เมื่อวานเป็นวันหนังสือเล่มใหม่ที่เกี่ยวกับแฮร์รี่ พอตเตอร์ออก คือ Harry Potter and the Cursed Child เย่ มาเขียนขนาดนี้ก็คงแปลว่าเราซื้อมาอ่านแล้ว ไม่งั้นไม่กล้าเขียนหรอกเดี๋ยวโดนสาป 5555 ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจกับหนังสือเล่มนี้ก่อน หลายคนพอเห็นชื่อว่าเป็นแฮร์รี่ เห็นชื่อเจเคก็แบบตื่นเต้น นอสทาลจิกไปถึงสมัยนั่งอ่านแฮร์รี่เล่ม 1-7 แต่ว่า

1. Harry Potter and the Cursed Child เป็นหนังสือสคริปต์ละครที่อังกฤษที่แสดงเป็นทางการวันเดียวกับวันเปิดตัว ไม่ใช่นิยาย

2. เจเคไม่ได้เขียนจ้า แต่ Jack Throne นักเขียนบทละครเป็นคนเขียน

ด้วยความที่คนเขียนไม่ใช่เจเคฟีดแบ็กหลังจากที่ได้อ่านของหลายๆ คน คือไม่ยอมรับว่าเนื้อเรื่องของเรื่องนี้เป็น canon (เรื่องที่เกิดขึ้นจริงในโลกของเรื่องราวนั้นจากความตั้งใจของคนแต่ง/ผู้กำกับ) แต่เป็นแค่แฟนฟิคชั่นแย่ๆ เท่านั้น (ouch.) ก่อนเราพูดถึงพล็อตคร่าวๆ อ่านทวีตของคนเขียนบทละครก่อนเนอะ

Thorne บอกในทวิตคร่าวๆ ว่า อ่านแล้วไม่ว่าจะรู้สึกยังไง ขอให้รู้ไว้ว่าคนที่เขียนเป็นคนที่รักโลกของแฮร์รี่พอตเตอร์มากๆ เหมือนกัน ทวีตเต็มๆ 

So, basically it's not just you. It's me. (Nah, jk)

แต่ถึงเจเคจะไม่ได้เป็นคนเขียน แต่เจเคก็มีส่วนร่วมด้วย ก็เหมือนกับ Game of Thrones ซีซั่นหลังๆ ที่ลุงจอร์จไม่ได้เป็นคนเขียนแต่ก็มีส่วนร่วมกับ D&D ในพล็อตหลักของซีรีย์แหละมั้ง

มุมมองในฐานะที่เป็นบทละคร เราว่าบทละครมันมีความดิบดี แบบตัวละครนี้พูดงี้ เป็นเรื่องของผู้กำกับกับนักแสดงที่จะ interpret คำหรือบทออกมาให้เห็นชัดได้อีกเลเวลนึง เสียดายง่ะ อยากดูแบบละครรรร

บางฉากอ่านบรรยายแล้วอยากเห็นโปรดัคชั่นในละครมากกกก ฉากบันไดในฮอกวอตส์งี้ เวลาเปลี่ยนฉากเปลี่ยนเวลางี้

พูดถึงตัวเนื้อเรื่องเล่มนี้บ้าง

เรื่องของ CC เป็นเรื่องที่มุ่งความสนใจไปที่อัลบัส พอตเตอร์ ลูกชายคนกลางของแฮร์รี่ พอตเตอร์ เรื่องโฟกัสที่เพราะการเป็นลูกของแฮร์รี่ทำให้มีความกดดัน เกิดความคาดหวังของสังคมว่าแกเป็นลูกแฮร์รี่ แกต้องเจ๋งแน่ๆ เป็นฟีลเดียวกับที่แฮร์รี่ถูกมองตอนเด็กๆ แต่อัลบัสคือโดน 1. พ่อแทบจะเป็นคนกู้โลก 2. ชื่อตัวเองเป็นชื่อครูใหญ่ของฮอกวอตส์สองคน เหมือนโดนความคาดหวังว่าจะต้องยิ่งใหญ่ทับเรื่อยๆ 

ตัวละครอีกตัวที่ถูกให้ความสนใจคือสกอร์เปียส มัลฟอย (เย่ๆๆๆ) ลูกชายคนเดียวของเดรโก มัลฟอยที่ก็ต้องต่อสู้กับสายตาสังคมเหมือนกัน แต่เป็นสายตาที่เกลียดชังเพราะมัลฟอยเป็นตระกูลที่รับใช้โวลเดอมอร์ตมาสมัย pre-war 

คร่าวๆ คือเล่มนี้เป็นดราม่าครอบครัว, วัยรุ่น rebel, a little bit of identity crisis?

เนื้อเรื่องอาศัยเรื่องเก่าจากของเจเค มาเล่ากับเรื่องใหม่ด้วย ใครอยากรู้เป็นยังไง ไปเสิร์ชหาสปอยล์ 5555 นับว่าเป็นวิธีที่เจ๋งดีเพราะเจเคออกมาสัมภาษณ์หลายครั้งว่าเรื่องแฮร์รี่จบแล้ว อาจเป็นหนึ่งเหตุผลที่ทำให้คนไม่ชอบด้วยแหละ อีกเหตุผลคือสิ่งที่เป็นตัวแปรที่ผูกเนื้อเรื่องมันไม่เข้ากับ canon ของเล่มเก่า 

เรื่องที่คนไม่ชอบอีกอย่างคือ potential ที่นิยายเรื่องนี้จะเป็น representation ให้กับตัวละคร lgbtqia (เราว่าแฮร์รี่เป็นเรื่องที่ representation แปลกๆ ตั้งแต่ของเจเคแล้วอะ คนเอเชียชื่อโชแชง การบอกกับสื่อว่าดับเบิลดอร์เป็นเกย์ แต่ไม่ปรากฏในเนื้อเรื่อง) เพราะฉะนั้นไม่แปลกที่คนจะโหยหาการสร้าง representation ในเรื่องใหม่ แต่ปรากฏว่าไม่มี

เราไม่โกรธเรื่องนี้เท่าไหร่นะ การ representation เดี๋ยวนี้ที่จะตอบรับกับกระแสความต้องการของคนได้ตลอดมันเป็นเรื่องยาก แล้วยิ่งทำอะไรที่จะไม่ offensive แก่ประชาชีสมัยนี้มันยากมาก ไม่มีทางที่เลือกชอยส์นึงแล้วจะไม่ไป offend กับอีกกลุ่ม

อย่างน้อยซีรีย์แฮร์รี่พอตเตอร์ รวมถึงหนังสือเล่มนี้ก็ไม่ได้พยายามใช้ queerbaiting (การล่อ เซอร์วิสแฟนด้วยเกย์ ความเควียร์ ให้ดูในโชว์ แต่สุดท้ายไม่มีอะไร) หรือใช้แต่สุดท้ายมาตัดความหวังแบบโชว์บางโชว์...นี่ยังเปิดโอกาสและโมเม้นต์ให้แฟนทำแฟนเวิร์กได้อยู่

อีกประเด็นมันมีตัวละครที่แบบ...เดี๋ยวนะ มึงมาได้ไง ให้เหตุผลมาแล้วก็ยังรับไม่ได้ สำหรับเราเราอยู่ในฝ่ายที่ไม่ชอบเหตุผลของตัวละครตัวนี้เหมือนกัน 

ใครอะ อัมบริดจ์รึเปล่า อะไม่รู้ อยากรู้ไปอ่านนะ 5555

คนบ่นเรื่องการที่มีตัวละครบางตัวปรากฏมา บอกนี่มันแฟนเซอร์วิสเฉยๆ ปะ ไม่ช่วยพล็อต แต่เราชอบนะ คิดถึง และพอจะช่วยให้หายชอกช้ำไปได้เล็กน้อย อีกอย่างมันก็ส่วนช่วยพล็อตด้วยแหละ แต่พล็อตของเรื่องนี้มันไม่แข็งแรงและแอบคลีเช่ไปนิดนึง 

เอาจริงๆ จุดอ่อนคือเพราะมันเว้นช่วง canon มานาน แถมคนเขียนก็ไม่ใช่คนเขียนเดิม รูปแบบไม่ใช่นิยาย ตลาดมีหนังสือพล็อตหลายๆ แบบเยอะกว่าสมัยแฮร์รี่ออกใหม่มากๆ 

มันมีอะไรให้คนบ่นได้ตลอดแหละ มนุษย์เป็นสัตว์ขี้บ่น 

ที่เราไม่ชอบนิดหน่อยคือคาแรคเตอร์ของตัวละครบางตัวในนี้กลายเป็น comic relief ไปเลย แบบ นี่นึกภาพอยู่ในโรงละครนางคงเดินมาทำให้คนขำแล้วเดินออก เสียดาย สรุปคือไม่ได้ไม่ชอบขนาดนั้น แต่เสียดาย potential ของเนื้อเรื่องที่น่าจะมี (แต่ก็เป็นเหตุผลให้คนอื่นไปเขียนแฟนฟิคต่อ--หรือนี้อาจจะเป็นแผนของเจเคตั้งแต่แรกก็ได้ เฮือก เฮือก เฮือก)

พออ่านจบแล้ว เรื่องที่ชอบ-ไม่ชอบมันก็ต้องมีแหละ ขนาดที่เจเคเขียนยังมีส่วนที่เราไม่ชอบเลย ถึงขนาดบอกว่ามันเป็นแฟนฟิคชั่นแย่ๆ มั้ย ก็ไม่ เราก็ยังยอมรับมันอยู่ใน canon อยู่ มันมีนิยายที่ basically a bad fanfiction ในตลาดกว่านี้อีก...

...บอกไปรึยังว่าสกอร์เปียสน่ารัก :3

ตัวละครไม่เด่นมากแต่แย่งซีน: เฮอร์ไมโอนี always BAMF เกรนเจอร์

สรุปแล้วสิ่งที่ไม่ชอบในนี้เราก็ชอบนะ เป็นความรู้สึกรักที่ไม่ถึงกับสุข ทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า (555) อย่างการทำให้เกิดความสับสนเรื่องเวลามันสะท้อนกับความสับสน identity ของตัวเอง โดยเฉพาะตัวละครวัยรุ่นที่เป็นตัวดำเนินเรื่อง แถมวิธีเล่าก็ดูฉลาดดี ใช้วิธีเล่าของเจเคแต่ละสเตจมาเป็นลูกเล่นให้กับพล็อต 

เครื่องมือที่ถูกใช้ให้ตัวละครที่ขัดแย้งกันกลับมาติดต่อสื่อสารกันได้ในเชิงสัญญะกลายเป็นอะไรง่ายๆ อย่างสัญลักษณ์ของครอบครัว ความเป็นผู้ปกครอง ความรัก

แก่นของแฮร์รี่ยังหนีไม่พ้นเรื่องความรักของครอบครัว ความห่วงใยของตัวละครที่ไม่ว่าจะยังมีชีวิตหรือไม่มีอยู่

ถึงจะชอบหรือไม่ชอบยังไงอย่างน้อยก็ทำให้เราหายคิดถึงแฮร์รี่ไปได้นิดนึงนะ

จบ

"I didn't stay--for you--I stayed for your sweets."

....Oh well... :P