เราเริ่มต้นด้วยการเป็นคนแปลกหน้า;
และเราก็กลายมาเป็นคนรู้จักกัน
ในระหว่างที่คุณมาพักใจอยู่บนพลูโต
ฉันก็ได้เรียนรู้สิ่งเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับคุณ
ฉันเรียนรู้ว่าคุณชอบสีเหลือง เพราะว่ามันเป็นสีที่อบอุ่น
ฉันเรียนรู้ว่าคุณชอบรู้สึกเมา เพราะมันทำให้คุณลืมสิ่งที่คุณหนีมา
ฉันเรียนรู้เกี่ยวกับความฝันของคุณ อันที่คุณทำไม่สำเร็จ
ฉันเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องราวความรักครั้งที่ดีที่สุดของคุณ ถึงแม้ว่ามันจะจบลงด้วยหายนะ
และฉันก็เรียนรู้ว่าฉันเป็นคนที่โง่เขลา คนที่หลงรักคุณ
และคุณก็รู้ คุณปล่อยให้เรื่องมันเลยตามเลย ปล่อยให้ฉันรักคุณแบบไร้จุดหมาย
และก่อนที่คุณจะเดินจากไป คุณได้เอาส่วนนึงของฉันไปด้วย
และคุณก็ทิ้งช่องว่างเอาไว้ให้ฉันเติมเต็ม แต่ฉันก้ไม่สามารถเติมเต็มมันได้
สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องเดินออกมา
ก้าวกลับมายืนที่เดิม
ในฐานะคนแปลกหน้าที่เคยรู้จักกัน
“We start as stranger; then we became acquaintances.
Then I learned bit and pieces about you.
I learned that your life is a shade of yellows; cause it’s warm.
I learned that you likes to get high; simply to forget your past.
I learned about your dreams; the one you couldn’t achieve.
I learned about your greatest love story; the one that ends with tragedy.
Then you learned that I’m a fool; only just for you.
So you take me as I am; I’m a stranger who falls in love with you.
You took a piece of me before you leave; leaving me with a hole that I can’t fill.
So I took a step back; we become strangers again.”
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in