คาทกเสียงข้อความเข้าดึงความสนใจของคิมดงฮันที่กำลังนอนพักอยู่ให้คว้ามือถือที่วางไว้หัวเตียงขึ้นมาดู แจ้งเตือนที่ปรากฏชื่อเจ้าของข้อความนั้นเรียกรอยยิ้มให้ปรากฏขึ้นบนหน้าของเขา
คิมดงฮยอน:
สุขสันต์วันเกิดดงฮันนี่ยอมรับเลยว่าหัวใจพองโตขึ้นเป็นบ้า
แต่จะไม่รีบตอบหรอกนะ...ขอเล่นตัวก่อน
คิมดงฮัน:
วา...
ธรรมดาจังเลยนะ
เล่นตัวได้ไม่ถึงห้านาทีเท่านั้นแหละ คุณศิลปินเดี่ยวก็รีบรัวนิ้วบนแป้นพิมพ์มือถือตอบกลับทันที แต่ไม่แสดงออกว่าดีใจมากให้รู้หรอกนะ
เสียฟอร์มคิมดงฮยอน:
สุข
สันต์
วัน
เกิด
ดง
ฮัน
นี่ เสียงคาทกที่ดังรัวๆกับบับเบิ้ลข้อความที่ทยอยโผล่ขึ้นมาทำให้ผู้รับแบบเขาระเบิดหัวเราะออกมาจนได้ ดงฮันพอจะนึกออกเลยว่าอีกฝ่ายกำลังทำสีหน้าแบบไหน คิมดงฮยอนตอนนี้ต้องยัวะเหมือนเวลาถูกกวนประสาทแล้วก็รัวนิ้วพิมพ์แบบไม่ยอมแพ้แน่ๆ
แต่ไม่ทันจะได้พิมพ์อะไรตอบกลับไป ข้อความที่ส่งต่อมาทำให้เขาชะงักไปก่อน
คิมดงฮยอน:
รักนะ
ให้ตายสิ...
แอร์ในห้องทำให้รู้สึกร้อนๆแถวหน้าแบบนี้ได้ไง
ข้อความเดียวทำให้รู้สึกใจเต้นรัวขนาดนี้ได้ไง
คิมดงฮัน:
เปลี่ยนจากบอกรักเป็นเลี้ยงข้าวสักมื้อสิ
คิมดงฮยอน:
คิดถึงกันหรือไง
ล้อเล่นหรือไงคิมดงฮยอน เขาน่ะก็แค่....หิวข้าว ใช่ แค่หิวข้าวนั่นแหละ ไม่ได้มีความคิดที่อยากจะหาเรื่องออกไปเจอกันเลย
คิมดงฮัน:
เออ
สุดท้ายก็ยอมรับไปอยู่ดี ขืนยังกวนประสาทต่อไปแล้วอีกฝ่ายงอนจริงๆคงไม่ดีหรอก
เพราะจริงๆก็คิดถึงและอยากจะเจอกันมากนั่นแหละนะ
คิมดงฮยอน:
คิดถึงเหมือนกัน นึกไม่ออกเลยว่าตอนนี้คิมดงฮยอนกำลังแสดงสีหน้ายังไง
แต่ถ้ามีใครสักคนยื่นกระจกมาให้ คิมดงฮันคงได้เห็นหน้าตัวเองกำลังยิ้มกว้างมากๆเลยล่ะ
รอที่จะได้เจอกันอีกครั้งไม่ไหวแล้ว#มนต101
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in