เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ครั้งคราวคำนึงPla
เธอที่หายตัวเข้าไปในภาพเขียนของวินเซนต์ แวนโกห์




  • ผมเห็นกับตา


    ด้วยสองตาและด้วยสติสัมปชัญญะอันครบถ้วน เธอหายเข้าไปในภาพวาดของวินเซนต์ แวนโกห์ เธอไม่พูดไม่จา เดินเข้าไปราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ใครเขาก็ทำกัน แล้วก็一ไม่กลับออกมาอีกเลย


    บางส่วนเชื่อว่าเธอถูกลักพาตัวไป และบอกว่าผมอาจจะตาฝาด เห็นภาพหลอนอย่างเป็นจริงเป็นจัง ตำรวจถึงกับตั้งข้อสงสัยว่าผมเสพอบายมุขหรือกำลังเมามาย คนทั้งคนจะหายเข้าไปในภาพได้ที่ไหน ผมได้ยินประโยคนี้นับสิบรอบ หรืออาจจะร้อย อีกทางหนึ่ง คนบางคนก็พูดกันว่า เธอติดอยู่ในภาพ โอ เธอคนนั้นติดอยู่ในภาพ สาวน้อยผู้น่าสงสาร ทำอย่างไรดีถึงจะช่วยออกมาได้ 


    นับว่าใกล้เคียงกับความคิดผม แต่เพียงส่วนเดียวเท่านั้น


    ถ้าถามความเห็นของผม แม้ผมจะยังอยู่ในอารามตกใจไม่หาย แต่ผมก็ยืนกรานที่จะเชื่อว่า เธอคนนั้นสมัครใจที่จะเข้าไปอยู่ในภาพเขียนของแวนโกห์อย่างถึงที่สุด การเข้าไปอยู่ในรูปภาพ ฟังดูเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝันและละเมอเพ้อพก แต่ก็เป็นไปแล้ว ผมเคยเล่าความคิดของผมให้เพื่อนฟัง เขาเงียบไป บอกว่า คงจะต้องอาศัยการเตรียมใจมากเป็นแน่ ผมเงียบ ก่อนจะตอบว่า ไม่เลย เธอไม่ได้เตรียมใจ การเตรียมใจเกี่ยวข้องกับการทำใจให้สงบเพื่อทำการใหญ่ ทำในสิ่งที่ยากหรือบางครั้งก็ไม่อยากทำ หากนายได้เห็นแววตาของเธอตอนนั้น มันไม่มีการเตรียมใจ มีแต่ความตั้งใจแน่วแน่ที่จะเข้าไปในภาพ ถ้าจะให้เปรียบง่ายๆ ลองนึกว่านายเจอแผ่นเสียงของวงเก่าสุดโปรดที่แผงขายของเก่า  นายมีเงินมากเกินพอที่จะซื้อ ชั่วขณะเดียว เพียงนายควักเงิน หรืออาจจะรูดการ์ดจ่าย สิ่งนั้นตกเป็นของนายโดยสมบูรณ์ นายก็ไม่ต้องเตรียมใจอะไรเลย นั่นแหละ เป็นแบบนั้น และบางที การที่เธอยืนนิ่งมองภาพก่อนจะก้าวเข้าไป ก็เพื่อชื่นชมความงามของมันผ่านสายตาในฐานะผู้ชมเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะก้าวเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของมันตามที่เธอต้องการและปรารถนาอย่างเปี่ยมล้นมาตลอด และในวันนี้ เธอก็ทำสำเร็จ 


    เธอมีชีวิตใหม่ในภาพเขียนของวินเซนต์ แวนโกห์ที่เธอชื่นชอบ 
    เธอบอกลาโลกนี้ไปตลอดกาล

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in