มีคนกล่าวว่า..ชีวิตคนเรา
ก็เหมือนหนังสือเล่มหนึ่ง
บางคนก็บรรจงอ่าน
อ่านอย่างละเอียดลออ

บางคนก็พลิกไปพลิกมา
อ่านผ่านๆไป
สะทัอนสภาวะจิตที่ต่างกัน
สภาพชีวิตที่แตกต่างกัน
.
.
เมื่อลองมาทบทวน..
ในครอบครัวเราญาติพี่น้อง
เราก็ให้ความสนิทสนม เอาใส่ใจต่างกันไป
รู้จักนิสัยใจคอกันมากน้อย..แตกต่างกันไป

อีกเพื่อนฝูงต่างๆ
เราก็โทรหาพูดคุยต่างกันไป
ถ้าทำงานยุ่งๆ ก็ไม่เคยโทรคุยเลย
หากมึเวลา ก็โทรหาเฮฮากันบ้าง

เราย่อมถูกใจถูกชะตา
คุยกับคนทึ่รับฟังปัญหา
ช่วยแก้ไขชี้แนะทางต่างๆ
เราสบายใจ วางใจเค้าได้เสมอ

บางครั้งเราก็เป็นดั่งกัลยาณมิตร
รับฟังเพื่อน..และมีมุมมองจากคนนอก
คิดเห็นอย่างไร ก็เป็นบานกระจก
ส่องให้เพื่อนเห็นตัวเค้าเองในอีกมิติหนึ่ง

เมื่อจบบทสนทนา
เราต่างได้ความสบายอกสบายใจ
เราเหมือนได้ให้แง่คิดที่เราเจอมามากมาย
เพื่อนได้ข้อมูล แนวทางที่เป็นไปได้

ในช่วงชีวิตหนึ่ง ขอแค่เรามีมิตรแท้
แม้จำนวนไม่มาก หากมีคุณภาพ
เราจะไม่รู้สึกเหงา ไม่เดียวดายเลย
แม้ไม่เห็นไม่เจอ แต่เค้ายังอยู่..ไม่ไกลกันเลย

อนึ่ง..เราอย่าลืมมิตรแทั หนึ่งเดียวของเราด้วย
ตัวเรานี้ กายนี้ ใจนี้ อยู่เป็นเพื่อนคู่หูกับเรา
ตราบจนวันสุดท้ายเลยนะ
เราจงถนอมเค้า ให้สุขกายสุขใจด้วยเถิด

?????