เรื่องเล่าชีวิตสามทวีป: ครั้งแรกที่ครูอยากให้เรายกมือ - เรื่องเล่าชีวิตสามทวีป

- เราชื่อ ไข่ตุ๋น ปัจจุบันนี้เป็นครีเอทีฟโฆษณา แต่เรื่องในปัจจุบันไม่สำคัญหรอก นี่คือบันทึกเรื่องในอดีตของเรา ที่ไปพเนจรใช้ชีวิตอยู่อยู่ซะหลายประเทศ ขอใช้ที่นี้เป็นที่บันทึกไว้ ก่อนจะลืมกันไป
  
  ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
- เราเป็นคนชอบยกมือ และ นั่นเป็นสิ่งครูน่าจะไม่ชอบที่สุด (หนึ่งในสารพัดเรื่อง) เกี่ยวกับเราสมัยตอนที่ยังเรียนอยู่ไทย ส่วนใหญ่ยกไปหลักๆ ก็เพื่อถามด้วยความสงสัยจากใจจริง เราเชื่อว่าทุกอย่างมันมีเรื่องราวที่มาที่ไป แล้วพอหลายครั้ง ครูบอกเรื่องต่างๆ แต่ดูจะขาด "เพราะ" เราก็แค่อยากรู้ เราเชื่อว่ามันมีเรื่องราวมากกว่านั้น
  
  (แต่บางครั้งก็ถามมากกว่าเรื่องราวในห้องเรียน ถามกวนตีนครูไปแบบไม่ตั้งใจ เช่น ไปถามว่า ทำไมต้องไว้ผมเท่าติ่งหู ไว้สั้นแล้วจะทำให้เรียนดีขึ้นเหรอ ... ซึ่งไม่ได้ตั้งใจจะกวนตีนเลยในตอนเด็ก แค่เชื่อจากใจจริงว่ามันต้องมีที่มา แล้วครูจะบอกให้เราเข้าใจได้)
  
  แม่เราโดนครูฝ่ายปกครองเรียกไปพบเกือบทุกปี หนึ่งในเรื่องที่ถูกเรียกไปพบบ่อยๆ คือ ครูโวยว่าเราสร้างให้เกิดความวุ่นวายในห้องเรียน ทำไมเราไม่รู้จักนั่งเงียบๆ ให้เรียบร้อยไปเหมือนเด็กคนอื่นเขา
  
  กระทั่งเพื่อนนักเรียนเองก็ยังไม่ชอบ ทุกคนดูจะเคยชินกับประเพณีไม่ยกมือดี กระทั่งเวลาครูถามคำถามให้ตอบ ก็ไม่มีใครยกมือกัน แน่นอนล่ะว่าเรายก ทำให้เราเคยถูกเพื่อนเหน็บ ว่า จริงๆ แล้วเขาก็ตอบได้ แต่ไม่ได้อยากเด่นแบบเรา
  
  เอาจริงๆ เราไม่ได้คิดเลยเรื่องเด่นไม่เด่น สนแค่อย่างเดียวคือ เราสงสัย หรือ เรารู้เรื่องไหน ... แต่จะว่าไป เราก็คงมีความเป็นเด็กเปรตนิดนึงจริงๆ คือ ช่วงประถมท้ายๆ เราเริ่มพอรู้ว่าครูไม่ชอบ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะยกมืออยู่ดี
  
  นี่เป็นเรื่องที่ตรงข้ามกับชีวิตนักเรียนในต่างประเทศโดยสิ้นเชิง
  
  ทุกคนยกมือตอบคำถาม อาจารย์เองก็ยินดีที่จะตอบเมื่อเป็นฝ่ายถูกถามเอง จะยกมือถามสดๆ ในห้อง หรือว่าไปดักถามอาจารย์หลังจบวิชา ก็ได้ตามอัธยาศัย เป็นการเปลี่ยนแปลงแรกๆ ในห้องเรียนที่เราสัมผัสได้ทันทีตั้งแต่เริ่มเรียน และ เป็นอย่างหนึ่ง ที่ไม่ว่าเราจะย้ายประเทศเรียน จากม.ปลาย ที่นิวซีแลนด์ สู่ป.ตรีในอเมริกา ไปจบที่ป.โทที่อังกฤษ วัฒนธรรมจะต่างกันในแง่ไหนบ้าง มีเรื่องนี้ที่เหมือนกัน คือวัฒนธรรมการยกมือ ยกมือถาม ยกมือตอบ หรือกระทั่งยกมือเถียง ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่อาจารย์พูด
  
  ไม่มีใครโดนเรียกผู้ปกครองพบ ความสงสัย ความสนใจ ความเห็นต่าง เป็นเรื่องปกติดีที่อาจารย์ซึ่งอาจจบถึงปริญญาโท หรือ เอก จะถูกเด็กที่ยังไม่จบม.ปลาย ถาม หรือ ตั้งข้อเห็นแย้ง
  
  เราไม่รู้ว่าถ้าเราอยู่ไทยไปเรื่อยๆ เรายังคงจะเป็นไอ้เด็กเปรตคนเดิมไปเรื่อยๆ รึเปล่า หรือว่าวันหนึ่งเราจะเลิกถามในที่สุด เรื่องนี้เราตอบไม่ได้ แต่เราบอกได้อย่างหนึ่งคือ เราดีใจที่เราได้ย้ายที่

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น