รอบนี้จะมาพูดในมุมมองของตัวเอง ที่เป็นโรคซึมเศร้าเบาๆนะคะ คือไม่หนักถึงขั้นคิดฆ่าตัวตายนั่นแหละค่ะ

คนที่เป็นโรคซึมเศร้า เราขอยืนยันได้เลยค่ะ ไม่มีใครอยากเป็นโรคนี้ 100% แน่นอน

แหงสิ ใครมันจะอยากเป็นล่ะ เป็นแล้วแทนที่จะเดือดร้อนแต่ตัวเอง แต่กลายเป็นเดือดร้อนคนรอบข้างไปด้วย สุดท้ายมันอาจจะไม่เหลือใครเลยก็ได้อีก ใครมันจะอยากเป็นโรคนี้ล่ะคะ

อนึ่งคือเราไม่เคยไปหาหมอ เพื่อนก็บอกให้ไปนะ แต่ดื้อไง คิดว่าไม่เป็นไร มันก็ไม่เป็นอะไรจริงๆนะ คืออาการมันจะมาแค่ตอนไม่มีอะไรทำกับอยู่คนเดียว เราเลยพยายามไปอยู่กับเพื่อนแบบสบายๆ ชิลๆ เลยคิดว่าไม่เป็นไร แต่เราเคยปรึกษากับนักศึกษาจิตวิทยาปรึกษาที่มอเราแล้วค่ะ ซึ่งมันอาจจะเพราะเราดื้อเอง เลยไม่ได้ช่วยอะไรเราเท่าไหร่ค่ะ

นอกจากนี้ ไม่รู้เพราะอะไร อาจจะจาก 2-3 ข้อในตอนที่แล้ว หรืออาจจะเพราะเราคลุกคลีกับความเป็นญี่ปุ่นมากขึ้น มันทำให้ความเกรงใจต่อคนรอบข้างมัน x10 x100 อ่ะ คือบางทีก็เจอกับสิ่งที่มันจึ้กแบบ ควรจะร้องไห้ออกมาตอนนั้นไปเลย เจอสิ่งที่มันแทงใจดำคนเศร้าต่างๆ หรือถูกทำให้รู้สึกไร้ค่าก็ตาม สิ่งที่เราจะทำคือ ยิ้มรับทุกสิ่งไปเลยจ้า แล้วมองว่ามันผิดที่ตัวเราเอง แต่บางทีอีกอะ อยู่คนเดียวพยายามหาจุดบกพร่องของตัวเอง หาไม่เจอก็ยิ่งเครียด พยายามปรับนู่นนี่นั่นจนไม่เป็นตัวของตัวเองไปแล้วก็มี คือถึงจะเป็นซึมเศร้า เราเชื่อแหละว่าทุกคนที่เป็นก็คิด ว่าเราไม่ควรเอาจุดๆนี้ ไปอ้างนู่นอ้างนี่หรือสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นอ่ะ เราเคยเจอคนที่เป็นแบบนี้นะ แต่สุดท้ายถ้าเขาไม่คิดที่จะปรับตัวแล้วสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นอยู่เรื่อง ก็จะไม่มีคนเข้าหาเขาเอง

อะนนี้ไม่ได้อวยตัวเองนะ แต่มีเพื่อนมาปรึกษา มาร้องไห้ใส่บ่อยอยู่ ส่วนใหญ่ก็บอกว่าไม่ไหวแล้ว ไม่อยากอยู่แล้ว คือไม่ว่าใครก็ตาม ถ้าเป็นครั้งแรกเราจะรับฟังทั้งหมด ถึงพรุ่งนี้จะมีสอบหรืออะไรก็จะรับฟังทุกอย่าง แต่ถ้ามาทีละหลายคนก็ไม่ไหวนะ ถามว่าเพราะอะไร ทำไมใจดีเก่ง ความจริงคือ เราเข้าใจพวกเขามาก เพราะการอยู่ในจุดนั้น มันไม่เหลือใครแล้วจริงๆ มันเหมือนมืดแปดด้าน มันแย่มากๆ ถามว่าทำไมรู้ เดี๋ยวจะบอกนอกรอบละกัน 555555 เอาจริงๆ ผู้คนเหล่านั้น เหมือนกำลังจมลงไปเรื่อยๆ ในมหาสมุทรที่ลึกมากๆ มันไม่หยุดจมสักที อยากขึ้นไปหายใจข้างบนนะ แต่มันก็ทำไม่ได้ ไม่ได้อยากตายไปทั้งแบบนี้ แต่มันไม่มีความหมายของการมีชีวิตอยู่แล้ว คนซึมเศร้าหลายๆคนก็จะดูเหมือนล่องลอยไปลอยมาใต้มหาสมุทรรอวันที่จะหมดแรงนั่นแหละ ความรุ้สึกมันเป็นแบบนั้น มันว่างเปล่า จะบอกว่าไม่มีความรุ้สึกก็ไม่ได้ เพราะยังเจ็บอยู่ แต่มันเหนื่อยแล้วที่จะต้องพยายามปรับตัวเข้ากับแวดล้อม เอาจริงๆมันใช้พลังงานชีวิตเยอะมากเลยนะ ในการที่จะสร้างตัวเองให้เป็นบวกเพื่อดึงดูดบรรยากาศบวกๆมาทำให้เรามีความสุข เหล่าคนที่เหนื่อยเหล่านั้นก็คงไม่มีทางอื่นนอกจากล่องลอยไปในมหาสมุทรแห่งนี้

มุเมย์

12.12.18