ย้อนกลับไปเมื่อตอนเทอม 1 ของวิชา Basic Design เป็นวิชาที่เรียนทั้งวัน เริ่มจากแลคเชอร์ช่วง 08.00 - 10.00 น. หลังจากนั้นก็ทำงานตามใบโปรแกรม จนกระทั่งส่งงาน อาจจะส่งตอน 4 โมงเย็นบ้าง 5 โมงเย็นบ้าง แล้วแต่งาน แต่เชื่อเถอะร้อยทั้งร้อยมีใครบ้างที่ไม่เผา 5555555555555555 เราเนี่ยแหละหนึ่งในบุคคลเผาในช่วงท้ายๆ ของเวลา 

              บางอย่างในวิชานี้มันไม่ต้องคิดอะไรให้มากมาย หรือซับซ้อน แต่เราเป็นคนที่คิดมากคิดเยอะ จนทำให้ตัวเองเครียดและกดดัน (บ้า) 

               จนบางครั้งทำให้รู้สึกเบื่อวิชานี้ และอยากกดปุ่มskipไปตอนที่ได้ออกแบบบ้าน (มึงยังไม่รู้ชะตากรรม) 

               และแล้วก็มาถึง ซึ่งเป็นเวลาอันสมควรแล้วสำหรับการออกแบบบ้านหลังแรก ที่ไม่ใช่ของตัวเอง555555555555 userคือวิศวกร กับแม่แก่ๆ คนนึง แล้วยังไงล่ะ? ก็ต้องวิเคราะห์พฤติกรรมทุกสิ่งอย่าง ทำตารางเวลาทำกิจกรรมของแต่ละคน เอาลักษณะนิสัยมาวิเคราะห์ว่าเค้าชอบอะไรไม่ชอบอะไร ซึ่งจะนำไปสู่การออกแบบบ้านให้เข้ากับตัวผู้ใช้งาน กว่าแบบจะลงตัวก็ทำเอาเหนื่อยมากๆ ไม่ได้นอนบ้างล่ะ และทุกครั้งที่ไม่ได้นอน เมื่อได้ยินเพลง "วันนี้ยังไม่ได้นอนเลยจะสิบโมงเช้า..." โอ้ยยยยยยยยยยยยยย อย่ามาตอกย้ำกู!!!!!!!!

                วันแรกของการตรวจแบบ เป็นอะไรที่สาหัสมาก นึกภาพตามนะ...

คุณต้องทำไดอะแกรมเยอะแยะมากมาย ไหนจะวาดแปลนบ้าน ไหนจะทำเอเรีย ดีนะที่ยังไม่ต้องวิเคราะห์site และอีกอย่างนี่มันงานแรก ไอเรามันมือใหม่ ทำอะไรก็ยังไม่ลงตัว พอถึงเวลาตรวจทุกคนพากันเกรงกลัวในอำนาจของคนๆ นั้น คนที่เป็นเจ้าของดราฟหัวทู่ๆ ด้ามนั้น

               ครั้งแรกไม่มีอะไรดี ไม่มีอะไรผ่านไปได้อย่างสวยงาม ทุกคนต้องไปแก้งานมาใหม่ และที่สำคัญส่งพรุ่งนี้55555555555555555555555555 โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ง่วงนอน บางครั้งก็ได้รับความเมตตา "ส่งในอีก2วัน" กิจกรรมหลังจากส่งงานก็ไม่พ้นการกลับไปนอน แต่บางครั้งก็ไม่...เพราะต้องทำงานวิชาโครงสร้างไม้ต่อ ว็อทเดอะ...

               สิ่งที่ได้จากการเริ่มต้นเทอมสองคือการนอนที่ไม่มีความสุข หรืออาจจะสุขเกินจนมาเรียนสาย ทุกๆ คนจะรู้จักกันในอำนวจของ เตียง เรียกว่า "เตียงดูดวิญญาณ"

              เตียงดูดวิญญาณเคยทำให้เราไปเรียนสายมาแล้ว5555555555 หลังๆ ก็ไม่สาย เพราะ แม่งกูยังไม่ได้นอน รู้ตัวอีกที "มึงๆ กลับหอไปอาบน้ำใส่ชุดมาเรียนกัน" เรียนเสร็จก็ทำงาน ทำงานเสร็จก็ทำโปรเจค 

                ง่วงแบบนี้ในคาบเรียนจะรอดมั้ย? ตอบเลยว่า "พี่หลับใน" ตาพี่เปิดแต่ใจพี่โบยบินไปแล้ว ใครจะรู้ว่านั่งพยักหน้าอยู่แถวหน้าสุดจะตั้งใจเรียน เอาจริงๆ ก็ตั้งใจเรียนนะ แต่บางครั้งใจมันอยากจะโบยบินก็ปล่อยมันไปดีกว่า เราจะตื่นตัวมาอีกทีตอนที่งานที่ได้รับมอบหมายกองอยู่ตรงหน้า เพียงแผ่นกระดาษเอสี่ก็ทำให้เราตื่นขึ้นมาได้โดยที่ไม่ต้องมีเสียงปลุกใดๆ 

              ความพีคของเทอมสองในช่วงแรกๆ นอกจากนอนไม่พอและมาเรียนสายแล้ว ก็คือเรื่องเผางานให้ทัน ใครเล่าจะสามารถเขียนแบบ4-5แผ่นในเวลา 9 ชม. โดยที่ไม่เผาและงานเนี้ยบ ไม่มี๊ 

 

               เปลืองเวลานอนไม่พอ เงินหมดไปกับค่ากระดาษร้อยปอนด์เป็นแสน ถ้าทำได้จะต้มกระดาษกินแทนข้าว5555555555 ซื้อกระดาษมาแต่ละครั้งไม่ต่ำกว่าสอบแผ่น เพราะต้องซื้อตุนไว้ ถ้าไม่ตุนรับรองเลยว่า WU SHOP จะต้องแตก ร้านพี่บุ๋มหน้ามอ หรือร้านเจ๊ ต้องแตกแน่ๆ ดังนั้น ซื้อตุนไว้ไม่เป็นปัญหาชีวิต