แอ๊บบี้แกะลูกอมเม็ดสุดท้ายออกจากซอง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่กีเดียนเดินออกมาจากห้องน้ำ ร่างสูงสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืด เรือนผมสั้นเปียกชื้นเล็กน้อย ดวงตาเรียวหันไปมองเศษซากเปลือกลูกอมที่วางเกลื่อนโต๊ะเล็กแล้วปรี่เข้าไปควานหาเผื่อจะเหลือให้เขาซักเม็ด

เพิ่งซื้อมาแท้ๆ นั่นมันหาซื้อยากมากเลยนะนั่น

"หมดแล้ว" แอ๊บบี้พูดพลางแลบลิ้นให้ดูว่าเม็ดสุดท้ายมันตกเป็นของหล่อนให้อีกคนเจ็บใจเล่นๆ

"...พี่กินลูกอมครึ่งซองในเวลายี่สิบนาทีได้ไง" กีเดียนไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงดี นั่นมันเกือบยี่สิบเม็ดเลยนะ

แอ๊บบี้ไหวไหล่แบบช่วยไม่ได้

จังหวะที่หล่อนกำลังจะหันไปทำอย่างอื่น มือใหญ่ก็จับปลายคางมนให้หันมา กีเดียนก้มลงประกบริมฝีปากบางแล้วแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเล็กแย่งเอาลูกอมเม็ดสุดท้ายนั่นมาแล้วจึงล่าถอยไป

กีเดียนขยับถอยออกไปนั่งที่สุดขอบของโซฟาอีกฝั่ง หยิบรีโมทขึ้นมาเปิดทีวี เสมือนว่าเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แอ๊บบี้นิ่ง เหมือนจะอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ เธอเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะคว้าหมอนแล้วปาใส่เจ้าเด็กแสบ

"โอ๊ย อะไรของพี่เนี่ย" กีเดียนที่อยู่ๆก็โดนปาหมอนใส่ขมวดคิ้วไม่พอใจ เขาปัดหมอนออกแต่ก็ถูกร่างเล็กโถมเข้าใส่ กลายเป็นว่าแอ๊บบี้คร่อมอยู่บนตัวเขา เธอก้มลงกัดซอกคอขาวของอีกฝ่ายเต็มแรงจนเขาสะดุ้ง

เหมือนว่าจะไปทำให้แอ๊บบี้โกรธซะแล้วแฮะ