ฉันรักบทสนทนาที่ดี รักแสนรัก และเชื่อมั่นเสมอว่าการพูดคุยทำให้คนเราเติบโตขึ้นได้จริงๆ
รักที่จะคุยกับคนอื่น รักที่จะเห็นมุมมองที่แตกต่าง รักที่จะยอมรับว่า ไม่ใช่แค่ตัวเองที่คิดได้ ไม่ใช่แค่ฉันที่ถูก
รักที่จะโดนชุดความคิดบางอย่างตบเข้าที่หน้า ชาไปสักแว้บ เพื่อกลับมานั่งคิดดีๆ ว่า มันใช่เหรอวะ?
แล้วยังไงต่อ?
มันง่ายมากที่เราจะเจอคนที่ชอบอะไรเหมือนๆ กัน เป็นคนที่เรียกกันว่า “type เดียวกัน”
ง่ายมากจริงๆ แต่ยากจังเลย กับการจะวนไปเจอคนที่มี vibration เดียวกัน และ aligned กันได้แบบแทบไม่ต้องพยายาม ยากที่จะเจอความสัมพันธ์ที่ปลอดภัยต่อจิตใจและจิตวิญญาณ แล้วพอมันเจอ กลายเป็นเรื่องดีที่ต้องขอบคุณ ขอบคุณเท่านั้น ไม่มีคำอื่น
ฉันเจอมนุษย์ที่เราเหมือนคุยกันทุกเรื่อง แต่เปล่า เราคุยกันเรื่องเดิม เรื่องเดียว 4-5 ชั่วโมง เราพูด นิ่ง พูด นิ่ง เพื่อให้สมองได้ไต่ระดับความลึกและกว้างออกไปอีก ภายใต้สภาวะอนันต์ของสิ่งนั้น เราคุยกันถึงการมีชีวิตอยู่ ความเจ็บปวด การยอมรับ การเปลี่ยนแปลง ร่างกาย จิตใจ ความเชื่อ ความเปราะบาง ความอ่อนแอและตื้นเขิน ความเข้มแข็งและละเอียดอ่อน เราคุยกันเรื่องมนุษย์ เราเหมือนคุยกันเรื่องคนอื่น แต่เรากำลังคุยเรื่องตัวเองกับตัวเอง
เราเห็นตรงกันหลายอย่าง หลายอย่างเกินไปมากจนไม่น่าเชื่อ แต่เราก็กล้าที่จะเห็นต่าง และพร้อมยอมรับว่าฉันไม่เชื่อ มันไม่ใช่ เป็นความสัมพันธ์ที่สนุกมาก น่ารักชะมัด
ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีคนที่คุยกันเรื่องพวกนี้แล้วไม่รู้สึกเขินอายหรือมองเป็นเรื่องไกลตัวที่จับต้องไม่ได้ เพราะในเมื่อทางร่างกาย เราเติบโตและเปลี่ยนแปลงอยู่ทุกวัน แต่สภาวะภายใน มันละเอียดอ่อนกว่านั้นมาก
ฉันกล้าที่จะพูดว่า สำหรับเรามันไม่ใช่แค่แยกย้ายกันไปเติบโตเฉยๆ แต่เราแยกย้ายกันไปตั้งใจชีวิตอย่างปราณีต เพื่อค้นหาและค้นพบความหมายของอะไรบางอย่างที่เห็นตรงกันว่า มันคือกระบวนการของการเติบโตทางจิตวิญญาณ
ฉันเคยไม่เข้าใจข้อความส่งท้ายในหนังสือเล่มหนึ่งที่เคยอ่าน นักเขียนจบหนังสือเล่มนั้นว่า
“จงรุ่มรวยเวลา สุขภาพ และความสัมพันธ์ที่ดี”
ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไม
และเพราะแบบนี้ไง ฉันถึงรักชีวิตตัวเองนักหนา
#whyilovemylife #selflove #diary
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in