พอชีวิตของเราโตขึ้น
ความฝัน ความรับผิดชอบ
นำเราให้ห่างไกลจาก
คนที่ดูแลเราคนที่ใส่ใจเรา
จนเราตอนอาจเผชิญบางสิ่ง
เพียงลำพัง
หัวใจต้องเจอหลายสิ่งที่เข้ามา
เหตุการณ์ต่างๆที่ทำให้เราหมดหวัง
ทำให้ท้อใจ
ทำให้เสียใจ
ทำให้ทุกข์ใจ
ทำให้หมดกำลังใจ
รอบตัวมีแต่เรา
มีแต่สิ่งที่เราทำ
มีแต่สิ่งที่เราต้องรับผิดชอบ
พยยามมองหาความสุข
แต่ยิ่งหาเท่าไรก็ไม่พบ
ออกไปเที่ยวก็แล้ว
ทำสิ่งที่ชอบก็แล้วแต่ก็ไม่พบ
อยากระบายกับใครสักคน
มองหาก็ไม่มี สายตาช่างมืดมน
แต่จงอยากลืมว่าชีวิตเรา
นั้นมาจากไหน เรายังมีคนหนึ่ง
อยู่กับเราในวันที่เรายังไม่ได้ออก
เดินทางตอนที่เรายังไม่ห่างไกลขนาดนี้
กลับไปหาเขาเพราะเขาไม่เคย
ลืมเรา เป็นคนที่เราที่รู้ว่าใคร
ที่ดูแลเราเสมอมาและเป็นคน
ที่ส่งความห่วงใยมาให้และเรา
มักลืมเขา
แต่หากเขาหรือคนนั้นไม่อยู่แล้ว
หรือไม่มีไม่อาจกลับไปหาได้
มีอีกคนหนึ่งครที่รักเราด้วยชีวิต
ให้มองท้องฟ้า
มองหมู่เมฆ
มองตันไม้ใบเขียว
สัมผัสสายลมที่อบอุ่น
สายลมที่เราหายใจ
สายน้ำที่ไหลที่ย้ำว่า
เรายังมีชีวิต
คนๆนั้นเขาสร้างสิ่งเหล่านี้
ให้เราหากเรารักใครสักคน
ก็จะมอบสิ่งดีให้ คนๆนี้ก็เช่นกัน
รอเราให้กลับไปหา เราจะสัมผัส
และรับรู้ถึงเขาได้เมื่อเราเชื่อ
เราสามารถบอกได้ทุกอย่าง
เพียงเราเชื่อว่าเขาช่วยและรับฟังได้
หลับตาลงแลัวอธิฐาน พระเจ้าจะอยู่กับเธอเพราะพระองค์รักเธอ
#สายลมเสรี
#Thanksgod
#สายลมเสรี
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in