words count : 480 words

คังแดเนียลกำลังพิจารณาสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าร่างกึ่งเปลือยสีน้ำผึ้งในกล่องของขวัญใบใหญ่ที่ถูกจัดวางไว้กลางห้องเมื่อเขากลับมาถึงร่างกายส่วนล่างมีผ้าแพรผืนบางคลุมไว้ ในขณะที่ร่างกายส่วนบนไร้อาภรณ์ปกปิด จึงทำให้เห็นผิวสีแทนรวมถึงกล้ามเนื้อแน่นๆที่ต้นแขนและหน้าท้องที่เป็นลอนบางๆ ชัดเจน

เด็กหนุ่มใบหน้าคมเข้มที่กำลังจมอยู่ในห้วงนิทรานั้นไม่ได้ดูบอบบางน่าทะนุถนอมแต่กลับเร้าอารมณ์เขาได้ไม่หยอกเพื่อนของเขามักสร้างความประหลาดใจด้วยของขวัญในโอกาสต่างๆ แต่ของขวัญวันเกิดปีนี้กลับดูจะถูกใจเขาเป็นพิเศษ

เด็กผู้ชาย.. เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ

หวังว่าเพื่อนของเขาคงจะไม่สร้างปัญหาโดยการส่งเด็กที่ไม่บรรลุนิติภาวะมาให้หรอกนะ

เสียงลมหายใจที่ดังเข้าออกสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังหลับลึก จะด้วยเพราะฤทธิ์ยาหรืออะไรก็ตามแต่ชายหนุ่มอุ้มและจับวางร่างนั้นลงบนตักมันค่อนข้างทุลักทุเลเสียหน่อยเพราะน้ำหนักของขวัญนั้นก็ใช่ย่อย

เขาจ้องผิวนวลเนียนสีน้ำผึ้งเมื่อต้องแสงสลัวพิจารณาของขวัญชิ้นใหญ่อย่างละเอียด ลำคอเขาแห้งผาก

รอเวลาที่จะเล่นด้วยแทบไม่ไหว

นั่นคือสิ่งที่เขาคิดยามไล่สายตาไปทั่วร่างเปลือยเปล่าหันกลับไปมองที่กล่องใบใหญ่อีกครั้ง รีโมตคอนโทรลชิ้นเล็กถูกวางเอาไว้ตรงก้นกล่องแดเนียลเอื้อมหยิบและมองอุปกรณ์อิเล็กทรอนิคชิ้นเล็กในมือสลับกับมองร่างที่อยู่บนตัก

เกิดความสงสัย – นิ้วมือใหญ่กดปุ่ม

“!!”

ร่างบนตักสะดุ้งเฮือกจนเกือบตกจากหน้าตักแต่ดีที่เขาช้อนหลังอีกฝ่ายไว้ได้ทัน ดวงตาเฉี่ยวที่เคยหลับพริ้มบัดนี้กลับเบิกกว้าง ท่าทีดูตื่นตระหนกมือคนบนตักที่คว้าเกี่ยวเสื้อตรงไหล่เขาไว้ได้ บัดนี้กำแน่นเจ้าตัวกำลังสั่นสะท้าน

ความคิดแรกของแดเนียลเขาคิดว่าเด็กคนนี้กำลังหนาว..

“…”

เราจ้องตากันอยู่นานนับสิบวินาทีแต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาแม้แต่เพียงคำเดียว

“..ฮ..ฮะ--”

ความตื่นตระหนกนั้นเริ่มเปลี่ยนไปใบหน้าที่เขากำลังจ้องมองเริ่มบิดเบี้ยวเหยเก ริมฝีปากแดงฉ่ำเริ่มหอบหายใจดวงตารีเล็กนั้นเปิดปรือและเริ่มคลอด้วยน้ำตามือนั้นที่เกาะเกี่ยวอยู่บนไหล่เริ่มออกแรงดึงทึ้งเสื้อเชิ้ตที่เขาสวม

คังแดเนียลสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆบนตัก

ทำให้เข้าใจได้ในทันที

รีโมตในมือไม่ใช่สิ่งที่ใช้เปิดสวิตซ์ของขวัญ

แต่เป็นปุ่มเปิดสวิตซ์สิ่งที่อยู่ภายในของขวัญของเขาต่างหาก