หลายเรื่องราวของคุณและผมในตลอดหลายปีที่อยู่ด้วยกัน ส่วนใหญ่มักจะเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด หลายๆ เรื่องเกิดขึ้นโดยขาดการตริตรอง
อาจฟังดูประหลาด— เพราะฟังจากที่ผมเล่า คุณดูเป็นคนเก็บคิดเล็กคิดน้อย ระแวดระวังตัวเสมอ จึงดูแปลกที่ผมจะบอกว่าหลายเรื่องราวที่พวกเราได้เผชิญพบเจอกันมา ล้วนแต่เกิดจากการตัดสินใจเพียงเสี้ยววินาทีนั้นของผมเพียงเท่านั้น
ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ผมเข้าไปกอดคุณ
ตอนเอ่ยปากขอคุณเป็นแฟน
ตอนมอบจูบแรกให้คุณ
หรือ ตอนที่เรามีเซ็กส์กันครั้งแรก
-
มันเป็นคืนที่ค่อนข้างอากาศดี สำหรับคุณน่ะนะ
ฝนห่าใหญ่ตกกระทบระเบียงที่ยื่นออกนอกตัวอาคาร ต้นไม้ที่ปลูกไว้ข้างนอกสั่นพัดกึกกักไปตามแรงลม แสงฟ้าแลบวูบวาบนำมาก่อนตามด้วยฟ้าร้องคำรามโครมคราม
คุณกำลังเพลิดเพลินกับมัน นั่งที่ข้างเตียง ซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม ยื่นขาออกไปยังระเบียงผ่านประตูเชื่อมที่แง้มเอาไว้ให้ลมพัด ปลายเท้าสัมผัสกับละอองฝน ข้างตัวมีเจ้าแมวอ้วนนอนขดเป็นก้อนลูกบอลอยู่
ผมตัดสินใจทิ้งงานทุกอย่างที่ทำค้างไว้ ปิดไฟห้องให้เหลือเพียงไฟที่หัวเตียง เดินเข้าไปสวมกอดคุณจากทางด้านหลัง— ร่างผอมใต้ผ้าห่มสะดุ้งไหวเมื่อถูกผมจูบแรงๆ ที่หลังคอ
“ทำอะไรน่ะครับ” คุณหันตัวมาประจันหน้ากับผม
“หมั่นเขี้ยว” ผมยกยิ้มมุมปาก โถมตัวเข้าไปกอดคุณแน่นขณะที่มอบจูบ
เราจูบกันอยู่นาน ฝีมือของคุณที่จูบเก่งกับผมที่ชอบจูบ เสียงฝนทำให้ตัวคุณผ่อนคลาย ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตนถูกดันให้นอนราบลงไปบนเตียงนอนขณะที่กำลังแลกลิ้นและหยอกเย้ากันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร
เราผละออกจากกันเมื่อคุณคว้าฝ่ามือของผมเอาไว้ได้ก่อนที่มันจะเลื้อยเข้าไปในเสื้อยืดของคุณ
ดวงตาของเราจ้องประสานกันอยู่นาน ท่ามกลางเสียงฝน ฟ้าร้องคำราม ใบหน้าคุณแดงก่ำขณะที่ร่างผอมๆ กำลังพยายามกอบโกยอากาศหายใจจากที่เมื่อครู่ต้องจูบสู้กันอยู่นาน
“มีเซ็กส์กัน”
“นะครับ”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นทันที ใบหน้าน่ารักเบือนหนีผม เผยต้นคอขาวสวยที่ขึ้นริ้วแดงหน่อยๆ ด้วยความเขิน ผมกลั้นใจตัวเองไม่ให้ก้มลงไปจูบ
“…ต้องพูดตรงขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“ถ้าไม่พูดความต้องการออกไปตรงๆ เดี๋ยวก็เข้าใจพี่ผิดอีกไงครับ”
ผมพูดติดหัวเราะพลางยกนิ้วมือเกลี่ยแก้มนวลของคุณ
“นะ มีเซ็กส์กัน”
“ทำไมจู่ๆ ก็…”
คุณเว้นว่างไว้ ยกมือขึ้นปิดซ่อนใบหน้าตนเอง
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่อยากทำอ่ะ— นะ”
“จะมา นะ อะไรกันล่ะครับ”
“น่านะ ถ้าตอบตกลงตอนนี้ เดี๋ยวลงเซเว่นไปซื้อของเลย ให้เวลาเตรียมตัวห้านาที”
“พี่แทนน หมอกจะตอบตกลงได้ยังไงล่ะครับ”
“เดี๋ยวก็รู้ๆ”
ผมโน้มตัวลงจูบ และครั้งนี้คุณกลับมาเงอะงะเหมือนตอนจูบแรกเสียงอย่างนั้น อาจเพราะกำลังลนลานกับสิ่งที่ผมพูดก็เป็นได้
ฝ่ามือน้อยทั้งสองข้างของคุณกำเสื้อผมแน่น ร่างผอมแทบจะสั่นระริกไปทั่วทั้งร่าง
ผมส่งยิ้มให้เมื่อละตัวออกมา ใบหน้าคุณแดงแปร๊ด
“เดี๋ยวพี่กลับมา” ว่าแล้วก็ลุกออกจากเตียงไปคว้ากระเป๋าสตางค์ ผิวปากอย่างอารมณ์ดี
ใช้เวลาไม่นานในการเลือกซื้อของ พนักงานร้านค้าที่คุ้นตากันเพราะกาแฟยามดึกในหลายคืนเอ่ยปากแซวบ้างพอเป็นพิธี อันเนื่องจากเคยเห็นหน้าค่าตาผมกับคุณอยู่บ่อยครั้ง (หลังจากคืนนั้นคุณจึงมีอันต้องเขินอายเรื่อยไปหากลงไปซื้อกาแฟยามดึก)
เมื่อกลับมาบนห้อง ก็เห็นว่าคุณยังคงนั่งรออยู่บนเตียง อุ้มแมวยักษ์ตัวนั้นมานั่งบนตัก ทอดมองสายตาออกไปยังท้องฟ้าที่ยังคงมีแสงแลบแปลบปลาบตามด้วยเสียงคำรามกึกก้อง
ผมรุดเดินไปหาที่เตียงอย่างรวดเร็ว ส่วนคุณหันมาทำหน้างอ เพราะรู้ว่าถึงพูดยังไงก็ไม่น่าอาจเปลี่ยนใจผมได้ จึงได้แต่อุ้มเจ้ายักษ์ออกจากตัก แล้วหันมาหาผม
“…มันจะเป็นครั้งแรกของผม พี่ก็รู้ใช่มั้ยครับ”
“ครับ พี่จะอ่อนโยนนะ สัญญา”
ผมยกยิ้มขณะเอื้อมมือไปลูบหัวคุณ ไล่ต่ำลงมาบีบแก้มนวลนุ่มเล็กน้อย ด้วยความหมั่นเขี้ยวล้วนๆ
“พี่แทนทะนุถนอมผมเสมอนั่นแหละครับ”
คุณกระซิบเสียงแผ่ว ใบหูแดงก่ำ
นึกมองย้อนกลับไปในคืนพายุเข้า
ผมว่าตัวเองพอจะรู้เหตุผลว่าทำไมจึงเอ่ยปากขอออกไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเช่นนั้น
ริมฝีปากเราสัมผัสกันยามเมื่อผมจูบซับเสียงคุณ และยามที่คุณเอื้อมมือดันศีรษะผมลงมาให้รับจูบ
เราจูบกันสะเปะสะปะ และจูบค่อนข้างเยอะ เพราะคุณไม่สามารถกลั้นเสียงร้องของตนได้เลยแม้ว่ามันจะน่าอายมากก็ตาม
ผมทะนุถนอมคุณเสมอ ดังนั้นจึงรู้สึกขุ่นเคืองใจเมื่อเห็นรอยแผลเป็นจางๆ มากมายประปรายอยู่บนผิวขาวเนียนของคุณ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราได้เห็นเรือนร่างเปล่าเปลือยของกันและกัน แต่กระนั้นเพราะครั้งนี้จุดประสงค์ของการเปลื้องผ้าไม่ใช่การเช็ดตัวให้เพราะเป็นหวัดหรือการช่วยเปลี่ยนกางเกง— แต่เป็นการร่วมรัก
ผมเคยคิดเป็นสะระตะเยอะแยะหลังจากใช้มือช่วยปลดอารมณ์ตัวเองทุกครั้ง เพราะไม่กล้าพูดขอให้คุณช่วย คิดไปนู่นนี่มากมายว่ากลัวจะทำคุณเจ็บ กลัวคุณจะปฏิเสธ กลัวคุณไม่ชอบ คิดไปมากมายก่ายกอง
ถ้าไม่ใช่เพราะคืนพายุเข้าคืนนี้ แต่เป็นคืนอื่น คุณก็คงจะตอบปฏิเสธผมไปตามคาด
คุณยกมือขึ้นปิดหน้า ผมดึงฝ่ามือขาวทั้งคู่ขึ้นมาจูบดมกลิ่นสบู่ ดวงตาจ้องลงประสานกับแก้วตากลมคลอน้ำตาคุณ ขณะเดียวกับที่ร่างกายเราประสานกัน แก้มนวลขึ้นสีแดงก่ำเพราะทั้งเขินทั้งเหนื่อย เสียงหายใจหอบของเราทั้งสองดังแผ่วท่ามกลางเสียงห่าฝน
ใบหน้านวลพยายามจะหลบสายตาด้วยการหันหนีไปลงกับหมอนนุ่ม ผมหลุดหัวเราะ ลำแขนแกร่งยึดข้อมือทั้งสองไว้มั่นเพื่อดึงร่างผอมให้ชิดกับกายตนกว่าเดิม— คิ้วเรียวขมวดมุ่ยเมื่อร่างกายตนถูกรุกล้ำเข้ามากว่าเดิม ใบหน้าของคุณแสดงออกทั้งความไม่ชอบ การเว้าวอนให้หยุดแกล้งเสียที ผมพอจะมองออก แต่นิสัยเสียของผมมันบอกว่าให้กลั่นแกล้งเด็กคนนี้เข้าไปอีก
สะโพกผอมบัดนี้มีแต่รอยริ้วมือแดงแปะสะเปะสะปะ ผมจับมันไว้มั่นขณะโน้มตัวลงจูบคุณอีกครั้ง สะโพกบดเบียดเข้าเปลี่ยนเป็นจังหวะเนิบนาบ ผมยิ้มเล็กๆ หัวเราะในลำคอก่อนจูบซับน้ำตาให้คุณ
“ชอบไหมครับ?” เสียงผมแทบจะแหบพร่า
“…อื้อ- จุก—” ขณะเดียวกันเสียงคุณก็แทบจะเป็นเสียงกระซิบ ร่างสั่นระริก มือกำหมัดจิกเล็บลงแน่น
“ชู่ว อย่าทำตัวเองแบบนั้นสิครับ” ว่าแล้วก็จับสองฝ่ามือมาคลี่ออก ก่อนจะจับให้คุณโอบกอดไหล่ผมไว้ “ถ้าเจ็บก็ระบายอารมณ์กับหลังพี่ดีกว่านะ”
คุณสั่นศีรษะปฏิเสธ ผมยิ้มอย่างหน่ายใจ สวนสะโพกเข้าอย่างแรงจนคุณสะดุ้งโหยงราวแมวตัวน้อยตระหนกตกใจ ฝังจมูกมนลงบ่ากว้างของผมขณะที่ฝ่ามือน้อยก็เผลอจิกข่วนแผ่นหลังอย่างไม่รู้ตัว
“พี่— พี่แทน”
“พี่ทำหมอกเจ็บแล้ว หมอกก็ต้องทำพี่เจ็บได้สิ ฮะฮะ” ผมพูดอย่างไม่รู้ทุกข์รู้ร้อน คิดว่าพรุ่งนี้น่าจะเจ็บหลัง แต่ก็ยินดีอย่างยิ่ง
คุณได้ยินเสียงแมวอ้วนตะกุยประตูห้องพร้อมเสียงขู่แฟ่ ส่วนผมมัวแต่สนใจไปที่ตัวคุณจึงไม่รู้ว่าแมวอ้วนตัวนั้นกำลังเป็นห่วงเจ้านายตนเองอย่างมาก เพราะหลังจากโดนจับออกมานอกห้องให้ไปนอนบนฟูก จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเจ้านายสุดที่รักร้องครางเสียงหวานปานขาดใจ (เพื่ออรรถรสผมจึงขอมโนขึ้นมาเองแล้วกันว่าคุณเสือเขากำลังรู้สึกเช่นนี้ แต่ก็น่าจะจริง วันถัดมามันขู่ผมเสียยกใหญ่ กินเวลาไปนานนับสัปดาห์กว่าจะญาติดีกัน)
“พี่แทน ค คุณเสือ— เค้า- ฮื่อ—”
“สนใจแค่พี่ นะครับ”
คุณหน้าแดงแจ๋ ถึงในห้องจะมีเพียงแสงสลัวแต่ก็ไม่ยากเลยที่จะมองเห็นความน่ารักของคุณที่ทำผมตกหลุมรักหัวปักหัวปำ
ร่างกายเราสองคนบดเบียดกันแน่นขึ้น ชิดกันมากขึ้น มีทั้งที่เคลื่อนเข้าหาอย่างเชื่องช้า และทั้งตอนที่รีบเร่ง— อย่างไรซะ พวกเรามีเวลาตลอดทั้งคืน จนกว่าพายุจะผ่านไป
ผมเรียนรู้อะไรหลายอย่างเกี่ยวกับเรื่องบนเตียงของเรา จากคืนพายุเข้าคืนนั้น
ผมชอบที่จะจูบคุณเยอะๆ เพราะคุณชอบกลั้นเก็บอารมณ์จนริมฝีปากห้อเลือด
ผมชอบหยอกล้อคุณ เพราะคุณจะไม่ยอมเผยออกมาตรงๆ ว่าตัวเองกำลังต้องการแบบไหน และการล้อจี้จุดไปเลยมันสนุกจริงๆ
ผมยินดีจะตื่นมาแสบหลังขอเพียงแค่คุณยอมระบายอารมณ์ลงมาที่ตัวผม
ผมยินดีที่จะพร่ำพูดคำว่าผมรักคุณไปตลอดทั้งคืน ไม่มีเบื่อ
ท่ามกลางเสียงพายุฝน
??
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in