จินกำลังเดินชอปปิ้งอยู่ในร้านเสื้อผ้า มองหาของขวัญคริสมาสต์ให้กับตัวเอง

สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับแจ็คเก็ตหนังสีน้ำตาล ปลายนิ้วไล้ไปตามเนื้อผ้า รู้สึกชอบใจอยู่ไม่น้อย

แล้วก็เผลอจินตนาการไปว่าถ้ามันไปอยู่บนตัวของคนๆนึงคงดูดีมากๆ

รู้ตัวอีกทีจินก็ซื้อแจ็คแก็ตตัวนั้นมาแล้ว

ตอนนี้เขานั่งกุมขมับอยู่ที่ห้องของตัวเอง จะเอามาใส่เองก็ไม่ได้เพราะใหญ่ไป

ซื้อมาทั้งๆคนจะให้ไม่ได้อยากได้เนี่ย... โง่จริงๆเลยนะ

ชายหนุ่มถอนหายใจให้กับความโง่เง่าของตัวเอง ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

ปลายนิ้วสัมผัสแจ็คเก็ตตัวสวย นึกภาพในจินตนาการว่ามีคนสวมใส่มัน ส่งยิ้มให้เขา ดึงเขาเข้าไปกอด จูบเบาๆที่ขมับและเปลือกตา น้ำเสียงนุ่มๆที่เรียกเขาว่าคนเก่ง

คิดถึงคุณจัง
.
.
.
.
สุดท้ายจินก็ไม่ได้เอาเสื้อไปคืน หรือเอาไปขายต่อ แจ็ตเก็ตตัวนั้นถูกพับอย่างเรียบร้อยใส่ถุง วางไว้บนโต๊ะทำงานของรงค์ตอนที่เจ้าของโต๊ะไม่อยู่ และเขียนโน๊ตทิ้งไว้

‘for you’