เป็นวันที่…อื้ม..จะบอกว่าเหมือนฝันคงไม่เชิง
จะบอกว่าไม่เกิดขึ้นจริงก็คงไม่ใช่
เหมือนตัวตนของตัวเองที่ถูกเก็บไว้ ตื่นขึ้นมา
เหมือนหัวใจได้เจอคนที่เคยทำมันเต้นแรงอีกครั้ง
ยังยิ้มสวยเหมือนเดิม
พูดเก่งเหมือนเดิม
ฟังเราก็ยังฟังได้เก่งเหมือนเดิม
แววตาที่มองอย่างจดจ่อเวลาเราเอ่ยคำพูด
บทสนทนาที่ไม่ได้คุยกันมานาน
เพลงที่ไม่ได้แชร์กันตั้งแต่วันสุดท้ายที่แยกทาง
แกยื่นมันมา ถามว่าเราลองฟังรึยัง?
บทสนทนาเรื่องคอนเสิร์ต
มีเยอะมากเนอะ แต่เสียดายจังที่ไม่มีโอกาสยืนฟังดนตรีสดข้างๆแก
ไม่งั้น…เค้าคงพาแกไปทุกที่ :)
ยังให้กำลังใจเก่งเหมือนที่เคยให้
“ทำให้ได้นะ แกทำได้แน่นอนเลย”
แกที่บอกว่าเรียนยากกว่าที่คิด
นั่งอินทิเกรตไปบ่นไป
แต่สุดท้ายแกก็ทำได้
เห็นมั๊ย แกทำได้แน่นอนเลย:)
แกที่บ่นปวดขาเพราะไม่ดื่มน้ำบ่อยๆ
เรายื่นน้ำให้แก
อย่าเจ็บป่วยเลยนะ
ขอให้ภูมิแพ้ไม่ขึ้นตอนดึกๆบ่อยๆ
ขอให้นอนหลับให้เพียงพอ
ขอให้ยิ้มได้เยอะๆ
มีความสุขมากๆ
เป็นวันที่พิเศษมากจริงๆ
ขอบคุณที่กลับมาเจอกันอีกครั้ง
ถึงจะต้องลาอีกครั้ง
ขอบคุณที่ยิ้มแบบนั้นให้เหมือนเดิม
ขอบคุณที่ยังมองด้วยแววตานั้นเหมือนเดิม
วันนี้เราตอบคำถามตัวเองได้แล้วว่าวันที่เรากลับมาเจอกันท้องฟ้าจะเป็นแบบไหน
สดใสสุดๆไปเลย
ไม่อยากให้พระอาทิตย์ขึ้น
ถ้าเธอจะปรากฎตัวแค่ในยามค่ำคืน
ไม่อยากบอกว่าลาก่อน
โดยไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกวันไหน
อีก1ปี 2ปี หรือ3ปี
ก็จดจำแกได้เสมอ
ถ้าตอนนี้โตไปด้วยกันไม่ได้
ก็ไม่เป็นไรนะ
ขออวยพรให้แกเติบโตอย่างราบรื่น
และมิดเทอมปังๆนะ
แกทำได้:)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in