ในสังคมที่ผู้คนไร้ชีวิตชีวา ความสัมพันธ์กับคนรอบข้างเหือดแห้ง หลงเหลืออยู่เพียงแต่สถานภาพทางสังคมและหน้าที่ที่ต้องประคับประคองชีวิตให้อยู่รอดตลอดฝั่ง มีชีวิตแต่กลายเป็นว่าไม่ได้ใช้ชีวิต ภาพยนตร์เรื่อง Tokyo Sonata บรรเลงเรื่องราวของครอบครัวหนึ่งท่ามกลางบรรยากาศอันไร้ชีวิตของสังคมได้อย่างลึกซึ้ง เหมือนจริง และน่าประทับใจ

**บทความนี้ไม่มีสปอยส์และไม่มีเนื้อหาสะเทือนใจใดๆ
แต่ภาพยนตร์ Tokyo Sonata มีเนื้อหาสะเทือนใจ // rape, suicide**

Tokyo Sonata เล่าเรื่องของครอบครัวชนชั้นกลางครอบครัวหนึ่งที่อาศัยอยู่ในเมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ภาพคุณพ่อสวมสูทผูกเนคไทเดินทางไปทำงาน คุณแม่ทำงานบ้าน ลูกชายกำลังทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ปรากฏขึ้นมาในตอนต้นเหมือนภาพที่เราคุ้นตากันในภาพยนตร์ญี่ปุ่นที่บอกเล่าความเรียบง่าย เพอร์เฟกต์ และอบอุ่นใจตามสไตล์หนังครอบครัวทั่วไป แต่ทว่าเรื่องราวกลับค่อยๆ พลิกผันเมื่อจู่ๆ
ริวเฮ ตัวละครพ่อในเรื่องถูกบีบให้ออกจากงานภายใต้สถานการณ์เศรษฐกิจที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก เขาไม่ปริปากคุยเรื่องนี้กับครอบครัวและยังสวมสูทผูกเนคไทออกจากบ้านราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น 

ลูกชายคนเล็กมีความทะเยอทะยานที่จะเรียนเปียโน แต่พ่อไม่อนุญาตให้เรียน เขาเลยต้องนำเงินค่าอาหารกลางวันไปสมัครเรียน ความจริงก็ปรากฏขึ้นเมื่อคุณครูสอนเปียโนส่งจดหมายมาถึงบ้าน เพื่อบอกทางครอบครัวว่าเขามีพรสวรรค์ทางด้านนี้และควรที่จะได้รับการส่งเสริม

ลูกชายคนโต เข้าร่วมสมัครเป็นกองทัพสหรัฐฯ และถูกส่งไปทำสงครามในตะวันออกกลาง เพราะเขามีอุดมการณ์ทางการเมืองที่แน่วแน่ ประกอบกับประเทศญี่ปุ่นไม่ได้มีงานที่ดีมากพอที่จะรองรับคนที่มีการศึกษาต่ำอย่างเขา

และเรื่องก็ค่อยๆ ทะยานไปสู่จุดพีคเมื่ออยู่มาวันหนึ่งเมกุมิ ตัวละครแม่ในเรื่อง ถูกจับเป็นตัวประกันโดยคนว่างงานที่บุกเข้ามาขโมยเงินในบ้าน หลังจากนั้นภาพยนตร์ก็บรรเลงเรื่องราวที่ไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้นกับตัวละครในครอบครัว

How wonderful it would be if my whole life so far turns out to have been a dream …and suddenly I wake up and I’m someone else entirely.
มันจะดีสักเพียงไหน ถ้าชีวิตทั้งชีวิตของฉันจนถึงตอนนี้กลายเป็นเพียงแค่ความฝัน และทันใดนั้นฉันลืมตาตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองเป็นคนอื่นอย่างสิ้นเชิง