7 เมษายน 2564 

ถ้านับกันให้ดี นี่เป็นเวลากว่า 14 เดือนแล้วที่โลกของเรารู้จักกับ โควิด –19 

ซึ่งถึงแม้ว่าเราจะสามารถเยียวยาป้องกันมันไว้ได้

แต่ถ้าเราลองมานั่งคิดกันดูเราจะเห็นสิ่งที่มันทำไว้กับเราไว้มากมาย

ไม่ใช่แค่เพียงทางร่างกาย แต่มันยังสร้างบาดแผลในความคิดของเราไว้อีกด้วย

"มนุษย์จะเริ่มสันโดษมากขึ้นเมื่อหาเงินทองมาได้ก็เลือกที่จะเก็บมันอย่างประหยัด

การพบเจอกับเพื่อนฝูงครอบครัว คนรู้จัก เริ่มค่อยๆหายไป

จนสุดท้ายการแต่งงานสร้างครอบครัว และสืบสายพันธุ์ อาจเป็นสิ่งที่มนุษย์เลือกที่จะตัดมันทิ้งไป"

ข้อความข้างบนนี้ไม่ใช่ข้อความจากบทสัมภาษณ์ของใครที่ไหน

แต่เป็นเสียงในหัวของผมที่มันได้พูดกับผมถึง สถาณการณ์ในปัจจุบันนี้

ถึงแม้วันนี้ภาพเหตุการณ์ต่างๆจะยังไม่รุนแรงถึงขั้นของการล้างเผ่าพันธุ์

แต่ถ้าโควิดกลายเป็นสิ่งที่จะอยู่ควบคู่ไปกับเผ่าพันธุ์กับมนุษย์ล่ะ? 

โลกแห่งความสันโดษก็จะเกิดขึ้นได้ในไม่ช้า

และเราทุกคนก็จะค่อยๆสลายหายไปจากโลกใบนี้

ในท้ายที่สุดเผ่าพันธุ์มนุษย์ของเราคงต้องสูญพันธุ์ลงในไม่ช้า

ปล.บทความนี้เป็นเพียงความคิดจากในมุมมองของผมเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะก่อให้เกิดความรุนแรงทางความคิดแก่ใครใดๆทั้งสิ้น.