ดินแดนสุดยี้ในตำนาน ไม่ใช่ที่ไหนก็ได้ ที่นี้เท่านั้น ... อินเดีย
เกศรินทร์ ล้ำ. (2560). อินเดียไม่เคยเปลี่ยน เราต่างหากที่ต้องเปลี่ยน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ ทราเวิล.
รีวิวเที่ยวรัฐราชสถาน ประเทศอินเดียแบบเนิร์ดๆ
เนิร์ดแบบไหน ? ก็เป็นทำนองที่ว่า จองตั๋วข้ามปี วางแผนแต่ต้นจนจบ เช่ารถพร้อมคนขับ โรงแรมพร้อม ! โคตรจะเนิร์ดอ่ะ !
แต่ทำไมพออ่านไป รู้สึกเหมือนเป็นหนังสือแนว
"เอาชีวิตรอด" ยังไงไม่รู้ 55555+
ยอมรับว่าไม่มีความรู้ เกี่ยวกับอินเดียมาก่อน รู้แค่ว่านางเป็นดินแดนระดับกะโหลกไขว้ เดอะเบทส์ สำหรับนักท่องเที่ยวที่ชอบความตื่นเต้นในชีวิต
แน่นอนว่าไม่ใช่ฉัน ...
อินเดียจัดอยู่ในลิสต์อันดับสุดท้ายของประเทศที่อยากไปเที่ยว 555+
ดังนั้นขอไปเที่ยวอินเดียผ่านการอ่านหนังสือก็แล้วกัน
ต้องบอกก่อนเลยว่า ใครเป็นสายเที่ยวแนว Backpacker ค่ำไหนนอนนั่น ไร้แพลน อินเดียนับว่าเป็นประเทศที่คุณจะได้งัดทุกกลยุทธ์ในการเอาตัวรอดออกมาใช้แน่ๆ ขนาดผู้เขียนเล่มนี้ที่ว่าวางแผนเที่ยวมาอย่างรัดกุมแล้ว ยังไม่วาย โดยพลังแขกจัดการเสียรู้ไปหลายครั้ง
ซึ่งใครอยากเห็นอินเดีย แต่ยังรู้สึกว่าเลเวลเอาตัวรอดในต่างแดนยังระดับบีกินนิ่ง แนะนำให้อ่านเล่มนี้เลย เพราะคุณจะได้เห็นอินเดีย แบบแมสๆที่เราเจอกัน และเรื่องราวชวนอลหม่านของการเดินทางตลอด 10 กว่าวันในอินเดียที่อดขำไม่ได้
โดยรวมสรุปได้ว่าาาา ?
- หนังสือเล่มนี้แบ่งเนื้อหาออกเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนสารคดี และไกด์บุ๊ค ภายใต้ความหนา 304 หน้า
- น้ำหนักเล่มเบาถือได้ไม่หนัก และสามารถอ่านเรื่อยๆรู้ตัวอีกทีก็จบซะแล้ว (นี่ใช้เวลาอ่านขณะนั่งอยู่บนรถไฟ ไป-กลับจากการทำงาน รวมแล้ว 2 ชั่วโมง)
- เนื้อหาเป็นการท่องเที่ยวใน รัฐราชสถาน และสถานที่ท่องเที่ยวเด่นดัง อย่าง ทัชมาฮาล นครสีชมพูชัยปุระ พระราชวังซิตี้พาเลซ ฯลฯ กระทำความแมสธรรมดา
- แต่สัมผัสได้ถึงความอีเหละเขะขะ เฉอะแฉะ กลิ่นแขกๆ ในขณะอ่านได้อย่างน่าประหลาด
- ความสนุกคือ การไฝว้กับความตีมึนของชาวอินเดีย แน่นอนว่าบนโลกเรามีทั้งคนดีและไม่ดี แต่บังเอิญผู้เขียนไปเจอคนไม่ดีเยอะไปหน่อย 555
- ภาพประกอบในเล่มสวยมากกกกก และเยอะมากกกก มีทั้งสีและขาวดำ เนื่องจากผู้เขียนชอบถ่ายภาพแนวสตรีท ทำให้เราได้เห็นวิถีชีวิตของคนอินเดียที่โคตรจะติสต์ !
- อินเดีย มันก็ยังคงเป็นอินเดีย แดนสุดยี้ของหลายๆคน ในขณะที่การท่องเที่ยวพัฒนาตัวเองบูมบาย่าไปถึงไหนต่อไหน ความติสต์แตกของคนอินเดียยังคงอยู่เช่นนั้น !
เราชอบบททิ้งท้ายของหนังสือเล่มนี้ ที่กล่าวประมาณว่า
"อยากไปอินเดีย ก็จงไปอินเดีย เพราะถ้ารอให้อินเดียเปลี่ยน เราคงไม่ได้ไปอินเดีย"
แต่ถ้าถามเราว่า เมื่ออ่านจบ เราอยากไปจะไปอินเดียมั้ย ขอตอบว่า "ยังดีกว่าจ้า" ชั้ลกลัวววว !
555555555+
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in