1.



เพราะได้รับการไหว้วานแบบสั้นๆง่ายๆได้ใจความจากรุ่นพี่ต่างมหาวิทยาลัยที่สนิทกันอย่างโนแทฮยอนฮยองว่าอยากให้ช่วยตัดหนัง ทำให้ตอนนี้ดงฮันกำลังนั่งอยู่หน้าคอมที่เปิดหน้าจอโปรแกรมตัดต่ออันเลื่องชื่อ พร้อมสิ่งที่เขาได้รับมอบหมายมาอย่างเอ็กเทอนอลฮาร์ดดิสก์ลูกนึงที่มีค่ายิ่งกว่าชีวิตกับปึกกระดาษอันประกอบด้วยบทหนังและใบรีพอร์ท



ก่อนที่จะได้ลงมือตัด ดงฮันจำเป็นต้องต่อสู้กับโฟลเดอร์และไฟล์เหล่านั้นให้เป็นระเบียบโดยการสร้างโฟลเดอร์แยกซีน แยกคัท แล้วเลือกไฟล์ทั้งภาพและเสียงของเทคที่ใช้งานได้ให้มาอยู่ด้วยกันจะได้ง่ายต่องานขั้นต่อๆไป ในขั้นตอนนี้เองที่ชายหนุ่มต้องต่อสู้กับลายมือของคนจดรีพอร์ทคนนั้น



อ่านยากชิบหาย



ดงฮันบ่นอุบในใจตอนที่เปิดสำรวจใบรีพอร์ท บนกระดาษที่ใช้จดเลขไฟล์กับซีนต่างๆนั้นไม่เพียงแต่มีลายมือที่เขียนด้วยความเร่งรีบเท่านั้น ตามขอบกระดาษก็ยังมีรูปวาดเล็กๆให้กำลังใจที่ดงฮันก็ไม่แน่ใจนักว่าคนจดกำลังให้กำลังใจตัวเองหรือกำลังใจคนตัดแบบเขาที่ต้องตบตีกับฟุตเทจจำนวนมหาศาลตามสไตล์คนบ้าพลังแบบโนแทฮยอนกันแน่ ซึ่งเจ้าข้อความเล็กๆเขียนตรงมุมกระดาษนั้นทำให้เขารู้สึกหัวร้อนน้อยลงนิดหน่อย ยังดีว่าเจ้าตัวคนจดมีการใช้ไฮไลท์สีมาช่วยขีดเลยมองออกง่ายขึ้น และถึงพวกคำอธิบายจะอ่านยาก(โคตร) แต่ตัวเลขยังมองออกชัด เท่านั้นเขาก็พอใจขึ้นมา



หลังจากตบตีสร้างความเป็นระบบระเบียบ ดงฮันก็ต้องซิงค์ไฟล์ภาพและเสียงที่อัดแยกมาให้ตรงกันก่อน ขั้นตอนนี้ทำให้เขารู้ซึ้งถึงความจำเป็นของการตีสเลทที่มีมากกว่ามาเคาะเท่ๆก่อนสั่งแอคชั่นตามที่เขาเคยเห็นและเคยอยากลองทำ จังหวะที่ตีสเลทนั้นจะทำให้เส้นเสียงของไฟล์ขึ้นเป็นขีดตรง ง่ายต่อการลากให้ภาพเสียงพอดีกัน





‘กล้องสปีดครับ'



‘เทปเดิน’



เสียงเข้มที่ดงฮันคุ้นหูว่าคงเป็นฮยอนบินฮยอง ดีพีคู่บุญของแทฮยอนฮยองดังขึ้นตอนที่คลิปเริ่มเล่น ตามมาด้วยเสียงขานของคนทำเสียง กับเสียงผู้ช่วยผู้กำกับที่ขานเรียกเสลทให้วิ่งเข้ากล้องมา



‘เสลท’



สิ้นเสียงขานเรียก ในเฟรมวีดีโอปรากฏร่างของคนคนหนึ่งที่วิ่งเหยาะๆเข้ามาพร้อมกระดานเสลทในมือ เจ้าตัวยกมันขึ้นหน้ากล้องพร้อมใบหน้าตื่นๆก่อนจะขานสิ่งที่เขียนอยู่บนนั้นออกมา



‘ซีน 3 คัท 2 เทค 1’



‘ถอยไปนิดนึงๆ ซ้ายหน่อย โอเคมาร์ค’



แก๊ก!



แผ่นไม้ข้างบนกระดานสเลทถูกจับให้เคาะกันก่อนที่คนถือมันจะผลุบหายออกจากเฟรมไป นั่นเป็นครั้งแรกที่ดงฮันได้เห็นหน้าคุณคนที่ตีสเลทคนนั้น





นอกจากหน้านักแสดงในเรื่องแล้วก็มีคุณคนตีสเลทนี่แหละที่ดงฮันได้เห็นหน้าบ่อยๆ เป็นชายหนุ่มที่วัยน่าจะไล่เลี่ยกว่าเขา ท่าทางจะเป็นรุ่นน้องแทฮยอนฮยอง หน้าตาดีแบบที่สาวๆน่าจะชอบ แต่ดงฮันมั่นใจนิดหน่อยว่าตัวเองชนะในทางความหล่อเพราะอีกฝ่ายมีความน่ารักถ่วงดุลเอาไว้



ใช่ น่ารัก



โผล่มาแค่นิดๆหน่อยๆแต่ยอมรับเลยว่าสะดุดตาชิบหาย หลายต่อหลายครั้งเขาก็แอบกดหยุดค้างไว้เพื่อมองนานๆเพราะถ้ากดเล่นคลิปต่อเมื่อไหร่คุณคนนั้นก็จะหายไปพร้อมเจ้าตัวที่ผลุบหายไปจากเฟรม



แอบแปลกใจอยู่เหมือนกันว่านางเอกของเรื่องที่แทฮยอนฮยองโม้นักหนาว่าเป็นสาวป๊อบยังดึงดูดสายตาเขาไม่เท่ากับคุณคนที่ตีสเลทเลย





ในบางฟุตเทจก็ไม่ได้มีคุณเขาโผล่เข้ามาที่ต้นคลิป ซึ่งดงฮันเดาว่าผู้กำกับคงให้กล้องสปีดแล้วสั่งแอคชั่นไปก่อนค่อยเอนด์สเลทเอาตอนท้ายคลิป ทำให้เขาต้องกรอไปตอนท้ายๆเพื่อหาและก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ



‘คัท’



‘เอนด์สเลทครับ!!!’ เสียงใสๆของคุณคนตีเสลทดังแทรกขึ้นมาก่อนที่เจ้าตัวจะรีบโผล่เข้ามาในเฟรมเพื่อขานชื่อคัทให้ทัน



‘ซีน1 คัทงอก 3 เทค 2’



แก๊ก!





ดงฮันเคยมีทฤษฎีที่คิดขึ้นมาเล่นๆเอง ทฤษฎีที่บอกว่าเวลาเราจดจำใครได้ เมื่อครั้งต่อๆไปที่เจออีกเราจะเริ่มรู้สึกว่าได้เจอบ่อยๆ แต่ถ้าเรายังจำใครคนนั้นไม่ได้ ต่อให้สวนกันอีกเป็นร้อยพันครั้งก็ไม่รู้สึกว่าเจอกัน



ตอนนี้ที่เขานั่งตัดไฟล์หนังอยู่ เขารู้สึกเหมือนว่าได้เจอกับคุณคนตีสเลทบ่อยแล้วล่ะ ถึงจะโผล่มาฟุตเทจละวิสองวิ น้อยกว่าที่เห็นหน้านักแสดงอยู่หลายเท่า แต่พอบางฟุตเทจที่มีระบุในรีพอร์ทว่าเอนด์สเลทไม่ทัน การตัดที่ไม่เจอหน้าคุณเขาก็เหมือนขาดหายอะไรไปเล็กๆ



การเอนด์เสลทไม่ทันเกิดขึ้นได้ถ้าไม่รวดเร็วพอทำให้ตากล้องกดปิดทันทีที่ผู้กำกับสั่งคัท ดงฮันเองก็เคยเจอกับตัว เขาเองก็ผ่านการตีสเลทในกองมาแล้วเหมือนกัน ดูเป็นหน้าที่ที่เคยคิดว่าชิว แต่มาทำจริงๆถึงจะเบากว่าพวกจัดไฟ ตากล้อง แต่ก็ไม่ได้ชิวขนาดนั้นเพราะต้องคอยแสตนบายอยู่รอบๆตลอด รีบโผล่เข้ามาและรีบโผล่ออกไป คอยอัพเดทกับผู้ช่วยผู้กำกับว่าตอนนี้เป็นซีนไหน คัทไหน เทคอะไร





บางทีดงฮันก็นึกสงสัยอยู่เหมือนกันว่าจริงๆมันมีอะไรในกองบ้างวะที่ชิว ที่ทำโพสโปรดักชั่น ไม่ได้ไปออกกองแบบเขาตอนนี้ก็ยังอดหลับอดนอนตัดงานอยู่เนี่ย เห็นแก่ประสบการณ์และเหล้าฟรีหรอกนะถึงยอมทำ





ดราฟท์ที่แปดสู่การเป็นตัวสำเร็จ ดงฮันที่รอคอมเรนเดอร์กดดูไฟล์ยิบย่อยนู่นนี่ในเอ็กเทอนอลเป็นการฆ่าเวลา บางเทคที่ไม่ได้ใช้ก็ตลกดีเหมือนกัน



พลัน สายตาของเขาเหลือบไปเห็นโฟลเดอร์ย่อนที่ตั้วชื่อว่าอัดเล่นๆ กดดูแล้วในนั้นมีวีดีโอที่ดูท่าทางคงจะไม่ได้อัดจากกล้องหลักเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นคงเปลืองแบตเปลืองเมมพอควร ส่วนมากเป็นคลิปถ่ายคนในกองเล่นๆตอนช่วงพัก บ้างก็เป็นแทฮยอนฮยองอัดเอง บางทีก็ไม่รู้ว่าเสียงใคร



จนมาถึงคลิปสุดท้าย คนแรกที่ปรากฏขึ้นในเฟรมทำให้หัวใจดงฮันเกิดกระตุกขึ้นมา ก็คุณคนตีเสลทนั่นแหละ คุณคนนั้นอยู่ในเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงยีนส์ กำลังนั่งพิงมุมห้องในขณะที่กอดกระดานเสลทไว้ในมือ เจ้าตัวยิ้มแหยๆให้ตอนที่กล้องเคลื่อนตัวเข้าไปหา



‘ชื่ออะไรครับ’ เป็นเสียงคนที่ดงฮันไม่รู้หรอกว่าทำหน้าที่อะไรในกองอย่างซังกยุนฮยองที่เป็นคนอัดคลิปนี้



‘ไรเนี่ยพี่’



‘แนะนำตัวมา ชื่อไร วันนี้มาทำไร’



‘ให้ใครฟังง่ะ’



‘เหอะน่า’



‘คิมดงฮยอนครับผม มาตีสเลท’ ว่าแล้วก็ยกกระดานพลาสติกในมือตัวเองขึ้นชูประกอบ ก่อนจะชูกระดาษที่อยู่ในอีกมือขึ้นมา ‘อ้อ จดรีพอร์ทด้วย มัลติทาส์กกิ้งป่ะล่ะ’



อ้าว...นี่คือคนจดรีพอร์ทเหรอวะ



ดงฮันยกมือขึ้นมาเกาหัวแก้เก้อในใจเล็กน้อย บ่นไปตอนต้นซะเยอะเลยเรื่องลายมือ



‘แต่เพิ่งโดนพี่จีซองดุว่าลายมืออ่านยากอ่ะ พอดีรีบจดเลยเขียนขอโทษคนตัดต่อไปแล้ว ตรงนี้ๆ’



เออ เขียนไว้จริงๆ



ดงฮันพลิกดูใบรีพอร์ทตามที่คนในคลิปชี้ๆให้กล้องดู มีเขียนขอโทษที่ลายมืออ่านยากเอาไว้ตามที่บอก พอเงยหน้ากลับไปมองในคลิปก็ต้องประหม่าไปกับรอยยิ้มที่ส่งมาในกล้อง พอได้เห็นหน้าชัดๆมากกว่าที่แวบไปแวบมาในฟุตหนังแล้วก็ยอมรับเลยว่าแอบเขินเหมือนกัน



คุณคนตีเสลทที่ชื่อคิมดงฮยอนนี่ยิ้มสวยจริงๆ



ไม่นานกล้องก็แพนไปทางคนอื่นในกองแทน ซึ่งนั่นหมดไปจากความสนใจของดงฮันในเวลาเดียวกับที่ไฟล์หนังเรนเดอร์เสร็จพอดี เขาส่งไปให้แทฮยอนฮยองเช็คความเรียบร้อยก่อนจะเข้านอนโดยที่ภาพในหัวยังมีรอยยิ้มของคิมดงฮยอนติดอยู่











2.



เพราะว่าตัดหนังเสร็จแล้วแต่ยังต้องเอาเอ็กเทอนอลมาคืนรุ่นพี่ต่างมหาลัยที่สนิทกันอย่างแทฮยอนฮยอง ตอนนี้ดงฮันจึงนั่งอยู่ใต้ตึกคณะของอีกฝ่ายรอคืนเจ้าก้อนอุปกรณ์ที่สำคัญยิ่งกว่าชีวิต ไม่นานรุ่นพี่ตัวเล็กแต่ฝีมือเฉียบขาดก็ปรากฏตัว



ระหว่างที่เขานั่งคุยกันอยู่ก็มีเสียงทักแทฮยอนฮยองดังขึ้น ดงฮันเงยหน้ามองไปตามต้นเสียงก็พบว่าเป็นคิมดงฮยอนหรือคุณคนตีสเลทที่ดงฮันรู้จักอีกฝ่ายอยู่ฝ่ายเดียวนั่นเอง



ตัวจริงผมยาวกว่าในฟุตเทจที่เขาเห็นนิดหน่อย ส่วนรอยยิ้มของจริงน่ะ...ชนะขาดเห็นๆ



รอยยิ้มกว้างๆนั่นโคตรสดใสจนเขารู้สึกแสบตาไปหมด



พอแอบชื่นชมจากในคลิปมาสักพักแล้วมาเจอตัวจริงก็ทำให้เขาแอบทำตัวไม่ถูกเมื่ออีกฝ่ายหันมายิ้มให้เขาเป็นมารยาท



“ไม่มีเรียนบ่ายเหรอพี่” ดงฮยอนเอ่ยถามรุ่นพี่ของตัวเอง



“อือ มึงมีเหรอ”



“ครับ เดี๋ยวจะขึ้นไปละ”



“เออ โชคดีเว้ย”



ดงฮยอนยกมือขึ้นโบกลาให้ทั้งแทฮยอนฮยองและหัวมายิ้มให้เขาเล็กน้อย ความรู้สึกประหม่าจากรอยยิ้มนั้นติดตัวดงฮันตั้งแต่ตอนนั้นจนกระทั่งที่ดงฮันบอกลาคุณผู้กำกับแล้วเดินออกมา





อยากเจออีก



ความรู้สึกนี้ผุดขึ้นมาในใจของดงฮันตอนที่กำลังรอรถเมล์ เขายกมือขึ้นเกาคอตัวเองเล็กน้อยในขณะที่หัวใจกำลังเต้นแรง





ถ้ามีกองอีกเสนอหน้าไปออกดีมั้ยวะ...














#มนต101


อธิบายศัพท์เล็กน้อยเผื่องง (หรือจะงงกว่าเดิมนะ..)

- Slate บอกข้อมูลว่าฟุตเทจนั้นเป็น Shot ไหน Scene ไหน แล้วก็เสียงที่เกิดจากการเคาะช่วยในการจับ Timecode เสียงเอามา Sync กับ ภาพ ที่เป็น Timecode เดียวกัน ภาพและเสียงจะได้ตรงกัน

- ใบรีพอร์ท เป็นใบตารางที่ให้จดว่าแต่ละช็อทหรือซีนคือเกี่ยวกับอะไร เลขไฟล์ของไฟล์ภาพหรือเสียงเป็นเลขอะไร ซีนนั้นใช้เทคอะไร เทคที่ไม่ได้พลาดยังไง จำเป็นกับการตัดต่อเหมือนกันค่ะ

- footage คือภาพบันทึกดิบๆ ที่ยังไม่ได้ทำอะไรกับมันเลย

- กล้องสปีด เทปเดิน นี่ได้ยินเวลาดีพี(director of photography) กับคนทำเสียงขานเวลากดอัดแล้ว

- Endslate คือบางทีก็ไม่ได้ตีสเลทที่ต้นคลิป อาจจะเป็นเพราะทุกอย่างเซ็ทไว้ดีแล้วอยากถ่ายเลยงี้ก็ค่อยให้มาตีสเลทตอนท้ายเอา แต่ว่าคนตีสเลทต้องรีบขานแล้ววิ่งมาตี ไม่งั้นบางทีตากล้องก็กดปิดไปก่อนละ

- คัทงอกคือไม่ได้มีแต่แรก อาจจะเพิ่งเพิ่มมา

- เอ็กเทอนอลฮาร์ดดิสก์บางยี่ห้อตกแล้วไฟล์ทั้งหมดหายได้ค่ะ ต้องรักษาดีๆ..



ด้วยรัก

ไรท์เอง เย้