เวลาคนเรานอนไม่พอ แล้วต้องลุกมาใช้ชีวิตยามเช้า 

สิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับหลาย ๆ คนก็คือ กาแฟ

แต่สำหรับคนที่ไม่เคยดื่มกาแฟอย่างฉัน ก็ต้องดื่ม เพื่อใช้ชีวิตในวันนี้ให้มันเป็นปกติ

จุดเริ่มต้นสำหรับการดื่มกาแฟ ไม่ใช่เพราะการโหมทำงานอย่างหนัก หรืออ่านหนังสือโต้รุ่ง 

แต่เป็นเพราะ คุยแชทกับเพื่อนที่ไม่ได้คุยกันมานานเกือบปีจนถึงตีสี่ 

ตีสี่! จากคนที่ไม่เคยนอนดึกเกินเที่ยงคืน 

การคุยกับเพื่อนนั้นไม่ใช่ประเด็น เพราะว่ายังไม่ง่วง คุยกับเพื่อนมันสนุก! 

แต่ประเด็นอยู่ตรงที่ต้องตื่นเช้าไปทำงานนี่แหละ

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ลองทำตามที่หลายๆ คนทำดูก็ได้ 

ก็เลยเดินไปซื้อกาแฟหน้าออฟฟิศ บอกป้าว่าขอกาแฟสำหรับคนที่ไม่เคยดื่มกาแฟด้วย 

ป้าก็เลยชงกาแฟกาแฟที่อ่อนที่สุดมาให้ ทุกคนคงบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ลาเต้ 

แต่ กาแฟที่อ่อนที่สุด ก็ไม่ช่วยให้ตื่นได้เลย 

มิหนำซ้ำ กลับทำให้ง่วงหนักกว่าเดิม 

เรียกได้ว่า จากที่นั่งหาวอยู่แล้ว ตอนนี้ตาก็ปรือ พร้อมจะหลับได้ทันที 

อีกอย่างทำให้หัวใจเต้นเร็วกว่าเดิมด้วย

จากเรื่องวันนั้น ทำให้เห็นได้ว่า การแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ไม่ได้ช่วยอะไรเลย 

เพราะแต่ละคน ไม่เหมือนกัน

เพราะงั้น ถ้าไม่อยากง่วงในเวลาเรียนหรือเวลาทำงาน 

ฉันควรจะนอนพักผ่อนให้พอ และอย่าอัดกาแฟในเช้าของวัน 

ควรจะดื่มอะไรเย็นๆ ให้สดชื่น น่าจะช่วยได้มากกว่า

"บางทีเธออาจเป็นกาแฟสำหรับฉัน"

ฉันชอบทุกอย่างที่เป็นกาแฟ 

กลิ่นของมันที่หอม นุ่ม พาฉันเพลิดเพลินไปกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ 

อย่างเช่นการอ่านหนังสือฉันสามารถนั่งอยู่ในร้านกาแฟทั้งวัน 

เพื่อกลิ่นกาแฟที่ลอยอบอวลกลิ่นกาแฟที่ลอยติดจมูก 

กลิ่นกาแฟที่เครื่องทำกาแฟทำ กลิ่นกาแฟ...ฯลฯ

ฉันรักสิ่งที่เรียกว่ากาแฟ

เมื่อฉันได้ลองดื่มมันแล้วนั้นมันไม่ได้เพิ่มประสิทธิภาพให้ฉันแต่อย่างใด

แต่กลับทำให้ฉันง่วงหนักยิ่งกว่าเดิม

แปลกที่ทำไมถึงมาตกอยู่ที่ฉันรสชาติกาแฟนั้นยังคงนุ่มติดลิ้น

เพียงแต่ว่าร่างกายนั้นหลับใหล

และใจสั่นเร็ว

ส่วนเธอนั้น ชอบดื่มกาแฟ

ปฏิเสธไม่ได้เลยที่จะเริ่มวันดีๆ ด้วยกาแฟ

กาแฟแก้วโปรดของเธอ 

สำหรับเช้าวันใหม่กลิ่นหอมของมัน และรสชาติช่วยให้เธอตื่นตัวได้

กับการทำงานในแต่ละวันของเธอ

กาแฟนี่แหละที่เสริมให้เธอมีความสุขมากขึ้น

การทำงานท่ามกลางกลิ่นและรสชาตินุ่มลิ้นของกาแฟนั้น

อาจเป็นความสุขหนึ่งของเธอก็ได้

ฉันก็เช่นกัน 

เพียงแต่ว่าฉันไม่สามารถดื่มมันได้

แต่เมื่อคิดอยากจะลองดื่มทีไร 

ก็รู้สึกว่าฉันยังไม่อยากจะหลับในตอนนี้

และไม่อยากให้ใจเต้นเร็ว

มันมีความรู้สึกนี้ทุกครั้งที่ได้ไปนั่งร้านกาแฟ

เมื่อฉันอยากลองเริ่มต้นทำสิ่งนั้นอีกครั้ง

มันจะมีเสียงเตือนตลอดเวลา

ทุกคนบอกให้ฉันลองใหม่อีกครั้ง

ตอนนั้นฉันอาจจะยังไม่พร้อม

แต่ตอนนี้แหละ ฉันจะเริ่มต้นลองจริงๆ จังๆ อีกซักที

ทั้งเริ่มต้นใหม่กับกาแฟ และกับเธอ

กาแฟ อาจเป็นเครื่องดื่มชนิดเดียวที่ฉันไม่สามารถดื่มมันได้จริงๆ

ครั้งแรกของการดื่มกาแฟ 

มันทำให้ฉันง่วงแทบตายจากที่ง่วงอยู่แล้ว 

กลับง่วงหนักกว่าเดิม

จะโทษกาแฟอย่างเดียวก็ไม่ได้ 

ต้องโทษที่เวลานอนของฉันด้วย

ต่อให้เป็นลาเต้ที่อ่อนที่สุด 

ก็ยังทำให้ฉันหลับได้

ฉันคิดว่าชาตินี้จะไม่ดื่มกาแฟอีกแล้ว

เพราะฉันเข็ดกับครั้งแรกที่ได้ดื่มมัน

และตอนนั้นฉันคิดว่าการดื่มครั้งอื่นๆ ของฉันก็คงเหมือนเดิม

จนกระทั่งได้ดื่มกาแฟด้วยความอยากลองอีกครั้ง

คราวนี้ได้ผลดีกว่าเก่าฉันไม่ง่วง 

และตาสว่างมันทำฉันตื่นตลอดเวลา 

หนังตาไม่รู้จักปิด

ภายในใจสั่นรัว

เพราะกาแฟแก้วนั้น

แม้ฉันจะดื่มมันเป็นครั้งที่สอง 

ด้วยเมนูเดิมก็ตาม

ฉันไม่รู้ถึงผลที่ตามมา 

เพียงแต่คิดว่าอาจจะดีกว่าเก่า

แต่ฉันคิดว่าฉันอาจจะคิดผิด

แม้มันจะทำให้ฉันตื่นอยู่ตลอดเวลา

เมื่อถึงเวลานอน ฉันก็อยากจะนอน

แต่เจ้ากรรม! ฉันหลับไม่ได้

เป็นผลต่อเนื่องจากการดื่มกาแฟของฉันนั่นเอง

ถึงฉันจะเหนื่อยมากก็ตาม

การข่มตานอนให้หลับในช่วงเวลานั้น

มันเหนื่อยเอามากๆ กว่าจะหลับลง 

รู้ตัวอีกที ก็เหลือเวลานอนเพียงไม่กี่ชั่วโมง

ก่อนที่จะต้องใช้ชีวิตประจำวันให้เป็นปกติ

จากการทดลองดื่มกาแฟสองครั้งนั้น

ให้ผลลัพธ์แตกต่างกันก็จริง

แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นไปกว่าเดิม

ครั้งแรกนั้นง่วงเหงาหาวนอน

ครั้งที่สองนั้นตื่นตลอดเวลาข้ามวัน

กาแฟอาจจะเป็นเครื่องดื่มที่เยี่ยมสำหรับคนอื่น

แต่สำหรับฉันอาจจะไม่ใช่

อาจจะเป็นเครื่องดื่มอันตรายด้วยซ้ำ

ถ้าฉันต้องตื่นเช้าในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่ดื่มกาแฟเข้าไป

ถึงแม้ผลลัพธ์จะต่างกัน 

แต่ก็ไม่ได้ทำให้มันเปลี่ยนแปลง

บางครั้งการลองทำสิ่งเดิมอาจไม่ได้ผลดีกว่าเดิม

แต่ก็ใช่ว่าในอนาคตฉันจะไม่ลองดื่มกาแฟอีก 

ขึ้นอยู่กับว่าเมื่อไหร่ฉันจะกล้าลองอีกครั้งเท่านั้นเอง