-แด่คุณคนที่สอนให้ฉันเติบโต
4ปีที่แล้วทุกๆวันของฉันมีคุณอยู่ข้างๆเสมอคุณไม่เคยสนใจว่าใครจะคิดอย่างไรที่เราสองคนคุยกันเพราะเราอายุห่างกัน4ปี
ระหว่างเราเป็นความสบายใจที่ไม่มีชื่อเรียก จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่า4ปีที่แล้วระหว่างเรามันคือความสัมพันธ์ที่เรียกว่าแฟนได้หรือเปล่า อาจจะเพราะเราทั้งคู่ไม่เคยคิดจะหาคำจำกัดความของมันจริงๆสักครั้งด้วยแหละมั้ง
คุณมอบความรู้สึกดีๆมากมายให้ฉันจนไม่น่าเชื่อว่ามันผ่านมาแล้วตั้ง4ปี ที่คุณหายไปจากฉัน เหมือนกับที่ผ่านมาระหว่างเราไม่ได้เกิดอะไรขึ้น เรากลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ซึ่งฉันก็ไม่เคยจะยอมรับมันได้เลยสักครั้ง แต่แล้วยังไงหล่ะสุดท้ายแล้วฉันทำอะไรได้บ้าง
คุณในวันนี้ก้าวเดินไปพร้อมกับเธออย่างมั่นคง ทิ้งให้ฉันอยู่ในเพลงที่คุณเคยส่งให้กับสถานที่เดิมๆที่เต็มไปด้วยเรื่องของเรา เคยคิดว่าเวลาจะช่วยให้คุณจางหายลงไปจากความทรงจำได้บ้าง ซึ่งมันก็จริงนะ ฉันในวันนี้ไม่ได้ฟูมฟายเหมือนวันก่อนแต่ถ้าจะให้บอกว่าคุณเองก็ไม่เคยหายไปจากเราได้จริงๆเลยสักนิดก็จริงเหมือนกัน ฉันคิดว่า4ปีที่ผ่านมาฉันยังไม่ได้ลืมคุณหรอก ฉันแค่ไม่ได้นึกถึงคุณต่างหาก
พี่ชายของฉันบอกกับฉันเสมอว่าฉันเสียเวลากับคนอย่างคุณมานานพอแล้ว ฉันต้องไปต่อได้แล้ว..ฉันเองก็คิดว่าคงมีวันนั้นสักวันแหละแต่ตอนนี้แค่ยังไม่รู้ว่าตอนไหนเท่านั้นเอง
ต่อจากนี้ถ้าเราได้กลับมาเจอกันในที่ไหนสักที่เราจะมองหากันเหมือนที่ผ่านมาอยู่อีกไหม
ความจริงแล้วฉันก็พูดได้ไม่เต็มปากหรอกว่าอยากกลับไปเจอคุณอีก เพราะฉันเองคงทำตัวไม่ถูกถ้าคุณอยู่ตรงหน้าแต่ฉันแค่อยากบอกคุณจริงๆนะว่าฉันไม่เคยโกรธคุณเลยสักครั้ง ในวันนี้คุณมีความสุขกับคนของคุณ ได้ทำทุกอย่างที่คุณอยากทำฉันเองที่มองคุณได้จากตรงนี้ก็โอเคแล้ว เรื่องราวที่ผ่านมามันก็มีเหตุผลของมันที่มันจะต้องเกิดและจบลงแบบนี้
ถ้าเลือกได้อีกครั้งแม้ตอนนี้ฉันเองจะรู้ตอนจบของมันฉันก็จะเลือกให้มันเกิดขึ้น เพราะการที่ได้รู้จักคุณ การได้เป็นคนสำคัญของคุณมันคือเรื่องที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับฉันเหมือนกัน ต่อจากนี้ขอให้วันทุกวันของคุณมีแต่เรื่องที่ดี ไม่เจ็บป่วย รักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะ
พุดดิ้ง [15/11/61]
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in