ความผิดหวังสอนฉัน - สิ่งตกตะกอน

เรื่องราวชีวิตย่อมมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
ตั้งแต่จำความได้จนปัจจุบันมีเหตุการณ์มากมายได้เกิดขึ้น มันทั้งสวยงามและเจ็บปวด กว่าจะรู้ว่ามันเป็นเช่นไรนั้นเป็นจุดที่ทุกคนกลัว เราย่อมคาดหวังให้มันออกมาดี เพราะไม่มีใครชอบความผิดหวังหรอกถูกไหม?

ฉันมองย้อนไปในอดีต..จมไปกับความทรงจำที่พอจะนึกขึ้นได้ มีทั้งส่วนที่ดีและแย่ ตัวฉันในตอนนี้อิจฉาตัวเองตอนเด็กชะมัด ชีวิตตอนเด็กมันดีมากๆ รอบตัวทุกคนรวมถึงฉันดูมีความสุข ทุกคนได้ทำในสิ่งที่อยากทำเติมเต็มสิ่งต่างๆให้กันและกัน
แต่แล้ว...เสาหลักของบ้านก็ได้พังทลาย ทุกอย่างหมุนติ้วกลับด้านไปหมด ทุกอย่างจากที่ง่ายๆกลายเป็นยากไปหมด และแล้วฉันก็ได้พบกับความผิดหวัง..

ฉันจมอยู่กับความผิดหวังอยู่นาน จนฉันรู้จักและได้เรียนรู้จากมัน มันได้สอนให้ฉันทำความเข้าใจและยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องที่เลวร้ายแค่ไหนฉันก็ไม่ควรจมปลักอยู่กับมันเพราะมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นและเป็นตัวฉันเองที่ยิ่งแย่ลง อีกอย่างฉันไม่อยากให้แม่เป็นห่วง แม่สำหรับชีวิตฉันคือตัวแปรสำคัญ ฉันอยากให้แม่มีความสุขภูมิใจแต่ฉันในตอนนี้ยังทำไม่ได้เป็นเรื่องหนึ่งที่ฉันผิดหวังกับตัวเอง แต่ฉันทำความเข้าใจจุดที่ตัวเองอยู่ว่าทำไมถึงทำให้แม่ไม่ได้และฉันยอมรับ พอฉันเข้าใจมันเหมือนกับลดอะไรต่างๆลงฉันจึงเห็นทางเลือกอื่นคือ ถึงแม้ฉันจะเพิ่มความสุขให้แม่ไม่ได้ แต่ฉันจะไม่เพิ่มความทุกข์ให้แม่ละกัน

หลังจากฉันได้เรียนรู้กับความผิดหวังและความเสียใจ ฉันคิดได้ว่าสิ่งหนึ่งที่เข้ามาในชีวิต มันอาจไม่ใช่สิ่งเลวร้ายเสมอไปและคงไม่ได้โผล่เข้ามาในชีวิตอย่างไร้เหตุผล ฉันเปลี่ยนให้มันกลายเป็นสีสันของชีวิต มันดูเป็นเรื่องที่ยากถ้าหากเราไม่ทำความเข้าใจกับมัน และต้องยอมรับด้วยว่า
'บางอย่างไม่ได้เกิดขึ้นมาเพื่อสมหวัง'

มีช่วงหนึ่่งที่ฉันคิดว่า.. หรือฉันไม่ควรตั้งความหวังขึ้นมาดีหลังจากที่เจอเรื่องต่างๆ ฉันไปอ่านเจอบทความหนึ่งจำไม่ได้ว่าของใครต้องขออภัยจริงๆ แต่จำประโยคได้ขึ้นใจ
"หวังมันไปเถอะ ความหวังของเธอมันจะกลายเป็นพลังทำให้เธอมีความสุข อย่างน้อยมันก็ยังเป็นความหวังที่ดีที่สุดในเวลานี้" อ่านจบฉันรู้สึกใจชื่นขึ้นมาก

การตั้งความหวังนั้นเหมือนดาบสองคม มันเป็นแรงผลักดันให้เดินต่อไป และถ้าหากกดดันมากเกินไปตัวดาบเองนั้นแหละจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเราฉะนั้นต้องจับดาบควบคุมมันดีๆ

ฉันว่าอดีตของฉันมันเป็นอดีตที่สวยงามที่สุด ร้าวรานที่สุด ทรมานที่สุด แล้วแต่ช่วงเวลาของชีวิต ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนแปลงหรือแม้แต่ตัวฉันเองจะเปลี่ยนไป แต่ฉันจะบันทึกมันเก็บไว้ในความทรงจำอยู่ดี
บางทีฉันก็อยากถ่ายมันออกมาเก็บลงไว้ที่ไหนสักที่นะไว้เตือนใจตัวเอง..คงเป็นที่นี่แล้วกัน :)

ชีวิตที่ไร้ซึ่งความฝัน ความหวัง และความรัก นั่นเป็นชีวิตที่น่าเศร้าที่สุดแล้ว

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น