มันจะดีสักแค่ไหนกันถ้าเรามีเวทมนต์ที่ทำให้เราสมดังใจปราถณาแต่มันก็เป็นเพียงแค่จินตนาการของฉันที่อยากทำให้สิ่งที่มันยากๆสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้มันเป็นไปตามใจฉันหากถามว่าอะไรที่พาฉันมารู้สึกถึงตรงนี้มันก็จะเป็นเรื่องของฉันกับมัน(ไม่ได้หยาบคายนะคือมันในที่นี้คือเพื่อน)บีบเป็นเพื่อนที่สนิทมากๆเราเป็นเพื่อนต่างเพศกันที่ดูสนิทจนผิดแปลก แต่ว่าไป มันก็ไม่แปลกนิใช่มันแปลกถ้าแค่เป็นเพื่อนกันแต่แน่นอนล่ะชายหญิงต่างเป็นส่วนหนึ่งของกันและกันซึ่งเราทุกคนรู้ข้อนี้ดี มันไม่แปลกใช่ไหมล่ะถ้าจะรู้สึกมากกว่าเพื่อนฉันก็ไม่คิดหรอกว่ามันจะเกิดขึ้นกับฉันและบีบเราทั้งคู่เลยตกลงกันว่าเราจะเป็นแค่เพื่อนกันด้วยเหตุผลยอดฮิตคือไม่อยากเสียเพื่อนสำหรับฉันในตอนนั้นฉันมั่นใจเต็มร้อยเลยล่ะว่าแน่นอนไม่มีปัญหาแต่อะไรๆก็ไม่มั่นคงสภาพอากาศมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาไม่ต่างจากความรู้ของฉันที่เริ่มเปลี่ยนไป

มันเกิดขึ้นตอนไหนไม่รู้หรอกตอบไม่ได้ แต่ถามมันเป็นยังไงอ่ะตอบได้ มันเป็นความรู้สึกว่าพอตื่นมาเราจะเจอคนนี้กับเราที่โรงเรียนแล้วเราก็จะกินข้าวด้วยกันแล้วคุยเรื่องที่เราชอบเหมือนกันหรือเป็นที่เราไม่ชอบแล้วก็จะทำหน้าต่างแบบไม่ไม่รู้เรื่องเปลี่ยนเรื่องเราจะยิ้มและตลกเมื่อเห็นอะไรที่มันน่าขำหรือหันมามองหน้ากันตอนที่คิดอะไรๆเหมือนกันจะวุ่นวายใจเหมือนอีกฝ่ายมีปัญหาเรื่องร้อนใจแล้วเราพร้อมช่วยเสมอและก็เป็นอีกฝ่ายที่พร้อมเสมอจะช่วยเราก็รู้มาตลอดว่าเป็นเพื่อนกันใครเขาก็ทำกัน มันก็แอบเสียใจนะที่รู้ว่าได้แค่ชื่นชมอยู่ในที่นั่งคนดูในโรงละครเฝ้าดูคิดตามแต่ก็ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในละครนั้นพอมองอีกมุมมันก็แอบเห็นแก่ตัวนะว่าทำไมล่ะแค่ฉันรักนายที่เป็นเพื่อนกันมันผิดมากหรอก แค่อยากมีนายในทุกวันแค่อยากดูหนังสองคน แค่อยากทำตัวงี่เง่าให้นายง้อ แค่อยากให้นายกอดเวลาท้อแค่อยากให้นายรู้ความลับที่บอกใครไม่ได้แค่อยากให้นายดูแลฉันและฉันดูแลนายใส่ใจนายมากกว่าปกติแต่ก็เข้าใจนะว่ามันเป็นเพียงความคิดจากฉันฝ่ายเดียว เพราะความรักมันคงเป็นสัญญาระหว่างกัน

แต่ฉันก็เข้าใจนายนะว่าในถานะผู้ชายคนหนึ่งที่อยากมีเพื่อนที่เข้าใจไว้ดูแลกันไปจนตายร่วมทุกข์สุขไปด้วยกันถึงจะต่างกันแค่เพศแต่ก็ไม่ได้สำคัญว่าจะไปไหนมาไหนทำอะไรด้วยกันไม่ได้ถึงแม้จะบางเวลาที่นายก็ไม่เข้าใจผู้หญิงอย่างฉัน แต่นายก็ไม่ได้หายไปไหนแต่กลับเป็นตัวนายเองที่ทนฉันได้ มันน่าประหลาดใจนะที่เราสนิทกันขนาดนี้แต่ฉันกลับไม่รู้ใจนายเลยว่าลึกๆว่ามีความรู้ยังไง กับฉันคนนี้

ส่วนฉันมันรู้สึกเต็มๆเลยล่ะว่าฉันรักนายอย่าหาว่าฉันบ้าเลยนะที่ฉันเป็นแบบนี้มันคงเป็นเพราะสารอะไรสักอย่างที่เร้นเร้าให้ฉันคิด แรงดึงดูดบางอย่างทำให้ฉัน“รักนาย” อยากจะพูดออกไปแค่ก็ทำได้แค่มานั่งพิมในแอดหลุดที่ฉันสร้างเอาไว้มันดูโรคจิตนะโพสต์รูปคู่กับนายเวลาไปไหนมาไหนเวลาอยู่ด้วยกันในไอจีที่มีแค่ฉันตลกเป็นบ้าเลย ที่เพราะคนในยุคนี้อยากจะอวดว่าตัวเองมีความสุขกับสิ่งต่างๆและเก็บเป็นบันทึกไว้ช่วยสมองจำแต่เอาจริงๆมันก็ไม่ถาวรนะถ้าเกิดไฟดับหรือระบบล้มขึ้นมาก็มีแต่ความทรงจำคนเรานี้แหละที่เก็บมันไว้จนวันตาย

 คิดเล่นๆนะถ้านายมาเห็นไอจีนะก็คงงงและตกใจและสิว่าฉันไปถ่ายไว้ตอนไหนเพราะนายคงประหลาดที่รูปนายแต่ล่ะรูปที่ฉันถ่ายมันเหมือนฉันกดพอสและแคปหน้าจอใช่ไหมล่ะ ก็ลองดูรูปนี้สิตอนนายกำลังกินข้าวขาหมูแล้วอ้าปากกว้างเพื่อจะกินให้หมดเร็วๆเพราะจะไปเรียนไม่ทันและก็รูปนี้อีกจังหวะที่ทำหน้าประหลาดใส่ฉันที่นายเอามือมายีหัวฉันแล้วก็นี้ตอนที่นายไปหอศิลป์กับฉันแล้วนายยืนมองดูรูปอย่างจริงคิดว่าตังเองเป็นแวนโก๊ะหรอส่วนนี้ก็ตอนที่นายกำลังลงรถเมย์แล้วหันมายิ้มโบกมือลาฉัน ทำฉันแทบตายไปเลยรู้ไหมจริงต้องขอบคุณเจ้านาฬิกา(ไหนๆก็ไหนๆและฉันจะบอกความลับรูปในไอจีนี้)

ตอนนั้นฉันรู้ตัวว่าชอบนายแล้วฉันก็ไปเดินเล่นคนเดียวที่หอศิลป์เพื่อแรงบันดาลใจในการทำบ้านตอนนั้นนายบอกจะไปเล่นเกมเราเลยแยกทางกันฉันก็เดินดูปกติแหละจน มาเข้าห้องน้ำและยืนอยู่ตรงที่ล้างหน้าก็มีผู้หญิงในชุดฮิปปี้(ก็ตามภาษาคนมาหอศิลป์)เขาเดินผ่านหลังฉันไปแล้วฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนอะไรตกฉันก็หันไปดู มันเป็นนาฬิกาโปราณวินเทจๆที่เป็นเหมือนสร้อยพอฉันก้มไปหยิบแล้ววิ่งตามไปจะคืนให้แต่ก็ไม่เจอแล้วเขาหายไปเร็วมากพอลองเดินตามหาก็ไม่พบทั้งที่เขาแต่งตัวเด่นมาก เลยตัดสินใจเก็บไว้จนวันหนึ่งที่ฉันอยู่ที่บ้านฉันหยิบนาฬิกามานั่งดูลักษณะเป็นสร้อยที่ติดกับตัวนาฬิกา   และข้างก็มีหัวหมุนที่สามารถหมุนเข็มได้พอฉันลองหมุนฉันดันออกแรงมากไปจากการหมุนเลยเป็นการกดแทนหัวหมุนนั้นถูกกดเข้าไปหน้าปันเข็นนาฬิกาหยุดเดินตอนแรกคิดคงทำมันเสียอีกอย่างมันก็เก่าแล้วฉันตกใจอยู่กับมันอยู่พักหนึ่งก่อนที่ฉันจะหันมองหน้าจอคอมที่ฉันเปิดเพลงในยูทูปไว้มันหยุดเล่นทั้งที่ฉันไม่ได้กดพอส พอจะเช็คว่าเน็ตหลุดฉันก็ไม่สามารถขยับเม้าท์ได้ฉันคิดว่าคอมกำลังจะพัง ฉันหันไปหาโทรศัพท์เพื่อจะโทรหานายแต่ฉันก็ต้องตกใจฉันเห็นแมลงสาปที่หยุดนิ่งอยู่กลางอากาศทีแรกฉันตกใจที่เห็นแมลงสาปแต่พอดูดีๆมันดันหยุดเหมือนโดนกดพอสนาทีนั้นฉันตกใจมากและสับสนไปหมดนี้มันเกิดอะไรขึ้น

            ฉันนั่งลงและลองทบทวนไปมา “ไม่จริงนะ”ฉันอุทานขึ้นมาในใจหรือว่า ใช่มันคือการหยุดเวลาฉันไปหยิบนาฬิกามาดู ฉันพยยามกด เผื่อมันจะเป็นแบบในหนังแต่ก็กดไม่ได้ฉันจองหน้าปัดอีกครั้งเข็มยาวเข็มหยุดอยู่กับที่แต่มีเข็มวินาทีกำลังเดินอยู่พอฉันมองเพื่อสังเกตดู อยู่ๆเสียงเพลงก็ดังขึ้นแมลงสาปที่บินอยู่ก็บินไปเกาะที่กำแพงตอนนั้นฉันไม่ตกใจแมลงสาปเท่ากับสิ่งมันเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีนี้เมื่อคิดได้ว่าถ้ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญถ้าฉันกดอีกครั้งแสดงว่าทั้งหมดคือเรื่องจริงฉันกดอีกครั้งทุกอย่างเหมือนเดิมเวลาถูกหยุด แล้วก็กดอีกครั้งเพื่อให้เวลาเดินแต่ไม่ได้ฉันจึงดูที่ตัวนาฬิกาแล้วนับเวลา ฉันนับเป็นวินาที พอนับมาถึง 280 กว่าๆฉันจึงเข้าใจนาฬิกาอันนี้สามารถหยุดเวลาได้ประมาณ 5 นาทีฉันลองใหม่อีกครั้งเป็นครั้งที่สามซึ่งทุกอย่างก็เป็นไปตามอย่างที่คิดแต่พอลองครั้งที่สี่ กลับไม่สามารถทำได้ ฉันจึงสรุปได้ว่าฉันสามารถใช้นาฬิกานี้หยุดเวลาได้ 5 นาทีวันละสามครั้ง (อีกวันฉันลองดูใหม่)

ตอนนี้สำหรับมันคุ้มมากๆ ที่นายเฉียดมาใกล้ฉันมันคงเป็นพรจากฟ้าที่ประหลาดนะที่เหมือนมันจะทำให้สมหวังแต่ก็ไม่สมหวังเพราะตอนนี้ฉันคงใช้นาฬิกานี้กับนายไม่ได้แล้ว 

            ฉันดีใจด้วยนะที่นายได้เจอคนที่รักนายและนายรักตอนนี้นายมีแฟน ฉันดีใจกับนายด้วยนะ แปลกดีจังถ้าเป็นคนอื่นที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันคงจะเสียใจและเป็นเพื่อนกับนายไม่ได้แต่ทำไมฉันไม่เป็นแบบนั้นนะก็คงเพราะฉันทำใจมานานแล้วต่อให้ฝืนรักนายทั้งที่นายไม่รู้ใช้ขอวิเศษที่คิดว่าต่อให้ไม่เป็นแฟนหรือบอกรักนายไปตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าต่อให้ฉันยืนเวลาออกไปนานเท่าไร ความรู้สึกที่ฉันไม่กล้าส่งก็ไม่ได้ช่วยให้นายรับรู้หรือทำให้ฉันหลุดพ้นจากความทรมานใจนี้แต่มันก็คงสายไปแล้วสินะคนเราก็เป็นแบบนี้แหละชอบมารู้ตัวในตอนที่สายหรือทำให้สิ่งที่รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ทางเกิดขึ้น

            ในท้ายสุดฉันก็ต้องทำใจสินะใช่มันต้องเป็นอย่างนั้น พรวิเศษของวิเศษในนิยายก็คงเป็นได้ในนิยายรักที่สมหวังก็เป็นแค่ในนิยายเพื่อนก็เป็นได้แค่เพื่อน แต่อยากบอกว่าฉันมีความสุขมากที่ได้รักนายแบบนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าความรักนั้นคือการให้ไปก็พอแล้ว……  #สายลมเสรี #IG