ในช่วงที่เรามาถึงกิฟุโควิดกำลังระบาดที่ญี่ปุ่นทำสถิติใหม่ทุกวัน แต่มอเราก็ยังให้เรียนออนไซต์ อาจจะเป็นแค่ไม่กี่มอในญี่ปุ่นเลยมั้ง แต่มันก็เป็นผลดีสำหรับเรา เพราะเราเบื่อการเรียนออนไลน์มากๆๆๆ ละก็อยากไปเจอเพื่อนๆแบบตัวจริงแล้ว

            เรามาถึงกิฟุทัน1อาทิตย์ก่อนปิดเทอมฤดูหนาวพอดี ได้พักหนึ่งวันแล้วก็ต้องเข้าเรียนเลย จำได้ว่าตอนที่เรียนออนไลน์ทุกอย่างมันดูกดดันมากๆแต่พอได้เข้าไปเรียนในห้องทุกอย่างมันดูชิวมาก เซนเซก็ดูใจดี ไม่ได้ถามจนกดดันแบบตอนออนไลน์ เพื่อนๆก็น่ารัก แบบเรามีของฝากเล็กๆน้อยๆจากไทยมาให้เพื่อนๆด้วย ก็คือเบนโตะนั่นเอง555 เพื่อนๆคนจีนก็จะชอบเพราะว่ามันเผ็ด คือเราให้เพื่อนไปแค่เบนโตะ 2 ซอง 10 บาทเอง อาทิตย์ต่อมาเพื่อนคนจีนสองคนเอาขนมมาให้คืน แบบเป็นขนมกล่องใหญ่ สวยงาม แบบเกรงใจเลยอะ แล้วช่วงปิดฤดูหนาวก็ยังพาไปกินเนื้อย่างแนะนำอะไรต่างๆเกี่ยวกับกิฟุให้ด้วย 

            แล้วก็มีเพื่อนคนนึงตอนที่เค้าแนะนำตัวตอนเริ่มเรียนออนไลน์เค้าบอกว่างานอดิเรกก็คือปีนเขา เราก็เลยสนใจอยากลองไปปีนบ้างพอเจอหน้าครั้งแรกเราก็เลยลองถามดู แค่ถามว่าชอบปีนเขาหรอ เค้าก็ถามเราเลยว่าไปปีนด้วยกันมั้ยล่ะ ปิดฤดูหนาวนี้เลย แบบเฮ้ย ง่ายงี้เลยอ่อ555 พอปิดเทอมนั้นเค้าก็เลยขับรถพาเรากับเพื่อนๆอีกสองคนไปปีนเขาเลยหลังจากเจอกันแค่ครั้งเดียวเองอะ แล้วกับเพื่อนผู้หญิงอีกคน เราเคยเห็นโปสเตอร์ในห้องเค้าตอนเรียนออนไลน์ก็เลยรู้ว่าชอบนักแสดงคนเดียวกัน พอเจอหน้าครั้งแรกเราก็เลยลองทักดู แล้วอาทิตย์ต่อมาเค้าก็เอาโปสการ์ดของนักแสดงคนนั้นมาให้เราเลย ตอนนั้นที่รู้สึกคือทำไมทุกคนดูเข้าหาง่ายขนาดนี้ ใจดีขนาดนี้ แถมตอนหลังเพื่อนคนนี้ยังชวนไปบ้านแล้วก็ทำอาหารให้กินอีก แบบยอมแล้ว (แต่เราคิดว่าน่าจะเป็นเพราะเป็นต่างชาติด้วยกันนี่แหละ เพราะกับเพื่อนญี่ปุ่นในชมรมเราก็เข้ากับเค้าไม่ได้สักที 555)

            ส่วนสำหรับคลาสเรียนเฉพาะของนิกเคงเซที่มีกันแค่สามคน เราก็คิดไว้ว่ามันจะต้อเหงามากแน่ๆเลย สรุปมันดีมากๆเฉยเลย เพราะพอมีคนน้อยมันก็เลยไม่กดดัน ตอบไม่ได้ก็เฉยๆ แล้วด้วยความที่สนิทกันมาก มีอะไรก็ถามกันได้ ช่วยกันได้ ไม่มีใครจะมาแข่งกันเรียนด้วย อันนี้เคยได้ยินจากรุ่นพี่นิกเคงเซมาว่าบางปีที่มีคนเก่งๆเยอะๆมันก็จะมีความกดดัน แล้วเวลามีสอบก็จะเอาคะแนนมาเทียบกัน เราเคยคุยกับรุ่นพี่คนนึง เค้าไม่ได้จำได้แค่คะแนนสอบตัวเองนะ เค้าจำคะแนนสอบเพื่อนได้เกือบทั้งห้องจำได้ทั้งมิดเทอม ทั้งไฟนอล นี่พี่เค้าจริงจังกับคะแนนกันขนาดไหนเนี่ย พวกเราสามคนคือไม่ถามคะแนนกันด้วยซ้ำอะเพราะไม่มีคนสนใจเลย555 แค่การบ้านก็เหนื่อยแล้วอะถ้าต้องแข่งกันเรียนอีกตายแน่ๆเลย แล้วเวลาไปเรียนเราก็จะเดินไปเรียนพร้อมกัน นั่งเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ก็คือแทบจะไม่มีเวลาให้ได้เหงาเลย เรื่องหนึ่งที่เรารู้สึกอยากขอบคุณมากๆกับการมาแลกเปลี่ยนครั้งนี้ก็คือเรื่องเพื่อนเนี่ยแหละ เพราะได้เจอแต่เพื่อนที่น่ารักมันเลยทำให้การแลกเปลี่ยนสนุกขึ้นไปอีกเยอะเลย