ปึงปัง กระแทกกระทั้น ด้วยใจขุ่นโกรธ อยากเป็นผู้ดี จะไปแสดงลงที่ใครได้ ไม่รู้จะทำเช่นไร ถึงจะหายเสียที คว้ามือถือเข้าหาโปรแกรมวาดภาพเสียเลย นี้ล่ะ หาทางลงได้แล้ว ดูซิใครจะมาว่าอะไรได้ ขีดเขียนมั่วซั่วดูเลอะเทอะ แต่เพียงเวลาผ่านไปได้ไม่นานใจจึงเริ่มเย็นลงได้ วาดด้วยความตั้งใจขึ้นกว่าเดิม อ๋อ รู้ตัวแล้ว สิ่งที่คิดร้ายกาจเมื่อก่อนหน้า จางหายไป ใจกลับมาปกติมากขึ้น คำถามหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจ “โกรธ เคียดแค้นไปเพื่ออะไร ทุกข์ร้อนไปทำไม ไม่ให้ความสนใจมัน ก็ไม่มีเลย ตัวความโกรธ” เมื่อใจจดจ่อกับสิ่งที่ทำ งานศิลป์มันมีคุณอย่างนี้นี่เอง ขอบคุณด้วยหัวใจ By noi