ความกลัวของคนเราเกินขึ้นจากภาพวาดในจินตนาการมากกว่าความเป็นจริง ขณะที่ความกล้าเกิดจากการเผชิญหน้ากับความจริงเหล่านั้น

ฉันเป็นคนกลัวการอยู่ที่แคบหรือแอร์อัดในกลุ่มฝูงคนเป็นอันมาก ฉันเป็นคนกลัวพายุฝนเมื่อมีเสียงฟ้าร้องดังลั่นฟ้าและมักจะหนีไปนอนกับพี่สาวทุกครั้งแม้ว่าฉันจะมีอายุมากแล้วก็ตามฉันเป็นคนกลัวสุนัขเมื่อมันเห่าและเดินมุ่งหน้าตรงมาหาฉัน แม้บางครั้งการเห่าของมันคือต้องการให้ฉันเล่นด้วยก็เท่านั้น

 ฉันเคยคิดว่า ความกลัวไม่น่าเกิดขึ้นบนโลกใบนี้เลยมันไม่เห็นมีข้อดีอะไรสักอย่างแต่ความเป็นจริงแล้ว ข้อดีของความกลัวคือ ทำให้คนเราไม่ประมาท มีความระมัดระวัง นอกจากนี้ความกลัวยังทำให้เราตัวเล็กลงเพราะต่อให้ใครจะใหญ่ขนาดไหน ก็ล้วนมีความกลัวเป็นของตัวเอง

ความกลัวไม่ใช่เรื่องผิด อยู่ที่คนเรามีวิธีรับมือความกลัวที่ถูกหรือเปล่าเราสามารถเลือกที่จะเผชิญหน้าหรือวิ่งหนี เพราะเมื่อใดก็ตามที่เราเลือกจะวิ่งหนีนั่นอาจหมายความว่าเราต้องวิ่งหนีตลอดไป และนั้นเป็นชีวิตที่ “โครตเหนี่อย” เลย

ปล. ในบทความนี้เขียนโดยความชอบและมีการสอดคล้องกับชีวิตส่วนตัวงจึงมีการปรับเปลี่ยนจากหนังสือซึ่งเขียนโดย “คิดมาก” (นามปากกา)