เพื่อความสนุกมากยิ่งขึ้น
ขอแนะนำให้อ่านเรื่อง "ตัวฉันในวันพรุ่งนี้" ก่อนครับ :)

---

ตกลงเรื่องของเราจะเอายังไง?
เธอเอ่ยปากถามผม

ผมนิ่ง...
ไม่กล้าตอบเธอกลับไป

---

เราเป็นเด็กเสี่ย
สิ้นเสียงคำตอบของจูน ผมรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน

ความลับของเธอ
ทำให้ผมรู้สึกราวกับกำลังอ่านกระทู้ในสังคมออนไลน์

---

“ไอ้เหี้ยยยยยย ถ้ามึงรู้ว่าแฟนมึงเป็นไซด์ไลน์จริงๆ มึงจะรับได้เหรอวะ พ่อคนใจกว้างงงงงงงง” เสียงจ็อกแจ็กจอแจของน้องๆในทีมปลุกให้ผมตื่นจากภวังค์ 

ผมหันไปมองหน้าพี่กานต์... เห็นพี่เขาส่ายหน้าด้วยความอิดหนาระอาใจ ไอ้เด็กเวรพวกนี้คุยกันเสียงดังบรรลัยอีกแล้วสินะ

“ไปๆๆๆ พวกมึงไปทำงานสักทีหมดเวลาพักเที่ยงแล้วโว้ยยย” พี่กานต์เอ่ยปากไล่น้องๆ เหลือแต่ "ไอ้ตุ๊กกี้" เด็กที่แสบสุดๆ ในทีมหันมาถามผมว่า

“เฮ้ยย !! พี่เก่า ถ้าแฟนพี่เป็นไซด์ไลน์พี่รับได้ไหม?”

---

ผมไม่รู้จะตอบยังไงดี... อย่างน้อยก็ให้เธอรู้สึกดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ เอาจริงๆเลยผมกำลังมึนงงสับสนกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นระหว่างความรู้สึกของผม และความจริงของเธอ 

“เรา.. เราตอบไม่ได้อ่ะ คือถ้าถามว่าเราชอบจูนไหม เราก็ชอบจูน แต่เรื่องแบบนี้มะมัน” ผมตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก เวรกรรม ผู้หญิงที่เราแอบชอบเธอเป็นเด็กเสี่ย จะถามว่ายังชอบอยู่ไหม มันก็ไม่ได้ไม่ชอบป่ะวะ ถ้าตอนนี้เธอไม่ได้ทำแล้ว แต่ถ้าจะคบกันจริงๆให้ยาวๆ ปัญหาที่จะตามมามันแบบว่า... 

“ไม่เป็นไรหรอกเก่า” จูนยิ้มให้ผมแบบเศร้าๆ ผมทำอะไรไม่ถูก กูควรจะตอบยังไงดี เรื่องแบบนี้สมุดบันทึกของพ่อก็ไม่เคยสอนไว้ด้วย กูควรทำยังไงดีวะ?

“ถ้าเราเลือกได้เราก็อยากจะเลือกทางที่ดีที่สุดให้ชีวิตเหมือนกัน เรายอมรับว่าเราตัดสินใจผิดพลาด ทุกววันนี้เราเกลียดตัวเองมากๆ ที่ต้องมีชีวิตอยู่แบบนี้ มันไม่ได้มีความสุขเลยนะ เก่า” จูนพูดยาวไม่หยุด เธอเริ่มร้องไห้หนักขึ้น หนักขึ้น และ หนักขึ้น ส่วนผมก็ได้แต่ อึ้ง อึ้ง อึ้ง แล้วก็อึ้ง

“จูนจะเอายังไงต่อไป มันเลิกได้เลยเหรอ” ผมถามเธอ
“ถ้าเราจัดการเรื่องที่ดินให้เสี่ยชัยได้ เสี่ยสัญญาว่าจะปล่อยเราไป”

“เราอยากเลิก และนี่คือหนทางเดียวที่เราจะเลิกได้”
“เรา เอ่อ เราไม่รู้จะช่วยยังไงดี ขอให้จูนเลิกมันได้จริงๆละกัน”

ผมหยิบทิชชู่มาให้เธอเช็ดน้ำตา รินน้ำอุ่นให้เธอดื่ม ณ ตอนนี้ ผมกลับมีความรู้สึกว่าอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ทั้งหมดนี้มันมีความสัมพันธ์กันอย่างประหลาด

เธอกำลังทุกข์เพราะเหตุการณ์ในอดีต ผมกำลังทุกข์เพราะต้องการอนาคตที่วาดฝันไว้ แต่เราทั้งคู่คล้ายกันตรงที่ เราไม่ได้พยายามมีความสุขในปัจจุบันเลย

---

“จูนรู้ไหมเราไม่ได้ตั้งใจจะบอกชอบจูนเลย” ผมเริ่มประโยคสนทนาหลังจากเธอหยุดร้องไห้ มันคงเป็นคำพูดที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไร แต่มันทำให้เธอเงยหน้าจากกองทิชชู่ตรงหน้า

 “หมายความว่า... ถ้ารู้ว่าบอกเราแล้วจะได้รู้ความจริงแบบนี้ เก่าก็คงไม่บอกใช่ไหม?” เธอถามด้วยความสงสัย ผมสังเกตเห็นน้ำตาคลอเบาๆที่ดวงตาของเธอ

“เราว่ามันไม่เกี่ยวกันหรอกจูน ยังไงเราคงบอกจูนอยู่ดี ไม่ใช่ว่าเรารับได้หรอกนะ ตอนนี้เรายังรับไม่ได้เลย มันยังงงๆมึนๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น”  ณ วินาทีนี้ คงไม่มีอะไรสำคัญกว่าการพูดความจริงให้เธอฟัง

“แต่พอเรารู้อดีตของจูน มันทำให้เราคิดได้ว่า จริงๆ เราก็ตัดสินใจชอบจูนเร็วเกินไปด้วยแหละ เราคิดว่ามันคงเป็นธรรมชาติของผู้ชาย ที่แบบว่า... ยังไงดีล่ะ ใครมาดีด้วยหน่อย แถมหน้าตาน่ารัก เราก็ย่อมรู้สึกดีๆ และเหมือนว่าเรามีค่าขึ้นมา 

"อ่า อันนี้ไม่ได้อะไรนะ เราว่าอีกเรื่องที่ทำให้เราตัดสินใจ เพราะเราเพิ่งเลิกกับแฟนด้วยมั้ง มันเลยทำให้ความรู้สึกเรื่องนี้มันมากเป็นพิเศษ เวลามีใครสักคนมาดีด้วย”

“แต่ตอนนี้ที่เราคิดว่า จริงๆมันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับเราทั้งคู่นะ เรากำลังใช้อดีตมาตัดสินจูน และกลัวอนาคตที่จะเกิดขึ้นหากเราชอบจูนต่อไป"

"ส่วนจูนก็คงกลัวว่าอดีตมันจะมาทำร้ายความสัมพันธ์ใหม่ๆ  จนทำให้จูนไม่กล้าเริ่มต้นกับอนาคตกับใครสักคนเหมือนกันน่ะ"

“แต่วันนี้ เราทั้งคู่รู้สึกดีต่อกันไม่ใช่เหรอ”

---

ผมนั่งอ่านกระทู้ที่ไอ้ตุ๊กกี้มันส่งมาให้อ่าน “ถ้าคุณมีแฟนเป็นไซด์ไลน์แบบผม คุณรับความจริงได้ไหม” ความคิดเห็นในกระทู้แบบนี้ ส่วนใหญ่ถ้าไม่ดำสนิทก็คงขาวไปเลย เพราะการตัดสินปัญหาของคนอื่นนั้น มันย่อมง่ายกว่าการตัดสินปัญหาของตัวเองอยู่แล้วล่ะ

“อย่าว่าแต่เป็นไซด์ไลน์เลยครับ แค่ผ่านผู้ชายมาก่อนยังไม่เอา” สมาชิกหมายเลข 854348
“ของสาธารณะไม่ควรเอามาเป็นเจ้าของครับ” SUFELK1689

“เราว่าคนพวกนี้ไม่โอเคนะคะทำงานมักง่าย คนเรามีทางเลือกเสมอ” d82245
“ขอปลากรอบด้วยครับ แฮ่กๆๆๆๆ” สมาชิกหมายเลข 245488

“ความรักบางทีก็ไม่ต้องการคำตอบนอกจากหัวใจนะครับ” เจด้าจาเด้จาเลยะ
“ตอนรักกันดี คุณอาจจะรับได้ แต่ถ้าทะเลาะกันแล้วโมโหคุณจะไม่หลุดด่าเรื่องนี้เหรอ” Claysimao

ผมถามตัวเองอีกครั้ง 
ถ้าเป็นผม ผมจะรับได้ไหม?

---

ผมกำลังนั่งอยู่ข้างเตียง
ในมือของผมมีสมุดบันทึกของพ่อ
จูนหลับไปแล้วด้วยความเหนื่อยอ่อน

อย่าคิดแบบนั้นเลยครับ
เราทั้งคู่ยังไม่ได้มีอะไรกัน

ผมคิดว่าสิ่งสำคัญในวันนี้
คือความรู้สึกที่เราทั้งคู่มีต่อกัน

และผมเชื่อว่า
เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงใจง่ายขนาดนั้น

ถึงแม้ว่าเรื่องของเราจะเกิดขึ้นเร็วเกินไป
แต่ผมเชื่อว่า "คนดีๆอย่างเธอ"
ควรได้พบกับความรักจากใครสักคนจริงๆ 

---

อดีตส่งผลต่อเหตุการณ์ในวันนี้
เรารู้ดีว่าเราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้

แต่อนาคตที่เกิดขึ้นนั้น
ล้วนเกิดจากความตั้งใจในปัจจุบัน

คำคมสั้นๆ ที่พ่อเขียนทิ้งไว้ในหน้ากระดาษ
ผมอ่านอีกครั้ง
และคิดว่าตอนนี้ผมเข้าใจมันมากขึ้น

----