ยุน ฮวาพยอง ชายหนุ่มผู้มีวาทศิลป์ เมื่อตั้งใจทำสิ่งใดแล้ว ต้องทำให้สำเร็จ แต่เป็นคนอารมณ์ร้อน
ขาดความรอบคอบ มีความบ้าระห่ำอยู่ในตัวเสมอ

ชอยยุน (มัตเตโอ) บาทหลวงหนุ่ม ผู้มีความสามารถในการประกอบพิธีปราบวิญญาณร้าย เป็นคนสุขุมเยือกเย็น ซ่อนความรู้สึกส่วนตัวเก่ง และครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่างๆทั้งดีและร้ายที่ตนเคยพบประสบมา

คังกิลยอง นักสืบสาว เป็นคนห้าวหาญ อารมณ์ร้อน ชอบฝ่าฝืนคำสั่งของหัวหน้าอยู่เสมอ แต่ก็ยังมีมุมของความเป็นผู้หญิงที่มีความรู้สึกอ่อนไหวซ่อนอยู่บ้าง

แม้ตัวละครหลักจะมีที่มาที่ไปและลักษณะนิสัยแตกต่างกัน แต่มีจุดประสงค์ร่วมกัน
คือ การตามหาและจัดการกับ “แขกคนนี้”  

ลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายใน The Guest ค่อนข้างมีลำดับเวลาที่ตรงไปตรงมา อาจมีย้อนเหตุการณ์เพื่อเสริมและคลี่คลายปมต่างๆที่ได้วางเอาไว้บ้าง ซึ่งปมต่างๆ ที่ปรากฎภายใน The Guest ทั้งสามารถคาดเดาได้และไม่สามารถคาดเดาได้

ด้านของไสยศาสตร์ที่ปรากฎอยู่ใน The Guest นอกเหนือจากความเชื่อของคนเกาหลีใต้กลุ่มหนึ่งแล้ว ยังมีการผสมผสานพิธีปราบวิญญาณร้ายของทางศาสนาคริสต์ที่ให้บรรยากาศเหมือนกำลังนั่งชมภาพยนตร์ “The Exorcist” ซีนต่างๆ ที่ตัวละครหลักทั้งสามเผชิญหน้ากับ “แขกคนนี้” จึงให้ความรู้สึก East meet West ค่อนข้างลงตัว ทั้งยังสร้างความระทึกและสยดสยองควบคู่กันได้ดี (ต้องขอบคุณตัวละครสมทบในเรื่องนี้ด้วย ที่ทำการแสดงเวลาโดนสิงร่างออกมาได้สมจริงมาก) 

อย่างไรก็ตาม ซีรีส์ที่ออนแอร์ทางช่อง OCN มักจะวางคาแรคเตอร์ของตัวหลักให้คนดูอย่างเราเกิดความรำคาญใจ เราเคยดูซีรีส์ Black ก็รำคาญนางเอกแบบกังฮารัมเพราะสร้างความรำคาญด้วยเสียงโหวกเหวกโวยวายและยังชอบก่อหายนะให้ตัวละครอื่นๆคอยตามไปแก้ไขอยู่เสมอ เฉกเช่นเดียวกันกับฮวาพยองและคังกิลยองในเรื่อง The Guest ก็สร้างความรำคาญใจให้ระหว่างดูเช่นกัน แต่ดีกรีความน่ารำคาญยังน้อยกว่ากังฮารัมอยู่หลายเท่า

ยกเว้นชอยยุน (มัตเตโอ) เป็นตัวละครหลักที่มีคาแรคเตอร์น่าสนใจและเหมาะกับการทำภารกิจที่สุ่มเสี่ยงต่อชีวิตแบบนี้ เราชอบการแสดงของคิมแจวุคตั้งแต่ซีรีส์ The Voice Season 1 เขาเหมาะกับบทที่ดูนิ่งๆ ลึกลับๆ ใช้อินเนอร์ภายในเพื่อแสดงความรู้สึกออกมาให้คนดูรับรู้ว่าตัวละครตัวนี้มีลักษณะนิสัยความคิดแบบใดกันแน่ และในอนาคต (หวังว่า) จะได้เห็นเขาเป็นตัวละครหลักแบบนำเดี่ยวสักเรื่องหนึ่งนะ 

วกกลับไปที่ปมสำคัญของเรื่อง The Guest คือ “แขกคนนี้” เราค่อนข้างชอบลูกล่อลูกชนของคนเขียนบทนะที่พยายามค่อยๆ ใส่รายละเอียดทั้งส่วนที่จริงและเท็จปะปนกันไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะเฉลยว่า “แขกคนนี้” แท้จริงคือสิ่งใดกันแน่? ซึ่งมันใช้ได้ผลกับเรา เพราะว่าหลอกเราได้สนิทใจเลย แต่หากเปรียบเทียบกับปมสำคัญของเรื่อง Black คือ "ยมทูต 444" เราคิดว่ายังห่างชั้นกันพอควร เพราะกว่าจะเฉลยปมว่า "ยมทูต 444" คือใคร คนเขียนบทก็พลิกปมไปมาและขยี้ความรู้สึกคนดูอีกระลอก แม้ว่าจะรู้แล้วว่าใครคือ "ยมทูต 444" ก็ตาม 

นอกเหนือไปจากการเฉลยที่มาที่ไปของปม “แขกคนนี้” แล้ว คนเขียนบท The Guest ยังทิ้งท้ายเปรียบเทียบ "แขกคนนี้" กับคุณค่าของความดีและความเลวที่เกิดในตัวของมนุษย์ปุถุชนทั่วไป ซึ่งทำให้เกิดคำถามต่อเนื่องสำหรับเราหลังจากชมซีรีส์เรื่องนี้จบว่า 

“แขกคนนี้ จริงๆแล้วอาจอยู่ใกล้ตัวเราก็เป็นได้”