เจส (แคที่ แซคคอฟฟ์) พยายามขอสิทธิ์เลี้ยงดูลูกสาว โคลอี้ (ลูซี่ บอยน์ตัน) ที่กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งหลังผู้เป็นแม่เข้ารับการบำบัดยาเสพติด และขณะเดียวกันฝ่ายลูกสาวก็ได้ไปลองดีเคาะประตูบ้านที่เชื่อกันว่าเจ้าของบ้านที่เสียชีวิตไปแล้วเป็นแม่มดที่คอยจับมนุษย์ไปสู่นรก ส่งผลให้สองแม่ลูกต้องฝ่าฟันทั้งเรื่องความรักความเข้าใจในสถาบันครอบครัว ตลอดจนต้องเสาะหาความจริงเกี่ยวกับสิ่งเร้นลับ เพื่อยับยั้งไม่ให้มันคุกคามมากไปกว่านี้เจสจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องชีวิตลูกสาวให้พ้นจากความชั่วร้ายให้ได้    สถานการณ์หลาย ๆ อย่างในหนังยังช่วยสนับสนุนให้ผู้ชมเห็นถึงบทพิสูจน์ความเชื่อใจกันระหว่างแม่กับลูก จากการที่บางครั้งมีเรื่องราวแปลก ๆ เกิดขึ้นชวนให้ฝ่ายผู้เป็นแม่เข้าใจว่าโดนลูกกลั่นแกล้ง แต่ถึงอย่างนั้นความเป็นครอบครัวของเธอทั้งสองก็เหนี่ยวแน่นพอที่จะจับมือกันก้าวผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ ไปนับครั้งไม่ถ้วน จุดขายอย่างหนึ่งของหนังเรื่องนี้อยู่ที่จังหวะ Jump Scare ซึ่งผู้กำกับได้ประเคนใส่ผู้ชมแทบจะทุก ๆ 10 นาทีของครึ่งเรื่องหลัง ทั้งที่มาในรูปแบบเงาผีเดินแว้บไปแว้บมา ภาพที่ปรากฏบนกระจก หรือแม้แต่การตุ้งแช่มีผีโผล่พรวดออกมา ซึ่งการ Jump Scare แต่ละครั้งที่เกิดขึ้นค่อนข้างรวดเร็ว (เร็วจนไม่ทันสังเกตหน้าผีด้วยซ้ำ !) ส่วนความรู้สึกที่ได้ดูของฉาก รู้สึกเฉยๆและตายด้านไปแล้ว เพราะเจอมาหนักเหลือเกินจาก คอนจูริง และ ไลท์เอ้า ภูมิคุ้มกันจึงสูงพอสมควร แต่สิ่งที่ดีงามขอยกให้เป็นรุปร่างและท่าทางของผีในเรื่อง เพราะหลอนสัดมาก โดยเฉพาะตอนท้ายๆเรื่อง ถึงกับต้องยกขาขึ้นมาเลย ส่วนบรรยากาศความหลอน หนังพยายามความเป็น ไลท์เอ้า สูงไปหน่อย เพราะเล่นกับความมืด https://youtu.be/dCimEns0MMA