ในปีนี้เราได้อะไรมากมายจากการเรียน1เทอม เราสิ้นหวัง โดดเดี่ยวและอยู่เฉยๆแล้วสบายใจไม่ได้

เราผ่านเหตุการณ์ตัดสินใจในการเรียนต่อ1ครั้งมาแล้ว เหตุการณ์นั้นทำให้เรากลายเป็นคนไม่เชื่อใจใคร เพราะคำพูดเหล่านั้นทำให้เราเป็นแบบทุกวัันนี้ 

:กลัวคำว่า"ทำดีที่สุดหรือยัง"

เป็นคำที่เมื่อเราแสดงออกว่าสิ้นหวังคนรอบตัวจะพูดคำนี้ เราเองได้แต่ฝืนยิ้มและไม่ได้ตอบกลับไป 

เราเองภูมิใจกับตัวเองที่ยังความสบายใจให้หลายคนได้ แต่กับตัวเองกลับทำไม่ได้ เราในวัย 19 ปี

ไม่ได้มีความสุขเหมือนที่หวัง และไม่ได้ยอดเยี่ยมอย่างที่คิดไว้

                                                        แต่หวังว่าสักวันหนึ่งเราจะเล่าเรื่องราวที่มีความสุขได้สักครั้ง:)