“การเปลี่ยนผ่าน” ตั้งแต่ต้นปี 2020 ก็ไม่ได้รู้สึกว่าอะไรจะเปลี่ยนไป เราอาจจะยังไม่รู้สึกตัวรึเปล่า แต่พอเริ่มมีโควิดช่วงต้นปีมาก็รู้สึกว่ามันทำให้เราเปลี่ยนไปเยอะมาก ในช่วงต้นเทอมที่เรียนที่มหาลัย ปลายเทอมเรียนออนไลน์ ช่วงเรียนออนไลน์นั้นเราอยู่หอ ได้อยู่กับตัวเองมากๆในช่วงนั้นก็รู้สึกว่าชีวิตเรื่อยๆ เรียนหนังสือ อ่านนิยายนอกเวลา ดูซีรี่ย์ ไม่ได้รู้สึกเหงาอะไร เพราะชอบอยู่คนเดียวอยู่แล้ว พอจบเทอมก็กลับบ้านที่ต่างจังหวัด อยู่บ้านถึงสองเดือนเต็มๆ แต่ก็ไม่มีอะไรมาก เออแล้วช่วงนี้เราส่งเพลงไปอวยพรและขอโทษที่ทำให้เขาอึดอัดให้คนที่เราตัดใจไม่ได้สักที รู้สึกว่าอะไรที่หนักๆในใจเริ่มเบาลงไป พอเปิดเทอมปีสองในช่วงเดือนสิงหาคม ก็เริ่มเรื่องวุ่นๆเกิดขึ้นเมื่อเราเริ่มไปยุ่งกับความสัมพันธ์ของเพื่อนที่แอบชอบเพื่อนในกลุ่ม ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ อยากเห็นเพื่อนมีความรัก รู้สึกสนุก มีสีสันที่เห็นเพื่อนแอบชอบกัน แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็พัวพันยุ่งเหยิงจนเราเหนื่อย แรกๆก็รู้สึกสนุกนะ แต่พออยู่ไปเรื่อยๆก็เหมือนโดนว่าเราน่ะเป็นคนทำลายความรักของทั้งสอง ถ้าไม่มีเราพวกเขาคงสมหวัง