ตอนที่ 2 เตรียมตัว เข้าที่!

กลิ่นอายสายฝนที่ชุ่มฉ่ำประจวบกับอากาศที่เย็นสดชื่นอันเป็นสัญญาณว่าฤดูฝนเคลือบคลานเข้ามาแล้ว กระนั้นเองตารางวันที่ในปฏิทินตั้งโต๊ะที่ผมเอาปากกาขีดฆ่านับถอยหลังวันเวลาก็ตรงกับเดือนเดียวกันกับที่ผมเขียนไว้ในใบลาเป็นวันเริ่มต้นของการลาบวช ถึงเวลาต้องไปแล้วสินะ

/เสียงม้วนเทปคลาสเซ็ทดังขึ้น ‘แกร๊ก ต้อกๆๆๆๆๆ’ และตามมาด้วย voice ของหญิงสาวคนหนึ่ง “จอห์นคะ กว่าคุณจะได้ยินเสียงชั้น ตัวของชั้นก็คงอยู่นิวยอร์กแล้ว เป็นอีกครั้งแล้วสินะ ที่ฉันต้องโยกย้าย” เดี๋ยววววววว มึงไปบวช ไม่ได้ลาออกจากงานไม่ต้องใช้ dialogue นี้โว้ยยยยย

มาตั้งสติใหม่ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาก็ได้พูดคุยกับครอบครัวพี่ชายพี่สาว “เนี่ยจะบวชต้องไม่มีงานนะ ไม่จัด ต้องประหยัดไม่เลี้ยงไม่อะไรใครมันไม่เกิดประโยชน์ สุดท้ายผมไม่มีเงินช่วยนะครับ5555555555555” คุยกันเสร็จสรรพพี่ผมก็ได้ส่งลิ้งค์วิดีโอให้ฟังคำขอบวชและหัดท่อง
เออสบายอยู่แล้วท่องแค่เนี้ย ก็แนะนำการเตรียมตัวต่าง ๆ

แล้วผมก็เพิ่งรู้ว่าการจะบวชเนี่ย มันต้องเตรียมของไปเยอะเหมือนกันแฮะ เริ่มจากขนม มาม่า กาแฟ ไม่ใช่!! ก็เป็นหลัก ๆ คือ อัฐบริขาร(ของใช้ที่จำเป็นพระสงฆ์ ต้องมี)
มี 8 อย่างได้แก่ สบง(ผ้านุ่ง) จีวร(ผ้าห่ม) สังฆาฏิ(ผ้าซ้อน) บาตร มีดโกน เข็ม ประคดเอว ธมกรก(ที่กรองน้ำ) อีกอย่างไปบวชวัดป่าต้องใช้กลด(ที่เป็นเหมือนร่มแต่มีมุ้ง คงเคยเห็นภาพกันที่จะเป็นพระนั่งอยู่ใต้ต้นไม้) และของใช้ส่วนตัวเพิ่มเติม ก็วุ่นวายกันไป

อีกอย่างก็ค่าใช้จ่ายในการบวชคือ พิธีบรรพชา จะมีการประชุมพระภิกษุสงฆ์ จะประกอบไปด้วย พระอุปัชฌาย์ พระกรรมวาจาจารย์ พระอนุสาวนาจารย์ พระอันดับอีก 25 รูป โดยส่วนมาก ทั้งนี้ปัจจัยก็แล้วแต่เราจะสะดวก

แต่ทั้งหมดของผมคือถวายปัจจัยให้วัดที่จะบวชแล้วพระอาจารย์ท่านดำเนินการให้หมดทั้งอัฐบริขารและพิธีบรรพชา เป็นการใช้ของเดิมญาติโยมถวายแล้วยังไม่ได้ใช้มีอยู่ที่วัดอยู่แล้วจะได้เอาเงินไปทำประโยชน์อย่างอื่น คร่าว ๆ ก็ประมาณนี้นะสำหรับการบวชครั้งนี้ แต่ข้างนอกเขาบวชกันก็จะเยอะไปทางพิธีเกี่ยวกับนาค ทำขวัญนาค ล้างเท้าบุพการี ปลงผมนาค อาบน้ำนาค แห่รอบโบสถ์ งานเลี้ยงฉลอง และอะไรอีกวะ เยอะะะะะ ซึ่งเรา say no เอาแบบประหยัด

พี่ผมบอกว่าวัดที่จะไปบวชเป็นวัดป่าเป็นนิกายธรรมยุติ! เดี๋ยว ๆ นิกายอะไรนะ ตั้งแต่มีศาสนาแปะไว้บนบัตรประจำตัวประชาชนมาก็รู้จักแต่พุทธเท่าน้านนนนน เลยไปศึกษาหาความรู้มาฝาก

***ช่วงความรู้***
คือว่า ศาสนาพุทธเราเนี่ย เอาหลัก ๆ แบ่งออกเป็น 2 นิกายใหญ่ ๆ คือ
1.นิกายมหายาน เป็นอารมณ์แบบพระมีครอบครัวได้ แบบพระเกาหลีในซีรีส์ vincenzo อะไรประมาณนี้
2.นิกายหินยาน ซึ่งคนไทยส่วนมากนับถือนิกายหินยานนี่แหละ แต่ยังไม่พอแล้วก็ยังมีแตกย่อยออกอีกเป็น มหานิกาย(พระบ้าน,พระในเมือง) และธรรมยุตินิกาย(พระสายป่า)
*ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้

นั่นแหละฮะ ผมกำลังจะไปบวชเป็นพระป่า ก็คืออยู่วัดป่า ฉันข้าวมื้อเดียว รักษาพระวินัยอย่างเคร่งครัดประมาณนี้ เอ้อออ มันต้องงี้สิวะ! บวชทั้งทีน่ะ มันต้องลำบ้ากกกก
อะไปต่อเถอะ อย่าโม้เยอะ

ผมในฐานะพนักงานคนนึงก็ได้ตามบอกกล่าวเพื่อนร่วมงานเกือบทุกคน แล้วจึงได้ออกเดินทางเพื่อกลับมาบ้านเกิดเพื่อทำพิธีบายศรีสู่ขวัญ(ซึ่งไม่เกี่ยวกับศาสนาพุทธ)เลย! แต่เป็นวัฒนธรรมความเชื่อ ญาติพี่น้องจะได้สบายใจ เอ่อ แต่ก็ไม่ได้ลำบากอะไร พิธีก็ง่าย ๆ ให้ยาย ๆ ญาติ ๆ หนีบผมให้ใส่ใบไม้ใหญ่(คล้ายใบบัว) แล้วเอาไปลอยลงแม่น้ำ อันนี้ไม่ได้ถามว่าทำเพื่ออะไร ต่อด้วยนั่งให้พราหมณ์สวดบายศรี ผูกข้อต่อแขน เป็นอันจบพิธีในส่วนแรก

ส่วนที่สองคือการเข้านาคหรือบวชนาค อยู่วัดเพื่อศึกษาข้อปฏิบัติของพระต่าง ๆ ไว้จะมาเล่าในตอนถัดไป คืนสุดท้ายก่อนจะเดินทางไปอยู่วัดไปนั่งกินบุฟเฟต์กุ้งเผา ผมซัดไปเกือบสองกิโล อิ่มแปร้ กลับบ้านไปนอน

…จบบทบาทชีวิตคนทั่วไปกับย่างกุ้งและน้ำโค้ก ลาก่อนชาบูหมูทะ
…เบียร์ด้วย T T

#บันทึกonceบวช