเข้มน้ำเสียงติดดุเล็กน้อยทำให้แบคฮยอนต้องส่ายหน้าพร้อมกับบ่นอู้อี้ที่ฟังแล้วไม่ค่อยรู้เรื่อง

“...”

“ห๊ะ?”

“ง่วงแล้ว รีบๆ ทำ อึก...เถอะน่า”คำตอบที่ได้ทำให้ร่างสูงต้องหัวเราะออกมา

“แต่แบคฮยอนจะเจ็บตัวกว่าเก่านะ”ชานยอลวางมือลงบนสะโพกเล็กพร้อมกับช่วยนวดเบาๆให้กับแบคฮยอนที่ดื้อดึงพยายามกดตัวเองให้ช่องทางของตัวเองนั้นกลืนกินแกนกายของเขาให้ผ่อนคลาย

“อ้ะ... อื้อ อ่ะ...”

“อืม...ไหวมั้ย...”ความอุ่นที่กำลังโอบรอบชานยอลไว้ทั้งหมดนั้นทำให้เสียงทุ้มต้องร้องออกมาจากลำคออย่างพอใจแต่ก็ยังถามอีกคนที่รับบทหนักด้วยความเป็นห่วง คนตัวเล็กส่ายหน้าเบาๆเป็นเชิงว่าไม่ไหวแล้ว ทำให้หน้าที่การขยับต้องเป็นของชานยอลไปโดยปริยาย

ชานยอลอยู่นิ่งๆให้อีกคนปรับตัวสักพักก่อนจะเริ่มขยับช้าๆ เพื่อให้อีกคนคุ้นชินก่อนจะเร่งเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆเสียงครางกระเส่าเองก็ดังขึ้นตามความเร็วของต้นขาที่กระทบกัน

“อ...อ้ะ ชาน...ร...เร็วป...”

“อืม...”

“ก... อ๋า...”

“อ่า...”

สองเสียงประสานกันพร้อมกับที่น้ำสีขาวถูกปล่อยข้างในช่องทางรักและเต็มหน้าท้องอีกคนจนเละเสื้อสีเข้มที่ชานยอลใส่อยู่ทำให้ต้องถอดแล้วก็โยนทิ้งไปสักที่ในห้อง เพราะถ้าให้ใส่ต่อก็คงไม่ดีเท่าไหร่