ทุกอย่างดูเหมือนจะไกลเกินแก้ แต่ก็ยังไม่สายเกินไปค่ะทุกคน สำเพ็งคือความหวังสุดท้าย ไม่รอช้าพี่เค้าก็พาเราออกทัวร์สำเพ็งอย่างด่วนจี๋ ในวันนั้นไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยค่ะ ไปแบบทันทีทันใด ซึ่งภารกิจก็คือตามหากล่องใสพลาสติกขนาด 4.5 * 4.5 ซม. ในสำเพ็งมีร้านขายเยอะแยะมากมาย แต่เชื่อไหมคะ ไม่มีร้านไหนมีกล่องใสขนาดเท่านี้เลยค่ะ จากที่วางแพลนกันไว้ว่าจะไปสัก 2-3 ชั่วโมง กลายเป็นไปตั้งแต่เที่ยงยันเย็นเลยค่ะ เดินทั่วสำเพ็งกันเลยทีเดียว เหนื่อยมากก แต่การออกไปครั้งนี้ทำให้เราได้รู้จักพี่เค้ามากขึ้นค่ะ ได้รู้อะไรหลาย ๆ อย่าง และที่สำคัญได้รู้มุมรั่ว ๆ ของกันและกัน เรียกได้ว่าเป็นการเปิดเผยตัวตนกันเลยทีเดียว 5555 หายนะของการตามหากล่องยังไม่จบแค่นั้นค่ะ เมื่อโทรศัพท์ของเราทั้งสองกำลังจะแบตหมด บวกกับที่ทั้งสองคนไม่มีใครเอาพาวเวอร์แบงค์มาเลย! ซึ่งเหนือกว่านั้นคือพี่เค้าไม่ได้พกเงินสดมาด้วย สิ่งที่จะทำให้เราเอาตัวรอดจากสำเพ็งไปได้คือเงินสดของเราที่มีอยู่ประมาณ 300 บาทนั่นเองค่ะ 5555 ดังนั้นทำให้เราต้องออกเงินจ่ายค่าของอื่น ๆ รวมถึงค่ารถอีกด้วยค่ะ ในขณะที่ตอนขามานั่งแกร๊ปมา แต่ขากลับต้องต้องเดินหาขึ้น MRT ต่อ BTS ด้วยความเร่งรีบกลัวจะกลับออฟฟิศไม่ทัน ทำให้เรากับพี่ก็เดินขึ้น MRT ผิดฝั่ง แถมยังรีบควักแบงค์ร้อยไปจ่ายซื้อเหรียญที่ตู้!! นั่นแหละค่ะได้เงินทอนเป็นเหรียญมาเต็มกระเป๋าเลยค่ะ 5555 แต่ในที่สุดเราก็กลับออฟฟิศมาได้สำเร็จในที่สุดค่ะ เป็นการออกไปข้างนอกที่จะไม่ลืมเลยค่ะ