詞/曲/文案: 吉吉公主
เนื้อร้อง/ทำนอง/บทบรรยาย : 吉吉公主
編曲/混音：蕭城
เรียบเรียง/ประสาน : 蕭城
演唱/後期：W.K.
ศิลปิน : W.K
文案 ：
又一轮夜猎结束，蓝忘机沿途听说江澄又捉了些夺舍之人严刑拷打。
这么些年，含光君逢乱必出，然而那些人，终究不是他。
云深不知处的静室，琴声悠悠，是为《问灵》。
蓝忘机拿起一壶从彩衣镇带回来的天子笑 ，沉默片刻，又放下，心头浮起一声微不可闻的叹息，魏婴，你还会，回来吗？
บทบรรยาย
หลังจากคืนล่าราตรีได้จบลง ในระหว่างเดินทางกลับหลานวั่งจีได้ยินข่าวว่าเจียงเฉิงกวาดต้อนจับกุมคนที่ใช้วิชานอกรีต(สายมาร)อีกทั้งทรมานคนอย่างไร้ความปรานี
แต่นี่มันผ่านมาหลายปีแล้ว หานกวงจวินจำต้องจัดการระงับเหตุจลาจลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ยังไงคนๆนั้นก็ไม่ใช่เขาหรอก ในอาศรมวิเวก(จิ่งซื่อ)แห่งอวิ๋นเซินปู้จือฉู่ เสียงพิณขานทำนองเนิบช้า บทเพลงนี้มีนามว่า "ถามไถ่วิญญาณ"
หลานวั่งจีถือเทียนจื่อเซี่ยวทั้งสองไหจากเมืองไฉ่อี บรรยากาศโดยรอบนั้นเงียบสงบ อีกทั้งปล่อยไหสุราวางลงกับพื้น ในความคิดจึงเปล่งเสียงออกมาแผ่วเบาไม่คล้ายกับเสียงถอนหายใจว่า 'เว่ยอิง...เจ้ากลับมาอีกครั้งได้ไหม?'
云梦柳绿姑苏花
Yún mèng liǔ lǜ gū sū huā
ใบหลิวเขียวงามเมืองอวิ๋นเมิ่ง มวลบุปผาแห่งกูซู
撑开一篙水影斜
chēng kāi yī gāo shuǐ yǐng xié
เหนือผืนน้ำภาพฉายสะท้อนไม้ค้ำเรือตั้งเด่นสง่า
仗剑负琴 青山遍踏
zhàng jiàn fù qín qīngshān biàn tà
แกว่งกระบี่ สะพายพิณก้าวสู่เขาเขียวขจี
一眼缱绻入了画
yīyǎn qiǎnquǎn rùle huà
จับจ้องไปยังภาพเขียนถึงความหลังที่ยังคงอาวรณ์
陈年的酒香啊
chén nián de jiǔ xiāng a
กลิ่นเมรัยเก่าช่างหอมหวาน
恍见故人一笑掷枇杷
huǎng jiàn gùrén yīxiào zhì pípá
เพียงพริบตาเดียวพลันฉายภาพสหายกำลังหัวเราะพลางปาลูกผีผาเล่น
少年心意最无暇
shàonián xīnyì zuì wúxiá
ความรู้สึกสมัยแรกรุ่นนั้นช่างไร้เดียงสา
曲间的秘密 不曾说罢
qū jiān de mìmì bùcéng shuō bà
ได้เพียงแต่เก็บความลับผ่านลำนำแต่ทว่าไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกไป
（可曾告诉他）
(kě céng gàosù tā)
(แม้คราหนึ่งเคยเอื้อนเอ่ยกับเขาแล้วก็ตาม)
月光下 他挽起长发 听见谁的声音已喑哑
yuèguāng xià tā wǎn qǐ zhǎng fā tīngjiàn shéi de shēngyīn yǐ yīnyǎ
ใต้แสงจันทร์ ชายปริศนาผมยาวสยาย ยินเสียงนั้นครั้นเหมือนเคยยลเมื่อนานมาแล้ว
青烟袅袅 拂过谁脸颊
qīng yān niǎoniǎo fúguò shéi liǎnjiá
ไอหมอกสีเขียวพัดพาเถ้าธุลีผ่านหน้าต่อใครก็ตาม
长堤下 岁月流逝若指间缝隙的沙
zhǎng dīxià suìyuè liúshì ruò zhǐ jiān fèngxì de shā
ภายใต้ห้วงกาลเวลาล่วงผ่านไปเหมือนทรายที่ร่วงผ่านเรียวนิ้วมือ
可有乌啼问魂 何时归家
kě yǒu wū tí wèn hún hé shí guī jiā
ถึงกระนั้นมีเสียงวิงวอนเหล่าวิญญาณปรารถนาคืนสู่ถิ่น
(何时归家, 何时归家)
(Héshí guī jiā, héshí guī jiā)
(เมื่อใดจะได้วนกลับ คราใดจะได้หวนกลับ)
陈年的酒香啊
chén nián de jiǔ xiāng a
กลิ่นเมรัยเก่าช่างหอมหวาน
恍见故人一笑掷枇杷
huǎng jiàn gùrén yīxiào zhì pípá
เพียงพริบตาเดียวพลันฉายภาพสหายกำลังหัวเราะพลางปาลูกผีผาเล่น
少年心意最无暇
shàonián xīnyì zuì wúxiá
ความรู้สึกสมัยแรกรุ่นนั้นช่างไร้เดียงสา
曲间的秘密 不曾说罢
qū jiān de mìmì bùcéng shuō bà
ได้แต่เก็บความลับผ่านลำนำแต่ทว่าไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกไป
（可曾告诉他）
(kě céng gàosù tā)
(แม้คราหนึ่งเคยเอื้อนเอ่ยกับเขาแล้วก็ตาม)
月光下 他挽起长发 听见谁的声音已喑哑
yuèguāng xià tā wǎn qǐ zhǎng fā tīngjiàn shéi de shēngyīn yǐ yīnyǎ
ใต้แสงจันทร์ ชายปริศนาผมยาวสยาย ยินเสียงนั้นครั้นเหมือนเคยยลเมื่อนานมาแล้ว
青烟袅袅 拂过谁脸颊
qīng yān niǎoniǎo fúguò shéi liǎnjiá
ไอหมอกสีเขียวพัดพาเถ้าธุลีผ่านหน้าต่อใครก็ตาม
长堤下 岁月流逝若指间缝隙的沙
zhǎng dīxià suìyuè liúshì ruò zhǐ jiān fèngxì de shā
ภายใต้ห้วงกาลเวลาล่วงผ่านไปเหมือนทรายที่ร่วงผ่านเรียวนิ้วมือ
可有乌啼问魂 何时归家
kě yǒu wū tí wèn hún hé shí guī jiā
เสียงวิงวอนเหล่าวิญญาณปรารถนาคืนสู่ถิ่น
月光下 他挽起长发 奏得问灵最后一阙罢
yuèguāng xià tā wǎn qǐ zhǎng fā zòu dé wèn líng zuìhòu yī quē bà
ใต้แสงจันทร์ ชายปริศนาผมยาวสยาย ร่ำบรรเลงเพลงถามไถ่วิญญาณ
琴声杳杳 可有人作答
qín shēng yǎo yǎo kě yǒurén zuòdá
เสียงพิณเบาบางลง ใครเล่าสามารถล่วงรู้คำตอบนี้ได้
长风下 往事一幕幕烙上心头的疤
cháng fēng xià wǎngshì yīmù mù lào shàng xīntóu de bā
แม้เหล่าวาโยโชยพัดเท่าใด เรื่องราวในอดีตฝังรากลึกตราลงบนจิตใจไม่จางหาย
可有弦上相思 说与他
kě yǒu xián shàng xiàng sī shuō yǔ tā
กระนั้นยังคงบรรเลงถามปรารถนาอยากพูดคุยกับเขา
多少弦上相思 说与他
duōshǎo xián shàng xiàng sī shuō yǔ tā
ต่อให้เฝ้าบรรเลงถามหาก็ยังปรารถนาที่อยากพูดคุยกับเขาอีกครา
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in