ตอนแรกเราค่อนข้างกังวลเรื่องสถานที่ฝึกงานเพราะคิดว่าตัวเองไปไม่สุดสักทาง วาดรูปก็ไม่ได้ดี งานเขียนก็ไม่ได้เด่น แล้วก็ไม่อยากไปเป็นครูผู้ช่วยแค่เพราะว่าเพื่อน ๆ ในสาขาไปฝึกด้านนี้เยอะแล้ว ก่อนหน้าที่จะได้ฝึกงานนั้นเราอยากไปฝึกงานที่สวนสัตว์เชียงใหม่ อยากเป็นคนแนะนำสัตว์ให้เด็ก ๆ ได้รู้จัก อยากลองทำอะไรที่ไม่เคยทำ เราคิดว่ามันคงสนุกมากแน่ ๆ นอกจากเด็กจะได้ความรู้แล้วเราเองก็จะได้ความรู้เรื่องสัตว์ในสวนสัตว์เหมือนกัน เผลอ ๆ เราอาจได้นำความรู้พวกนั้นมาทำนิทานหรือสื่อสำหรับเด็กเพื่อช่วยให้ความรู้ก็ได้ และอีกเหตุผลคือ เราอยากไปเชียงใหม่มาก อยากลองใช้ชีวิตที่ภาคเหนือดูสักครั้งเพราะเราย้ายบ้านไป ๆ มา ๆ จนเคยอยู่มาทั้ง 3 ภาคแล้ว ขาดก็แต่ภาคเหนือที่เรายังไม่เคยได้ไปสักครั้งเลย และเหตุผลสุดท้ายคือ เราเบื่อกรุงเทพ เบื่อการจราจร เบื่อการเดินทาง ถึงแม้ว่าเชียงใหม่อาจจะทำให้เราเหนื่อยในเรื่องเดียวกันเราก็อาจจะมีความสุขมากกว่านี้เพราะเราเต็มใจที่จะไปอยู่เองและคงได้ประสบการณ์มากมาย แต่แล้วความคิดเรื่องการฝึกงานที่เชียงใหม่ก็ได้หายไปเพราะอาจารย์ที่ปรึกษาแจ้งว่าไม่อนุญาตให้ไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดยกเว้นแต่ว่าจังหวัดที่เราไปนั้นจะเป็นบ้านเกิดของเราเสียเอง ซึ่งในข้อนี้เราก็เข้าใจทุกอย่างนะ อาจารย์ท่านก็คงไม่อยากให้เราไปลำบากหาที่พักด้วยแหละ

กลายเป็นว่าเราต้องเริ่มหาที่ฝึกงานอีกครั้ง ทั้งกังวล สับสน ไม่รู้ว่าจะไปฝึกด้านไหนดีแต่ความคิดที่อยู่กับเรามาตลอดคือ เราอยากทำอะไรที่เกี่ยวกับการช่วยเหลือเด็กในสังคม ในตอนนั้นเองมูลนิธิกระจกเงาก็ประกาศรับสมัครเด็กฝึกงานในโครงการต่าง ๆ เราที่สนใจงานด้านสังคมอยู่แล้วก็ไม่ลังเลที่จะติดต่อไปเลย ตอนนั้นเราได้ติดต่อไปทางพี่ปุ๋ยซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องการรับเด็กฝึกงาน เราได้สอบถามเกี่ยวกับโครงการ Kids Room พี่ปุ๋ยตกลงรับเราเข้าฝึกงานและให้ส่งเอกสารตามไปทีหลัง เราดีใจมากที่มีที่ฝึกงานและยังเป็นที่ที่เราก็สนใจมาก ๆ 

แต่ด้วยสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด19 ทำให้หน่วยงานต่าง ๆ ต้องปิดให้บริการซึ่งทำให้การฝึกงานของเราก็ต้องเลื่อนออกไปด้วย พี่ปุ๋ยได้แจ้งกับเราทางไลน์ว่า มูลนิธิกระจกเงาจะเปิดอีกครั้งในเดือนกรกฎาคมจึงอยากให้ติดต่อไปในตอนนั้น เราเห็นว่าทางมอจะเปิดเทอมเดือนสิงหาแล้วเลยค่อนข้างกังวลเรื่องเวลาเรียนกับเวลาฝึกงานจะชนกัน อีกทั้งในช่วงที่โควิดระบาดนั้นทำให้รายได้ในครอบครัวเราลดลงเยอะมาก ถ้าเราไปฝึกงานที่มูลนิธิกระจกเงาเราต้องอยู่หอ ซึ่งต้องเสียค่าที่พัก ค่าเดินทาง และค่าอาหาร เราที่อยากช่วยแบ่งเบาส่วนนี้จึงต้องตัดสินใจอีกครั้ง คืออยากฝึกงานที่ที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายมาก ในช่วงนั้นเองมีเพื่อนที่ฝึกกับสาขาได้ลง Story ใน ig ว่า ฝึกงานกับสาขาจะได้ทำเว็บไซต์ให้สาขาด้วย! ( •̀ ω •́ )y ตอนนั้นเราตาโตมากกกก เพราะอยากทำเว็บเป็น 5555555555

Story อันนั้นของเพื่อนทำให้เราได้มาฝึกงานกับสาขาซึ่งได้อะไรเยอะมากก ทั้งเหนื่อย ทั้งสนุก และเราก็ได้ทำหน้าที่ที่ไม่ตรงสายกับสิ่งที่เรียนอีกแล้ว! เราคงเกิดมาเป็นเป็ดจริง ๆ นั่นแหละ (‾◡◝)